FanFic.nl

Ik, dood?

Hoofdstuk 7.

Jammer genoeg werd waar ik op gehoopt had, dat er wat aanwijzingen in de brief stonden, niet waargemaakt. Het tegendeel zelfs. Elke zin die ik las, maakte het geheel alleen nog maar onduidelijker. Onder aan de brief stond dan wel dat ik gerust moest zijn, omdat alles later duidelijk werd, maar dat stelde me niet gerust. Waarom later? Waarom niet níº? En hoe kan de schrijver van de brief de toekomst weten? Dat kunnen alleen waarzeggers en om te zeggen dat de schrijver nou een waarzegger is, nee, dat geloof ik niet. De enige aanwijzingen in de hele brief waren de handtekening en naam van de schrijver. Ik bekeek het eens goed, maar kon er niks uit opmaken. Misschien was dit wel een grap. Één grote grap, om te bewijzen dat ik niet de enige was die andere mensen in de maling kon nemen. Misschien... maar wat als dat nou niet zo was? Wat als die hond nou écht bestond en er iets stond te gebeuren, iets waar ik niks van af wist? Als het dat eerste was, had de grap nou lang genoeg geduurd. Als het het tweede was, nee, daar wilde ik nu niet over nadenken. Dat zou namelijk betekenen dat er binnenkort iets drastisch zou veranderen aan mijn leven.

De rest van de avond ben ik doorgekomen met televisie kijken, spelletjes spelen op de computer en een stukje in mijn dagboek schrijven over de gebeurtenissen. Mijn hersens waren druk bezig alles op orde te brengen en te verwerken. Door in mijn dagboek te schrijven hielp ik ze daar een beetje bij. Dit krabbelde ik op de lege pagina van mijn dagboek:
Lief dagboekje,
Er is vandaag zoveel gebeurd. Vooral vreemde dingen. Ik zal ze even op een rijtje zetten voor je:
- Als eerste reden we naar opa en oma. Het was een beetje vreemd, want ik heb een heel stuk van de weg geen andere auto's gezien.
- Toen zag ik een groot, zwart en raar ding voor mijn autoraam langszweven. {Ja, zweven ja!}
- Omdat ik me verveelde ben ik toen even naar buiten gegaan {En heb een heel leuke jongen ontmoet}. Maar toen ik, vlak voordat we vertrokken, nog even in de woonkamer van opa en oma stond, zag ik het grote, rare en vooral zwarte ding weer. Het zweefde voor het raam langs.
- Thuis ben ik op mijn kamer gaan zitten en toen ik in gedachten verzonken was, schoot het mysterieuse, zwarte ding weer voor mijn raam langs.
- Die middag, toen ik de post ophaalde, was er een brief voor mij bij. Hij was geschreven met een priegelig handschrift dat ik niet herkende {En nogsteeds niet herken} omdat ik het niet durfde te lezen heb ik het opgeborgen.
- Tijdens het eten zat mijn broer niet aan tafel, terwijl het normaal verplicht is om aan tafel te komen. Ik weet trouwens nogsteeds niet waarom hij er niet was.
- Na het eten heb ik uit nieuwschierigheid toch de brief verder gelezen. Er stond informatie in over het grote, zwarte ding, dat een hond blijkt te zijn. Wat er nou precies aan de hand is, weet ik niet. De brief is echt te vaag voor woorden.
Best veel dus, voor een dag. Maar omdat ik morgen weer naar school moet, ga ik nu maar slapen. Die rust heb ik hard verdiend, na wat er vandaag is gebeurd. Als ik meer weet schrijf ik verder. Doeidoei Dagboekje.

Reacties: