FanFic.nl

No more days to waste.

Cause the beginning is important.

Ik was zoo blij, toen ik het hoorde. Ik sprong in Andreas' armen. Nu ben ik in mijn kamer aan het opruimen. Al mijn kleren die ik waarschijnlijk nog ga aandoen lagen in mijn kast. Degene die ik zeker niet meer ging aandoen, zaten in mijn koffer. Al mijn posters waren al verdwenen, en mijn lavabo was al wat opgeruimd. Binnen 3 dagen zou ik naar hun gaan. Na dat ik het te horen had gekregen, dat ik gekozen was, hadden ze wat over hun zelf verteld. Andreas was even oud als mij, en hield ook van muziek, en alles wat daarbij hoorde. Zijn 2 beste vrienden waren bijna altijd weg. "Wie?" Had ik gevraagd. "Dat zal je snel genoeg ontdekken!", had hij enkel geheimzinnig geantwoord. Ik dacht aan wat ik nog moest doen, iedereen bedanken natuurlijk. Wat zou ik kunnen kopen, of doen? Ik zal eens in de winkels gaan zien, ik pakte mijn tas, stopte wat geld in mijn portefeuille en ging naar het winkelcentrum. Misschien hebben ze in de Fnac iets. Ik ging naar binnen en wandelde naar de cd's. Plots kreeg ik een idee. Als ik nu eens een afscheidsliedje schreef, en dat op een cd zet. Ja, dat zou ik doen. Ik kocht in de Fnac nog een lege cd, en stapte de Expo binnen. Ik keek wat rond en zag iets goed. Een fotokader, waar je allemaal kleine fotootjes in kon steken. Daar zou ik een paar fotootjes van mij , met de rest in kunnen steken, ja dat ging ik doen. Oh misschien kon ik ook nog best een usb-stick kopen. Anders zou ik al mijn bestanden op de gewone computer van het internaat kwijt zijn. Ik kocht nog snel een usb-stick, en ging naar huis. Op weg naar huis dacht ik hoe ik het best mijn liedje kon opnemen. Misschien wist Andreas wel iets. Hij had bij het afscheid nog snel zijn nummer gegeven, wat nu wel handig was. Ik pakte mijn gsm en belde hem. "Hallo met Andreas Klein" hoorde ik hem zeggen. "Hallo, het is Julissa". "Heej alles goed", vroeg hij. "Ja hoor", antwoordde ik snel, "maar ik heb een vraagje voor je. Omdat ik hier wegga, wil ik iedereen bedanken. Ik dacht eraan om een afscheidsliedje te maken en dan op een cd te zetten". "Goed idee", zei hij. Hij klonk wel enthousiast. "Maar... wat was nu je vraag?" "Nou, ik heb wel een liedje, en ik kan het spelen op mijn gitaar, maar ik kan het niet opnemen. Heb jij misschien een ideetje?" "Ja, misschien wel", zei hij. "Wacht ik bel even iemand, dan zal je het zo weten". Ik hoorde Andreas praten, maar ik verstond er niet zo veel van. "Julissa?" "Ja?" "Mijn vriend is even aan iemand aan het vragen of het oké is. Oké?" "Sgoe!" Niet zo lang daarna hoorde ik Andreas met dezelfde persoon praten. "Julissa?" hoorde ik Andreas weer. "Ja, mag het?" vroeg ik opgewonden. "Ja, het is geregeld." "En waar is het , en hoe moet ik er geraken, om hoe laat?" vroeg ik. "Waar ga ik je nog niet zeggen, ik kom je wel halen, om 9u , dus zie dat je klaar staat hé!" "Jajaa tuurlijk, tot morgen." "Daag!" Nu nog het liedje. Ik begon direct te zoeken of ik een goed liedje had. Het moest er 1 van mezelf zijn. Uiteindelijk vond ik er een. Morgen moest het perfect zijn, dus begon ik te oefenen en te oefenen, en te oefenen. Na twee uur oefenen vond ik dat het goed genoeg was. Het was trouwens tijd om te gaan eten. Ik ging naar beneden en begon te eten, babbelde nog wat, en vertelde aan Linda dat ik de volgende morgen al van 9u weg zou zijn. Gelukkig stelde ze geen vragen, ik zou niet geweten hebben wat te antwoorden. Nadat ik had gegeten, ging ik naar de living, Tmf stond op. Ik plofte me in de zetel. Er begon juist een nieuw liedje. De beelden kwamen me bekend voor. Nu wist ik het terug. Voor ik naar Linda moest, stond het even op. Ik keek terug naar het scherm. Het was wel een goed liedje. Daarna kwamen er niet echt meer goeie liedjes, en ging ik maar terug naar boven. Ik ging op de computer en zocht de groep op. Ik zette een liedje op, en daarna nog 1, en nog 1. Ze hadden wel goede liedjes. Plots kreeg ik een idee, misschien stond er een foto van Andreas op het internet. Ik zocht en ik vond niet veel tot op de 5e pagina, daar zag ik hem staan, met achter en voor hem 2 leden van die groep. Euhmm , Ah ja , Tokio Hotel. Zou hij ze kennen of was het toevallig? Spijtig kon ik de tekst er niet bij lezen, want het was in een vreemde taal. Nujaa, morgen zag ik hem, dan kon ik het hem vragen.

Reacties: