FanFic.nl

Süchtig {Complete}

Deel 2 My Obsession - Skillet

Robin:
Blij zet ik de telefoon terug op zijn standaard. Sabine komt naar mij toe! Vrolijk draai ik een rondje op de bureau stoel. Snel sluit ik mijn programma’s op de computer af en ren naar boven. Oeps, even vergeten dat mijn kamer zo’n puinzooi was.
Mijn vakantietas staat in het midden van mijn kamer. Drie vierde deel van de inhoud ligt er om heen en Ik ben toch echt al meer dan een week terug van vakantie…
Ik zie mijn nieuwe schoolspullen in een hoekje van mijn kamer liggen en snuif even. Die gaan mij zeker nog de verdere vakantie aan school herinneren, en dat is juist iets wat ik wil vergeten.
De kleren eerst dan maar. Ik schuif een beetje troep opzij en plant mijn kont op de grond neer. Ik kijk recht in het gezicht van de zanger, op de poster natuurlijk.
Ik begin de kleren te sorteren; de schone kleding vouw ik netjes op, de vieze was gooi ik de gang op. Af en toe kijk ik een van de bandleden aan op de grote poster voor mij. Ik zucht nog eens en denk terug naar dat geweldige concert. Het was mijn tweede Tokio Hotel concert geweest en had deze twee meter lange poster daar gekocht. Nu, twee maanden later ben ik er nog steeds heel blij mee. Al erger ik me aan het feit dat Bill zijn haar er niet helemaal op staat…
Ik sta op, leg de schone kleding in mijn kast en gooi de rest in de wasmand. Zo dat was stap één. Ik loop terug mijn kamer in en zucht. Sabine moest eens weten wat ik allemaal voor haar over heb. Ik zie mijn bed en zijn verleidelijke zachtheid. Pauze! Ik huppel die ene pas naar mijn bed en laat me er op vallen. Mijn ogen glijden over de rest van mijn vele posters. Allemaal van Tokio Hotel. Nooit gedacht dat ik helemaal gek zou worden van een band. Zó gek dat ik mijn kamer behang met posters waar alleen zij op staan. Zó gek dat ik soms dagenlang alleen maar naar hun liedjes luister. Zó gek, dat ik nergens anders meer aan kan denken… Ik zucht en hijs mezelf overeind. Voorzichtig laat ik mijn vinger langs Bill zijn kaaklijn glijden. Wat zou ik dat graag in het echt doen. Huid voelen in plaats van papier. Ik kijk naar de puinzooi die zich mijn kamer noemt en zucht nogmaals. In stilte jammerend ga ik verder met opruimen.

Reacties: