FanFic.nl

I´ll find you Jack

5. You Stole it, I want it back

Het is dat ik niet tegen rum kon. Eigenlijk had ik nog nooit alcohol naar binnen gekregen. En die fles was toch op gegaan. En de schommelende boot maakte me er ook niet echt beter van. Ik lig in de hangmat met mijn ogen gesloten. Mijn ene been hangt ernaast te bungelen.

Ik hoor allerlij gelach van het dek komen. Ja die hadden het natuurlijk wel naar hun zin. Langzaamerhand werd het toch rustiger op dek en viel de stilte. Dan galmen er een paar houterige en bekende voetstappen mijn trommelvliezen binnen. Vast een iluzie, omdat ik niet al te helder meer dacht en ondertussen over de lol van kon inzien. Langleve dronken zijn! Dacht ik nog.

Met een klap gaat de deur van de combuit open. Ik kijk niet op en lich gewoon met mijn ogen gesloten. Ruw word ik weggetrokken maar veel kon ik niet doen. Ik kon niet eens recht op mijn benen staan. Ik kreeg zelfs geen tijd om mijn laarzen aan te trekken waardoor ik nu op een koud nat dek onder mijn voeten krijg. De bekende vislucht kruipt binnen in mijn neus, waardoor ik nog misselijker werd en mijn gezicht wit betrekt.

'Afentoe ben je niet echt slim jack. nog 49 te gaan en nog 3 dagen' brengt davy jones uit. Ik hoor veder niks als slijmerig gelach en zie jack even kort schamper lachen. Maar ergens zag je de angst in zijn ogen. Maar waarvoor was hij bang? Daarbij het waren 50 levens. Dus er moest ook al iemand anders op zijn boot hebben gedumpt.

Ik open mijn ogen langzaam terwijl ik verrek van de barstende koppijn en stijve spieren. Ik lag dan ook niet in een beste houding; hal door de slijmerige tralie op een houten eigenlijk vergaande ton. Ik kijk naar mijn voeten. Oww ja, dat was ik even vergeten, ik had geen laarzen aan. Mijn voeten voelden koud en waren nat en vies.

Ik sta op en zet 1 stap. Maar zodra ik mijn volgende stap wil zetten val ik op. Schijnbaar was ik nog niet helemaal helder. Maar in plaats dat ik hard op de grond neerkom, word ik opgevangen door een paar handen. Ze zetten me weer recht en ik besluit maar weer te gaan zitten. Ik had nog niet door dat er ook nog een ander persoon in deze slijmerige vieze cel zat. Ik richt mijn ogen op de persoon. Hij kwam me bekend voor. Hij was.. Hij was die smit! 'Will, Will turner' stelt hij zichzelf dan voor. 'Jane' breng ik enkel uit en pak enkel zijn hand kort vast. 'jane wie?' vraagt hij. 'sparrow' breng ik kalm uit en staar voor me. Zijn ogen staren ongeloof uit. 'wat is er mis met de naam sparrow?' vraag ik geintreseert aan hem. Hij blijft me enkel ongelovig aanstaren, schijnbaar was hij niet van plan de eerste paar minuten wat uit te brengen.

'Heeft tie een dochter?' vraagt hij dan meer in het niks dan aan mij. 'uhh, ja?' doe ik net alsof ik gris. 'Alleen hij weet ons goed erin te luizen' breng ik uit. 'Hij doet alles om zijn eigen leven.' Ik kijk hem even aan. 'je schijnt hem langer te kennen dan vandaag' breng ik kort uit. 'als dochter, weet je weinig van hem' 'Ik ben opgegroeit bij me moeder, maar die was meer van de jurkjes en de nette regels. Ze heeft me ooit verteld dat hij me vader was maar veder wist ik niet veel. Ik ben hem gaan zoeken, vondt hem en hij gaf me net zo hard weer weg' ik kijk Will aan met een neutrale blik. Hij knikt er enkel even op.

Reacties: