Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Jonas Brothers » I think I'm in love with a Jonas Brother! » I think I'm in love with a Jonas Brother! [28]

I think I'm in love with a Jonas Brother!

1 juli 2009 - 15:42

401

0

276



I think I'm in love with a Jonas Brother! [28]

Deel 28

Jullie gaan nu naar Nancy, de juwelier. 'Net op tijd!' zegt ze wanneer jullie binnenkomen. Je krijg meteen twee doosjes. Je stopt je kaart in het bancontact-automaatje. Je tikt je code in; AANVAARD. Ze stopt de twee doosjes nog in een mooi zakje, en klaar is kees. Jullie gaan zo snel mogelijk weer naar huis.

Als jullie in de taxi zitten, belt er iemand. Het is Nick. Je weigert. 'Sorry Nick, maar dit moet even' zeg je tegen jezelf. Je bent ten slotte toch al bijna thuis. Dus het heeft geen zin meer om te bellen.

Je haalt je sleutels uit, en doet de deur open van thuis. Je loopt zo snel als je kunt naar je kamer om alles op te bergen. Je gaat weer naar beneden, en je sleurt Nick mee naar boven. 'Jij moet de mooiste kleren die je in je kast hebt aantrekken!' beveel je. 'Wij gaan namelijk wat leuks doen. Met z'n tweeën' zeg je blozend. Hij maakt dat hij snel weg is naar huis, om andere kleren aan te doen. Hij woont toch maar een paar straten ver.

Jij hebt het mooiste kleedje en het mooiste paar schoenen uitgekozen. Ook als was moeilijk om te beslissen, je bent er toch uitgekomen. Je hebt je haar ook nog mooi gekruld. Je hebt de ringen in je handtas zitten, en de picknickmand kan ieder moment aankomen. De bel gaat. Daar zal die mand zijn denk je. Je doet de deur open, en je ziet een oude man met een schort aan voor de deur staan met een rieten mand in z'n handen. 'Voor Katie?' vraagt hij. 'Ja bedankt' zeg je terwijl je je geld geeft. 'Doeei!' zeg je nog, maar de man heeft zich al omgedraaid en hij hoort het niet meer. De oudjes van tegenwoordig, denk je dan. Altijd maar klagen over de jeugd.

Nog een tien minuten later, gaat de bel weer. Dat kan niemand anders zijn dan Nick. Als je de deur open doet, valt z'n mond open van verbaasdheid. En dat wel zo'n tien seconden. Je zwaait even met je hand dicht voor z'n ogen. 'Kom binnen, we vertrekken straks naar onze 'bestemming' lach je. Hij kijkt je sneaky aan, maar jij sleurt 'm mee naar de living. Dan ga jij even om je handtas, met de ringen erin. Je mobiel laat je maar thuis, die heb je niet nodig. Wie weet wie je wel wilt storen!


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.