Je wordt wakker door een stem die je bekend voor komt. Als je je ogen opendoet, merk je dat je in een witte kamer ligt. Het ziekenhuis dus. Je zit Chris' hoofd boven jou hangen. Je schrikt ervan. 'Alles goed?' vraagt hij. Je schudt je hoofd. Je wrijft op je achterhoofd. 'Ja, die klap was wel hard denk ik.' zegt je broer. 'Katie, luister. Nooit meer weggaan met die gast. Hij heeft je er in geluisd. Hij wou wat bijverdienen, dus daarom heeft hij je uitgevraagd en de paparazzi vertelt waar je was. Alleen maar voor een paar foto's, heeft hij honderden dollars verdiend' Je knikt. Je vond het al zo raar dat hij zó graag met je weg wou. Even later klopt er iemand op de deur. Het is de dokter. 'Het is beter dat je hier nog een nachtje blijft. Je bent eerst met je hoofd tegen de deurpost gebotst, en daarna ben je nog eens op de grond gevallen. Je hebt een lichte hersenschudding, maar je hebt je geheugen gelukkig niet verloren' zegt hij. Je knikt langzaam. De dokter gaat weer weg. 'Ik heb Nick gebeld' zegt Chris. 'Ik weet niet of hij zo blij zal zijn dat je weg bent geweest met je ex zonder het hem te laten weten'. Je hebt al een beetje schrik voor wat hij straks zal zeggen. Als hij wel wat wilt zeggen tegen je.
'Hoe laat is het eigenlijk?' vraag je. 'Half twaalf of zo' antwoordt Chris. Zo laat al, denk je. 'Ik heb honger' zeg je. 'Wacht, ik ga wel wat halen voor je. Een zak chips of zo. Is dat goed?' vraagt hij. Je knikt. Als Chris net een paar minuten weg is, klopt er iemand op de deur. 'Binnen' zeg je voor zover je nog kan. Dan sta je oog in oog met Nick. Hij gaat op de stoel zitten waar Chris net op zat. 'Gaat het?' vraagt hij. Je schudt je hoofd weer. 'Waarom ben je weggegaan zonder dat ik het weet? Er konden veel ergere dingen gebeurd zijn dan dit!' zegt hij. 'Sorry..' weet je er nog uit te krijgen. Op één of andere manier krijg je tranen in je ogen. Nick komt bij je op bed zitten, en hij geeft je een knuffel. 'Ik was gewoon bezorgd' zegt hij terwijl hij over je rug wrijft. Dan komt Chris binnen met iets te eten. Je opent het zakje chips, en je begint er van te eten. 'Wij gaan straks wel weg.' zegt Chris terwijl hij naar Nick kijkt. 'Mag Nick hier niet blijven?' vraag je. 'Ik heb geen zin om alleen te zijn' Chris aarzelt. 'Oké dan. Ik ga vragen of het mag. Als je maar belooft dat je op tijd gaat slapen, je hebt het nodig' Je knikt braaf. 'I promise' zeg je.
Even later komen de verpleegsters het lege bed naast je opmaken. Chris is al weg, denk je. Als het bed opgemaakt is, gaat Nick in z'n bed liggen. Je staat eerst nog op, en je loopt naar z'n bed toe. 'Ik hou van je' zeg je. Nick beantwoordt het met een kus.