Je verveelt je. Eigenlijk ben je wel een beetje moe van in het vliegtuig. Je kruipt onder het laken, samen bij Nick. Maar.. Je hebt 'm wakker gemaakt. Als hij je ziet, verschijnt er een glimlach op z'n gezicht. 'Alles goed?' vraagt hij. 'Natuurlijk. Ik ben terug bij jou. Maar ik zou het net aan jou moeten vragen!' zeg je. Hij haalt z'n schouders op. 'Is er al een dokter gekomen?' vraag je bezorgd. Hij knikt. 'Wat zei hij?' vraag je. Hij haalt z'n schouders op. 'Ik kan de ziekte van Pfeiffer hebben. Maar ze weten het nog niet zeker, tot het bloed gecontroleerd is.' zegt hij. Je schrikt. Dat is toch wel heel serieus. 'En als je het hebt, dan kun je voor een paar maanden niet optreden?' vraag je. Hij knikt. 'Ik kan me heel wakker voelen opeens, maar binnen de vijf minuten kan ik nog te moe zijn om mijn microfoon op te heffen' zegt hij. Je trekt een pruillipje. 'Dus mag ik je voorlopig ook niet kussen!' zeg je geshockt. Nick z'n mond val open. 'Nu je het zegt! Nou nee.. Behalve als jij ook besmet wilt geraken!' zegt hij. Je schudt snel van nee. 'Maar, ik mag toch wel bij je in bed liggen om te slapen he?' vraag je onzeker. Hij knikt. Na dat hij geknikt heeft, ga je naast hem liggen. Hij slaat nog een arm om je heen, en daarna val je in slaap.
Je zweet jezelf kapot. Je slaat het deken van je af, maar dat vind je dan weer te koud. Je legt het deken half op je, maar zelfs dat is nog niet goed. Je gaat recht zitten. Je kan je zelf niet bedwingen, en je laat een grote boer. Vlug sla je je handen voor je mond. Je gaat naar beneden. Je hoort een paar mensen praten. Waaronder ook een meisje. Je gaat naar binnen. Daar zie je Lies zitten. 'Lieees!' roep je. Ze loopt naar je toe en ze geeft je een knuffel. Ze neemt een zakje dat naast de zetel staat. 'De kleren die ik mocht lenen' zegt ze. 'En nog wat extra's!' voegt ze er aan toen. Je ziet een mooi topje en een broek zitten. Je glimlacht. 'Een cadeautje van m'n moeder.' zegt ze. Je kijkt haar dankbaar aan. 'Dank je!' zeg je vlug. 'Geen dank' zegt ze met een glimlach. Je ziet dat Kevin jullie aanstaart. Je neemt Lies bij haar schouders. 'Ga nu maar weer hier zitten!' zeg je en je duwt ze in de zetel. Je kijkt naar buiten. Het is lichtjes aan het regenen.
Je gaat terug naar boven. Je hebt veel gezweet. Dus je gaat jezelf een beetje opknappen en douchen. Je gaat je pyjama alvast aandoen. Het geeft geen zin meer om in je kleren rond te lopen. Wat doen, gaan jullie toch niet meer doen vandaag. Wanneer Nick zo ziek is. Het is ook al half zeven. Je voelt jezelf nog tamelijk moe, dus als je straks gaat slapen, moet je toch weer je pyjama aandoen.