FanFic.nl

I think I'm in love with a Jonas Brother!

I think I'm in love with a Jonas Brother! [53]

Net als je de kamer van Nick wilt uitlopen, hoor je je naam. Je draait je om. Nick heeft z'n ogen open. Je glimlacht. 'Wat is er?' vraag je lief. Hij haalt z'n schouders op. 'Ik vind het gewoon niet leuk meer, alle dagen in bed liggen. Ik wil wat doen!' zegt hij. Je kijkt 'm raar aan. 'Weet je het zeker?' vraag je. Hij knikt. Je kan 'm maar moeilijk verplichten om in bed te blijven liggen. 'Oké, dan kijk ik wel wat we kunnen doen. Dan moet jij je ondertussen maar aankleden.' zeg je. Je gaat naar beneden. Eigenlijk ben je er niet zeker van dat hij wel wat kan doen, maar als hij het zo graag wilt. Je snapt ook wel dat ziek in bed liggen heel saai en niet leuk is.

Even later staat hij beneden. 'Wat wil jij gaan doen?' vraag je aan hem. Hij denkt na. 'Misschien kunnen we eens gaan shoppen?' vraagt hij. Alweer, denk je. Het enige wat je tot nu toe gedaan hebt, is shoppen. Maar uiteindelijk knik je. Kleren en schoenen kun je nooit te veel hebben. Je stapt in de auto. Jij gaat rijden. Als je de oprit wil afrijden, loopt Joe naar jullie auto toe. 'Ik wil graag een lift naar het ziekenhuis!' zegt hij. Je knikt. Hij opent de deur, en stapt in. Je drop Joe bij het ziekenhuis, en dan rijden jullie verder naar het winkelcentrum. Nick geeuwt weer. 'Weet je zeker dat het zal lukken?' vraag je nog eens. 'Jaja..' zegt hij geïrriteerd. 'Ik vraag het maar..' mompel je.

Je parkeert de auto, je stapt uit en zet je zonnebril op. Nick doet hetzelfde. De zon schijnt veel te veel. Wanneer jullie binnen zijn, zetten jullie ze weer af. Opeens belt iemand je. Je neemt op. 'Hallo, met Katie..' zeg je. Je krijgt meteen antwoord. 'Miley hieeer!' zegt ze dolenthousiast. Je gezicht klaart op. 'Alles goed?' vraag je. 'Ja tuurlijk, met jou?' vraagt ze. 'Gaat wel. Ik ben nu met Nick aan het winkelen, hij wou het zo graag!' zeg je. 'Oké. Ik bel om te zeggen dat er waarschijnlijk binnenkort een album van mij in je brievenbus zal liggen. Dan kun je die verrassing ook eens luisteren.' zegt ze. Het maakt je nieuwsgierig. 'Oké. Dan kijk ik straks, wanneer we thuis zijn meteen in de brievenbus.' zeg je. 'Maar nu moet ik neerleggen, ik ga nog een beetje winkelen. Byee <3' zeg je. 'Doeei. & Bel me als je de verrassing gehoord hebt' zegt ze nog, en ze legt neer. Gehoord?

Je loopt met Nick een winkel binnen. Nick ziet meteen wat hij allemaal wil. Maar hij loopt steeds trager. Je wist dat dit geen goed idee was. En als hij al zo ziek is, dan staat de paparazzi al klaar om 'm nog meer uit te putten! 'Ik vrees toch dat we naar huis moeten..' zeg je stil. Nick kijkt je met een verveeld gezicht aan. 'Lieverd, jij kan er niks aan doen. Weet maar dat je voor je het weet er weer bovenop bent. En dan gaan we dubbel zoveel dingen doen als dat je nu zou willen!' probeer je hem te kalmeren. Jullie rekenen af wat jullie al gekocht hadden, en je gaat weer met Nick naar de auto. Je vindt het wel spijtig voor 'm. Maar de dokter zei dat het nog ongeveer twee maanden zou duren. Het klinkt lang, maar het is gedaan voor je het weet.

Eerst gaan jullie Joe afhalen. Maar je gaat natuurlijk wel naar binnen. Dan kun je Yoni nog eens zien, niet dat het veel veranderd zal zijn, want je hebt vanochtend nog gekeken hoe het was. Je loopt de kamer binnen, en daar zie je Yoni in de armen van Joe. Je kucht eens extra hard, en dan staat Joe weer rechtop. Je loopt naar Yoni, en je geeft haar een knuffel. 'Heeft de dokter al gezegd wanneer je weer naar huis zou mogen?' vraag je. Ze knikt. 'Ongeveer over drie weken..' zegt ze. 'Yoni, je moet echt je best doen om weer te eten!' zeg je. Ze knikt. 'Nu kan ik het alweer een beetje. Het enige waar ik niet om at, was doordat ik dacht dat Joe mij bedroog.. Maar ik was dom om dat te denken, ik weet nu wel zeker dat Joe nooit zoiets zou doen!' zegt ze. Ze ziet er al veel gelukkiger uit dan vanochtend. 'Joe, ga je mee naar huis?' vraagt Nick. Joe schudt z'n hoofd. 'Ik blijf hier een nachtje bij Yoni!' zegt hij vastberaden. Je kijkt naar Nick, en je haalt je schouders op. 'Ook goed. Tot morgen dan.' zeg je, en je zwaait nog eens. Daarna loop je de deur weer uit, naar buiten, naar de auto om naar huis te rijden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.