Je gaat alvast douchen. Dan kun je al meteen gemakkelijk in je pyjama zitten. De bel gaat, maar jij kunt niet open doen. Snel ga je uit de douche, en kleed je je aan. Je doet de deur open. 'Papa!!' roep je. Hij lijkt niet echt zo enthousiast. Je laat hem binnen, en jullie gaan binnen samen op de zetel zitten. 'Wat scheelt er?' vraag je. Hij moet huilen. WTF? Jouw vader die huilt? De wonderen zijn de wereld nog niet uit! ö Maar misschien kun je nu toch beter het gekke mens in je, vervangen door het normale, serieuze mens. 'Je moeder en ik hebben ruzie gehad..' zegt hij. 'Hoezo ruzie?' vraag je. 'Ik weet het niet meer.. Het gebeurde zomaar! Maar ze heeft me wel uit huis gezet.. Ik ben hier nu, dakloos. Precies een zwerver!' zegt je vader zielig. Je moet je best doen om je lach in te houden, voor die opmerking. Maar je weet dat je er niet mag mee lachen. Jij zou het ook niet leuk vinden als je zo'n ruzie zou hebben met Nick. 'Heb je al wat anders gevonden?' vraag je. 'Nee.. Het kwam zo onvoorspelbaar! Maar waar is Chris eigenlijk?' vraagt je vader. Je haalt je schouders op. 'Je moet 'm anders eens bellen. Dan kom je 't vast en zeker wel te weten.. Maar aangezien wij hier toch kamers genoeg hebben, mag jij hier wel slapen tot je wat gevonden hebt!' zeg je. Je vader omhelst je. 'Bedankt!' zegt hij. Hij geeft je een kus op je wang.
Je gaat met je vader naar boven om 'm zijn kamer te tonen. Voor familie moet je er gewoon zijn. Maar je hoopt echt wel dat het snel weer goed komt. Je hebt geen zin om te kiezen. Kiezen tussen je moeder en je vader. Daar komt alleen nog maar meer miserie van. Maar hoe moet je moeder zich eigenlijk verzorgen? Ze is gehandicapt aan haar benen. Ze kan nog niet eens lopen.. Je zit met haar ook wel in. Met allebei eigenlijk.
Je hoort de sleutel in het slot van de voordeur gaan. Daar zullen de broertjes Jonas zijn. Je ziet Nick. Je geeft 'm een dikke knuffel. Je gaat meteen naar boven. Hij achtervolgt je. Typisch :' . 'Was het leuk?' vraag je als je op je bed zit. Hij knikt. 'Maar het zou nog leuker zijn als jij er bij was!' zegt hij met een glimlach. Hij komt naast je zitten op bed. Hij komt dichter met z'n gezicht, en uiteindelijk kus je hem. Hij streelt over je rug. Opeens voel je je bekeken, je kijkt in de deuropening. Maar je ziet niemand staan. Nick kijkt je raar aan. 'Wat scheelt er?' vraagt Nick bezorgt. Je haalt je schouders op, maar dan ga je weer volop door met kussen.
Het is een rare dag geweest vandaag, eerst die 'nachtmerrie', je ouders zijn uit elkaar, en dan denk je dat iemand jullie bekijkt, maar er is helemaal niemand boven?! 'Just might be paranoid!' denk je dan.
. 'Was het leuk?' vraag je als je op je bed zit. Hij knikt. 'Maar het zou nog leuker zijn als jij er bij was!' zegt hij met een glimlach. Hij komt naast je zitten op bed. Hij komt dichter met z'n gezicht, en uiteindelijk kus je hem. Hij streelt over je rug. Opeens voel je je bekeken, je kijkt in de deuropening. Maar je ziet niemand staan. Nick kijkt je raar aan. 'Wat scheelt er?' vraagt Nick bezorgt. Je haalt je schouders op, maar dan ga je weer volop door met kussen.