'Waarom is je vader hier eigenlijk, is er wat ergs gebeurt?' vraagt Nick plots. Je knikt. 'Ze hebben ruzie, mijn ouders..' zeg je sip. 'Ik weet niet eens waarom!' Nick slaat een arm om je heen, en hij geeft je een zacht kusje op je wang. 'Het komt wel goed.. Ieder goed koppel maakt wel eens ruzie' Hij probeert je te troosten. Je haalt je schouders op. Tranen komen in je ogen, maar je probeert ze te bedwingen. Hij geeft je een dikke knuffel. Je legt je hoofd op z'n borst. Nick stopt je in bed, en hij komt naast je liggen. Je gaat dicht bij 'm liggen. Je ligt met je hoofd op z'n borstkas. Hij wrijft met zijn hand in je haar, maar daarna slaat hij een arm rond je heen. Zo zul je zeker geen nachtmerries krijgen, want je weet dat Nick je zal beschermen. Tegen alles!
Je wordt 's nachts wakker door lawaai. Het lijkt wel gesnik ofzo. Je ligt nog steeds dicht bij Nick, en nee, het is niet Nick die snikt. Dan kan 't nog maar één iemand zijn. Je vader! Je loopt op de toppen van je tenen naar z'n kamer. Je opent zachtjes de deur, die lichtjes piept. Daar zit hij dan, met z'n handen in het haar. Letterlijk én figuurlijk. Je gaat naast 'm zitten. & Je gaat gezellig meehuilen! Nee hoor ;'. Je slaat een arm rond hem heen. 'Het komt wel goed, papa. Ik durf te wedden dat mama nu hetzelfde gevoel heeft.. Je moet haar echt bellen. Jullie willen het goedmaken, maar jullie durven niet!' zeg je. Wauw, je had nooit gedacht dat zoiets uit jouw mond zou komen. Je vader knikt. Hij neemt z'n mobiel. Je ziet nog net dat hij het nummer van mama in toetst, dus ga jij maar weg. Je moet ze alleen laten. (:
Even later hoor je een deur dichtklappen. Ja, de kamer waar je papa normaal ging slapen, is normaal gezien nu leeg. Je kan weer met een gerust hart slapen. Je bedenkt je iets. Je puppy'tje ligt alleen beneden, zielig in z'n mandje. Je sluipt naar beneden, en je opent de deur naar zijn 'crib'. Daar ligt hij lief in z'n mandje. Precies of hij al licht te wachten op je! 'Dag lieve jongen!' zeg je. Je neemt 'm op. Je sluipt weer naar boven, en je legt 'm tussen Nick en jou. Nu weet je zeker dat er niks met je hondje zal gebeuren ook. (':
Je hoort iemand roepen. Het is Nick. Je schrikt wakker. Je ziet dat de hond op Nick staat, hij is aan het likken aan z'n oor. Je schiet in de lach. 'Ja.. Ik vond het te zielig voor 'm!' zeg je met een sip gezichtje. 'Ach, geeft niet. Ik dacht eerst dat het jou was.. Maar toen begon 't al een beetje raar te voelen. Dus kan 't niet anders dan Lucky zijn!' zegt hij lachend. Je neemt 'm op vanop Nicks buik. 'Stouterd! Dat doe je niet! Dat mag alleen ik!' zeg je streng. Het hondje kijkt je veel te zielig aan. Je geeft 't meteen een knuffel. 'Aach, 't is al goed. Alleen vragen in 't vervolg!' Je praat tegen die hond alsof 't je beste vriend is. Yaaay! (':
. Je slaat een arm rond hem heen. 'Het komt wel goed, papa. Ik durf te wedden dat mama nu hetzelfde gevoel heeft.. Je moet haar echt bellen. Jullie willen het goedmaken, maar jullie durven niet!' zeg je. Wauw, je had nooit gedacht dat zoiets uit jouw mond zou komen. Je vader knikt. Hij neemt z'n mobiel. Je ziet nog net dat hij het nummer van mama in toetst, dus ga jij maar weg. Je moet ze alleen laten. (: