FanFic.nl

Dance me to the end of love

Dance me to the end of love 4

Ze duwde mij van zich af en ik kreeg nog een vlakke had in mijn gezicht. Dan stormde ze de kamer uit. Mijn hoofd bleef hangen. Waar haalde ik het lef om zo iets te doen. Ik moest haar niet eens. Verslagen liep ik naar beneden, Gorden keek hoopvol op toen ik binnen stapte maar toen hij mijn gezicht zag liet ook hij zijn hoofd hangen.
Op weg naar huis was het opmerkelijk stil in de auto. Iedereen dacht iets anders, Gorden dat hij zijn dochter net gevonden had en nu wal verloren, Bill waarschijnlijk over zijn stommiteit, ons ma over hoe ze Gorden kon steunen en dat ze zo graag een dochter wil en ik, ik dacht na hoe Tom Kaulitz voor de eerste keer een blauwtje heeft gelopen. Het was een kwestie van, dat Tom Kaulitz nooit wordt afgewezen, door niemand. Dit zou ik zelfs niet tegen Bill vertellen.

Voor sommigen gaat de tijd traag voorbij, een uur kan een eeuwigheid lijken. Voor sommige is er nooit genoeg, voort Tom was de tijd net als een wiel draaien en draaien nooit gestopt. hij stond er niet bij stil, hij had altijd wel iets te doen en als er helemaal niets was dat hij kon doen, haalde hij de Playboy boven. Maar voor Thalia kroop de tijd heel traag voorbij. Nu dat zij wist van Gorden was haar leven ondersteboven gekeerd. Ze vond gene minuut rust meer, Mark vroeg haar tijdens eten wat ze ging doen. Ze wist het niet, ze kon hem niet vergeven dat ze haar moeder zomaar in de steek had gelaten. Ze hield te veel van haar om de stap te zetten. Hoe hard Mark ook aandrong ze kon het niet. Maar Mark gaf niet op hij drong aan om naar Gorden te gaan en ook naar hem te luisteren. Welgeteld na 3 maanden slaagde Mark in om haar in de auto te steken en richting Gorden te sturen. Thalia was zijn dochter en hij beseft dat hij haar misschien zou verliezen. De laatste 3 maanden waren erger geweest dan heel 5 jaar. Hij had geen andere keus, hij zou er ook geen spijt van krijgen.

Door de ogen van Thalia
Met een harde klap viel de portier van de auto toe en hier stond ik dan. Totaal onzeker, ik bedacht me wat beter was hier blijven of toch naar huis gaan. Bij elke tankstation dat we waren gestopt, wilde ik tegen hem zeggen dat hij moest terug draaien en richting Berlijn rijden. Maar ik had het beloofd aan Mark, ik zou naar Gorden gaan en ik zou naar hem luisteren en als ik dan nog kwaad op hem was mocht ik direct naar huis komen. Normaal luisterde ik niet zo makkelijk naar hem maar iets in mij zei dat ik deze keer wel moest doen. Zat Tom daar voor iets tussen? Ik was zo in de war dat ik aan niets meer uit kon. Ik legde mijn klein koffertje neer op de grond en ging daarop zitten. Ik durfde niet aanbellen. Ik zat achter een hoge haag voor alle zekerheid, dat ze mij niet zouden zien. Mensen liepen voorbij en keken me raar aan. Het is ook niet verwonderlijk, welke rangdebiel gaat er nu voor een huis zitten op haar koffer en wachten op een oplossing, die toch niet zou komen. Deze keer moest ik zelf de stap zetten. Ik had al heel mijn leven geweten, zelfs toen mama zei dat hij niet van mij wist. Ik had ergens op gewacht. Maar waarom? Waarom was ik zo’n masochist? Waarom wilde ik mezelf dit aandoen?
Het werd kouder en ik haalde een vets uit mij koffer en ging terug zitten. Het was al half 7 toen er twee paar voeten voor me bleven staan, ik keek hoger op en zag een gespierde jongen met bruin stijl haar. Hij keek me raar aan en ik keek hem terug. Ik schoof mijn zonnebril naar boven om hem beter te zien, was niet mis, zeker niet mis, eigenlijk was hij knap. Ik viel niet op jongens met strakke T-shirts maar bij hem stond het niet slecht. Hij lachte naar mij, ik besloot om op te staan en ik ondervond dat hij even groot was als mij. Teleurgesteld nam ik hem nog is in mij op.
‘Verdwaalt?’ zijn stem was zwaar en had toch iets zachts ik keek naar hem en bedacht wat ik zou zeggen. Ik kom mijn stief vader opzoeken die ik 3 maanden geleden uit mijn huis heb gegooid was waarschijnlijk niet echt gepast. En bovendien waren het zijn zaken niet. ‘Nee, niet echt. Ik moet hier zijn.’ En wees naar Gordens huis. Hij begon te lachen, maar dan geen vriendelijk lachje maar echt uitlachen. Ik staarde hem aan met ogen die om verklaring vroegen . hierom moest hij nog luider lachen en liep het patje op naar Gordens huis, nog altijd schaterend. Als hij nu nog altijd hier had gestaan zou ik al mijn frustraties op hem uitwerken en zijn lach van zijn gezicht slaan. Hier werd ik nog prikkelbaar door en ging geërgerd terug op mijn koffer zitten.

Door de ogen van Tom
Het was al half 7 maar ma was nog altijd niet begonnen aan het avondeten. Ik hoorde de deurbel maar weigerde om op te staan. Iemand anders zou wel open doen. Maar nee ze wachten weer allemaal op Tom. Ik stond toch op, ik kon gewoon niet meer tegen dat gerinkel anders was ik blijven liggen. De deur was nog niet open of lachende Georg viel binnen. ‘Dude, wat hebt gij gesnoven?’ Hij keek me aan en stopte abrupt met lachen. ‘Zeg Tom ik wist niet dat ze onenightstands aan huis leverden?’ ik keek me niet begrijpend aan, er scheelde echt iets met die jongen. Eigenlijk wisten we dat al langer maar niemand zei iets om hem niet te kwetsen. ‘Nee serieus er zit buiten een chick, niet mis eigenlijk, bruin lang haar, heel lang en schattig gezicht. Ze durft niet binnen komen, denk ik.’ ‘Waa?’ ‘als je mij niet gelooft ga dan zelf zien.’ Ik liep op mijn sokken en in bloot bovenlijf naar buiten. Als er nu niemand stond zou Georg iets meemaken.
Ik ging op de stoep staan en keek rond, toen ik haar zag zitten. Mijn mond viel open van verbazing. 3 maanden geleden had ze ons buiten gejaagd en nu stond ze voor onze huis. Dat van afwijzen heb ik al lang verdrongen dus gelieven geen opmerkingen te maken. Ze keek ook op en stond recht. Ze liep traag op mij af en bleef op een meter afstand staan. Ze had een koffer bij. Ik hoop maar dat ze goedmaak cadeaus bij heeft en niet haar spullen om te blijven slapen.
‘Ik kom voor Gorden. Ik wil met hem praten.’ Eindelijk, ze was bijgedraaid, Gorden was al 3 maanden in een depressie. Ik deed een teken dat ze mij moest volgen. Ik ging niet tegen haar praten dit deed ik voor Gorden. Zij kon mij gestolen worden. Ze deed wat ik zei en ik zag Georg mysterieus lachen in de deuropening. Ik sloot de deur achter haar en riep luid Gordens naam. Hij kwam traag naar beneden en struikelde bijna toen ze haar zag. Zij was duidelijk nerveus, ik hoorde haar hart, net als toen. Maar deze keer deed ik niet ik deed naar Georg een teken dat hij mij moest volgen en liep naar boven. Ik liep zonder te koppen Bills kamer binnen die juist zijn broek aan deed. ‘Kloppen is te veel gevraagd zeker? Wat komen jullie doen?’ ‘Wees gerust broertje wat jij hebt hebben wij ook.’
‘Zeg Tom wie was die chick nu?’ Georg keek me geïnteresseerd aan. ‘ welke chick toch geen meisjes hier hé Tom?’ En Bill keek op zijn beurt met strenge ogen naar mij. ‘ wees gerust deze keer wast voor Gorden.’ Bill keek me schaapachtig aan en Georg begon weer te lachen. ‘Haar naam begint met een T, kan je het al raden Bill? ‘ ‘Nee.’ ‘Toch wel Georg heeft haar gevonden voor het huis.’ ‘Nee.’ ‘Geloof het maar ze zitten waarschijnlijk in de woonkamer te praten.’ ‘Nee.’ ‘Zeg, debiel hoeveel keer moet ik nog ja zeggen voor gij het door hebt.’ Bill merkte dat hij net was beledigd maar zelfs dat komen hem niet schelen. ‘Legt mij iemand uit wie zij is?’ ‘Wel Georg, zij is nu de dochter van Gorden.’

Reacties: