FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

27. Everybody happy again

***pov. Ashley:Grijnzend kijk ik naar Jacob z’n gezicht. Nooit gedacht dat ik hem ooit nog zou zien maar nu ik hem zo naast me zie liggen besef ik maar al te goed dat ik hem nooit meer laat gaan. We waren maar een paar dagen uit elkaar maar het waren de meest verschrikkelijke dagen van mijn hele leven. Daarom dat ik ook mijn pols overgesneden heb. Eerst was ik in tranen uitgebarsten en daarna dacht ik aan het zakmes dat Lot altijd bijheeft. Ik heb het uit haar koffer genomen, ben naar de badkamer gegaan en daar heb ik dat mes in mijn pols gezet, dat was het. Ik hoopte dat ik dood was maar nu ben ik echt heel blij dat Lot op tijd terugkwam. Ik blijf grijnzend naar het slapende gezicht naast me kijken, zo perfect. Langzaam teken ik de lijnen van zijn gezicht met mijn vinger tot zijn oogjes opengaan. “Good morning.”� glimlach ik fluisterend. Jacob gromt even, slaat zijn armen om me heen en trekt me bovenop zich. Giechelend ga ik met mijn gezicht boven het zijne hangen, onze lippen raken net niet. Zijn handen strelen met lichte aanraking mijn naakte rug waarna ze hun plaats vinden in mijn hals. Jacob trekt me naar zich toe en drukt verlangend zijn lippen op de mijne voor een heerlijke ochtendzoen.***pov. Lot:Voorzichtig streel ik over Tom z’n pols waar nog steeds 3 rode lijntjes op prijken. Hij zal er nog lang mee rondlopen, vrees ik. Volgens mij blijft hij er zelfs mee rondlopen. Hoe dom kon hij ook zijn? Denken dat hij me niet waard is. Ik hou verschrikkelijk van hem, nog nooit heb ik zoveel van iemand gehouden en het feit dat we gaan trouwen wil toch zeggen dat ik er van overtuigd ben dat we voor altijd zijn. Ik weet dat we het moeilijk zullen hebben maar we slagen er ons wel door. Een zucht van geluk ontsnapt uit mijn mond. Tom maakt me zo gelukkig. Ik draai me met mijn rug naar Tom toe en bekijk voor de zoveelste keer de littekens op mijn pols. Elke dag word ik aan die verschrikkelijke dag herinnerd. En de vraag of ik het wil wordt nooit gesteld, ik bekijk elke dag mijn pols, routine. Ik sluit mijn ogen weer maar als de beelden van die bepaalde dag weer voor me opdagen, schieten mijn ogen terug open. Plots strijkt er een vinger over mijn rug, over mijn littekens. Bijtend op mijn lip om mijn tranen binnen te houden probeer ik van de aanraking te genieten maar het lukt niet. Een arm wordt om me heen geslagen en Tom komt half over me heen hangen. “Goeie-heey, wat is er?”� vraagt hij bezorgd als hij mijn tranen ziet. Ik schud mijn hoofd om aan te tonen dat het niks is. “Jawel, komaan vertel het me maar.”� Snikkend wrijf ik over mijn littekens. Gelukkig snapt Tom me en vraagt hij niet verder maar neemt hij me stevig vast. “Hou je niet in, schatje. Je mag wenen.”� fluistert Tom geruststellend in mijn oor. Hoofdschuddend veeg ik mijn tranen weg, ze zijn het totaal niet waard dat ik ween. Ze hebben me gekwetst maar ik ben sterker geworden…of dat doe ik mezelf geloven. “Ik…ik…”� snotter ik. “Ween maar eens goed en hou je niet in. Ik weet maar al te goed dat je er nog niet over bent.”� fluistert Tom weer. Ik besef dat hij doorheeft dat ik er nog altijd onder lijdt en laat mijn tranen dan maar lopen, wat maakt het ook uit. Tom aait de hele tijd door mijn haar en maakt sussende geluidjes. Na een paar minuten krijg ik mijn ademhaling weer op een normaal tempo. “Gaat het weer een beetje?”� vraagt Tom bezorgd en ik knik. “Ik ga douchen.”� Ik rol uit bed en trek de badjas, die nog op de grond lag, aan. “Mag ik mee douchen of liever niet?”� vraagt Tom voorzichtig. “Liever niet.”� mompel ik. “Het is niet persoonlijk maar ik wil gewoon even rustig douchen.”� Ik sla verontschuldigend mijn ogen neer maar Tom tilt mijn hoofd op. “Het is oké hoor.”� glimlacht hij en drukt een kus op mijn wang. “Ga maar douchen.”� Snel druk ik nog een kus op zijn lippen waarna ik in de badkamer verdwijn. Ik draai de douchekraan alvast open zodat ik straks meteen warm water heb. Onzeker kijk ik in de spiegel als ik mijn badjas uittrek. Er is nog steeds een stem in me die zegt dat ik te dik ben maar ik probeer het tegen te spreken, ik heb het Tom beloofd. Snel ga ik in de douchecabine staan voor ik weer mijn eten ga uitkotsen. Als ik maar naar mezelf blijf kijken begin ik steeds meer te denken dat ik dik ben en dan heb ik alleen maar de neiging om te gaan kotsen.
Omdat ik toch genoeg tijd heb maak ik van de gelegenheid gebruik om uitgebreid te douchen. Als ik uit de douche kom, smeer ik mijn pasgeschoren benen in met lotion waarna ik Tom in de badkamer laat zodat hij ook kan douchen. “Genoten van je douche?”� vraagt hij lief als hij een handdoek neemt en die naast me legt. “Ja, het deed deugd.”� antwoord ik glimlachend. Ik droog me langzaam af en kan het niet laten om naar Tom te kijken als hij onder de douche gaat staan. “Ik zag je wel kijken.”� grijnst zijn stem als hij de kraan opendraait. “Ik mag kijken.”� giechel ik en steek mijn hoofd in de douchecabine. “Je bent mijn verloofde.”� Hoofdschuddend drukt Tom een kus op mijn lippen en duwt me dan zachtjes uit de cabine. Grijnzend droog ik me verder af. Ik ben zo gelukkig dat ik Tom heb en dat hij me ten huwelijk gevraagd heeft. Als hij dat niet had gedaan zouden we nu niet meer samen zijn. Dan zou ik hem dat voorval met die blonde trien niet vergeven hebben. Vraag me niet waarom ik het hem wel vergeven heb. Misschien was het omdat hij zo lief was en beloofd heeft om voor altijd bij me te blijven. Hij houdt zich trouwens perfect aan die belofte. Hij denkt er nog niet aan me alleen te laten, hij kijkt niet naar andere meisjes, hij is gewoon veel te lief voor me. Net zoals daarstraks, hij zag dat ik gewoon een knuffel nodig had en dat hij niet moest beginnen praten. Hij beseft dat ik het nog niet verwerkt heb en dat respecteer ik. Ik weet wel dat ik zo stoer deed tegenover mijn vorige klasgenoten maar dat was omdat ik me op dat moment echt sterk voelde, ik voelde me echt goed en zelfzeker maar dat is nu helemaal anders. Ik denk er nog elke dag aan en dat maakt sommige van mijn dagen tot een hel. Gelukkig zijn mijn vrienden er dan om me op te vangen. Soms besef ik niet eens wat er allemaal gebeurd is. Ik zit in een rockband die -eerlijk gezegd- toch wel beroemd geworden is in Duitsland en België, ik heb ontdekt dat onze manager mijn vader is, mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd, ik heb vrienden gemaakt, ik ben zwanger geweest… Ongelooflijk allemaal.
Ik loop de badkamer uit, druk de tv aan en ga in de zetel liggen. Een glimlach komt op mijn gezicht als onze nieuwe single door de boxen van de tv komt. Deze clip bestaat enkel uit beelden van in de studio en foto’s. “Oh nee!”� roep ik geschrokken als de foto van mij en Tom op het scherm verschijnt. Ik zit op Tom z’n schoot, zijn arm ligt losjes om me heen en mijn vinger zit in zijn mond. Beide hebben we een ijsje vast. “Wat?”� Tom komt uit de badkamer en bindt nog net een handdoek rond zijn middel. “Oh help.”� mompelt hij als hij de foto ziet. “Ik ga David vermoorden.”� mompel ik tegen mezelf en wil de kamer uitlopen maar Tom houdt me tegen. “Je hebt enkel een badjas aan.”� grinnikt hij. “Oké,”� Ik schiet in de lach, “ik zal mijn moordplan nog even uitstellen.”� Lachend loop ik naar mijn koffer en neem er ondergoed uit dat ik alvast aantrek. Daarna neem ik een zwarte skinny, een simpel zwart topje en een knalroze capuchon. Zonder het aan Tom te vragen neem ik een zwarte pet uit zijn koffer en zet ze op mijn hoofd. Grijnzend loop ik naar de badkamer waar Tom zich aan het afdrogen is. “Doe maar rustig verder.”� giechel ik en neem mijn make-up. “Wat doet mijn pet op jouw hoofd?”� vraagt Tom als hij achter me komt staan en zijn armen om me heen slaat. “Euhm staan?”� antwoord ik met een engelengezichtje. Luid lachend drukt Tom een kus op mijn wang en trekt een boxer aan. “Het staat je wel goed eerlijk gezegd.”� fluistert hij als hij terug achter me komt staan. “Thanks.”� glimlach ik en trek een lijntje onder mijn ogen. Neuriënd doe ik verder met mijn make-up en ga nog een keer met een borstel door mijn haar. Ik zet de pet van Tom terug op mijn hoofd en draai me even in profiel. “Je ziet er goed uit.”� mompelt Tom en slaat zijn armen weer om me heen. “Bedankt.”� glimlach ik. Tom haalt langzaam zijn pet van mijn hoofd op me teder te kunnen zoenen.***Grijnzend lopen Ashley en ik weg van Jacob en Tom, ze zullen ons even moeten missen. Ik heb Ashley beloofd dat ze de details kreeg en die gaat ze nu ook krijgen. Ik wil trouwens ook wel haar details horen, zij en Jacob zijn wel heel close nu dus er zal wel iets gebeurd zijn gisterenavond. “Goeiemorgen pap.”� glimlach ik naar David als hij uit de lift komt en wij er in lopen. “Goeiemorgen meisjes.”� glimlacht hij terug. “Half 7 interview, niet vergeten.”� voegt hij er nog net aan toe voor de deuren van de lift sluiten. “Oeh valentijns-interview.”� giechelt Ashley. Giechelend lopen we naar mijn kamer. “Hier is nog niet opgeruimd.”� grijnst Ashley en raapt Tom zijn boxer op. “Ik wist niet dat Tom boxers met hartjes droeg.”� Beschaamd gris ik de boxer uit haar handen, ik heb die boxer voor Tom gekocht. Snel raap ik al onze kleren op en gooi ze op een hoop in mijn koffer. “We gaan het niet over Tom zijn boxers hebben.”� zeg ik serieus en plof naast Ashley op het bed. “Lijkt me eigenlijk wel interessant.”� Ashley gaat grijnzend op haar rug liggen. “Wat voor motiefjes heeft hij nog?”� “Streepjes, bolletjes, weet ik veel.”� mompel ik. “Hoe schattig.”� giechelt Ashley maar vraagt verder niets meer over Tom zijn boxers en gelukkig maar, Ashley mag dan wel mijn beste vriendin zijn maar ik vertel haar niet alles. Ik vertel haar heel veel maar de intieme dingen tussen Tom en mij blijven tussen ons, niemand zal ze ooit te weten komen tenzij Tom alles aan Bill gaat vertellen wat me eigenlijk wel logisch lijkt. Maar Bill kan wel een geheim bewaren, daar ben ik zeker van. “Vertel me nu over Jacob.”� verander ik het onderwerp. “Hij heeft me niet ten huwelijk gevraagd.”� “Maar wat is er dan wel gebeurd?”� onderbreek ik Ashley. “Het was gewoon magisch.”� fluistert Ashley verliefd. Giechelend laat ik me op mijn rug vallen. Een verliefde Ashley is zo grappig en ik kan haar er zo goed mee plagen. “Zorg er maar voor dat je morgen een goed concert speelt en niet de hele tijd aan Jacob denkt.”� Lachend duik ik weg voor een vliegend kussen. “Ik ben niet diegene die zijn tekst vergeet.”� kaatst Ashley terug. Even trek ik een zielig gezicht maar gooi dan een kussen naar Ashley. “Ik was afgeleid!”� verdedig ik mezelf. Ik was inderdaad afgeleid. Sam had Bill gezien, sloeg even verkeerd en ik had dat gehoord. Niet moeilijk dat ik afgeleid was.

Reacties:

KaulitzFreak zei op 3 juli 2009 - 10:53:
ga snel verder!!!

En nu wil ik echt niet meer zo lang wachten!!!

XAngelGiirlX zei op 2 juli 2009 - 23:06:
Oe =O
Hij is echt heel leuk n__n
Goed geschreven ='D

Mwhaha Tom is vet cute =3
En en en...
Nu...
Weet ik niet meer...
Wat ik wilde zeggen x'D

Dankje voor het laten weten...

xByee!