FanFic.nl

Kidnapped with the person of my nightmares

deel 9

Deel 9:
We zijn ondertussen al een dag verder in George-Du-verdon..
Frouke pov.:
Met hun domme fans ook! Daar zou ik het van krijgen, hé! Die wanabe-emo verdient de kogel door de kop! Door de schuld van dat dom kind zit ik hier weeral naast die domme pipo! Aargh!
Het heeft wel een pluspunt, alé wat je een pluspunt kunt noemen, ze hebben ons al eten en drinken gebracht. Als je droog brood en water voedsel kunt noemen.
Een walm van slechte geur komt op me af.
‘bleuh! Wat stinkt hier zo?!’ vraag ik aan niemand in het bijzonder. Toch hoor ik aan de andere kant van de kamer een antwoord:
‘ je reukt jezelf.’
Ik ruik eens aan mijn oksels en merk dat hij wel degelijk gelijk heeft. Kinderbeulen!
Als je over de duivels spreekt, zie je de leider, want die is namelijk juist binnen gekomen.
‘ zouden meneer en mevrouw eens willen meekomen?’ vraagt ie sarcastisch. Bits antwoord ik van nee.
‘dat is dan heel jammer, want jullie hebben een dringende afspraak met onze camera.’ Wat zou hij daar nu mee willen bedoelen? We zullen moeten afwachten zeker. Hij opent de tralies en houdt ons onder schot. Langzaam gaan we met hem mee. Hij brengt ons naar een klein kamertje en sluit de deur. Na eens vluchtig te hebben rondgekeken merk ik dat er alleen maar twee stoelen en een camera in de kamer aanwezig zijn. Er is zitten zelf geen ramen in de muren.
‘ als meneer en mevrouw plaats zouden willen nemen.’ Met een slecht voorgevoel neem ik plaats op één van de twee stoelen. De leider haalt van uit het niets een derde stoel en plaats hem voor ons waar hij plaats neemt.
‘ Tiens, wat staat er hier nu? Een camera! Wat kun je daarmee doen?’ vraagt die geacteerd verwondert.
‘oh, ik weet het, we gaan, of beter, jullie gaan zeggen wat jullie families precies moeten doen om het geld over te brengen. Dan ga ik dat filmen en opsturen met de post. Als dat geen leuk idee is?!’ oh ja hoor, vooral ik ben toch zo fotogeniek. Not!
‘zo meteen ga ik de camera aanleggen en dan lezen jullie dit tekstje voor?’ hij heeft ons beide een blad waar lelijk een paar zinnen staan opgeschreven.
‘mooi en duidelijk articuleren en elk om beurt een zinnetje zeggen. Het moet toch aangenaam zijn om naar te luisteren, niet?’
‘oh, krijg de klere!’ fluister ik lichtjes, maar luid genoeg zodat Tom het heeft verstaan.
‘ik ging juist hetzelfde zeggen, alles iets grover.’ Fluistert hij terug.
‘wat zitten jullie daar te fezelen?!’
‘over hoe mooi jou tekst wel niet is!’ verzin ik snel.
‘ ’T zal wel, anyway. Ready, set, action!’

Reacties: