FanFic.nl

A new life

30) HET MOMENT VAN DE WAARHEID

Lynns pov: Mijn hart klopte sneller en sneller tegen mijn borst met elke stap dat ik in de richting van mijn huis zette. Het betekende heel veel voor me dat ik dit niet alleen moest doen en dat Nele naast me liep, ik keek naar haar, ze lachte en nam mijn hand als een steundend gebaar. Nele was mijn beste vriendin, dat was ze altijd al geweest en dat zou ze altijd blijven. We waren 2 handen op 1buik, en kenden elkaar door en door, Nele begreep me zoals niemand anders. Mijn handen begonnen te zweten en te beven. “Het komt wel goed.”� Zei Nele, maar ik wist dat zo zeker nog niet. Ik stond op het punt het huwelijk van mijn ouders kapot te maken, maar er was geen andere optie. De deur ging open en ik stond oog in oog met mijn moeder. De angst bekroop me en ik wist niet of ik het wel echt zou kunnen, maar ik moest. M’n vader was gelukkig niet thuis, met z’n drieën gingen we aan de keukentafel zitten. “Mama, ik moet je iets zeggen.”� Nele kneep even in mijn hand en ik ging verder. “Ik..papa...papa heeft mij weer geslagen.”� Mijn moeders ogen werden rood en waterig. “Zeg alsjeblief dat het niet waar is!”� snikte ze. “Het spijt me mama, sorry, maar het is echt waar.”� Ik huilde nu samen met mijn moeder. Ze stond op en nam me in haar armen. “Oh meisje toch...”� ze aaide over mijn haar en zo bleven we nog een tijdje geruisloos staan met Nele, die zich nu te veel voelde, nog zittend op de keukenstoel. Mijn moeder liet me weer los en stormde de trap op. Nu gaf Nele op haar beurt me een knuffel. “Je hebt het goed gedaan.”� Een luid gebonk op de trap vertelde me wat ik gevreesd had. We liepen naar de hal “Nee, mama alsjeblieft! Nee!”� ze droeg een grote koffer de trap af, de koffer met mijn vaders spullen in. “Het spijt me Lynn, ik kan niet met een man samen wonen die mijn dochter slaat, zeker niet als hij al een 2de kans heeft gehad.”� haar verdriet was nu overgegaan in woede, maar mijn tranen stroomden nu nog harder over mijn wangen. “En wat gaat er met mij gebeuren?!”� schreeuwde ik nu naar haar. “Als jullie gaan scheiden, wat gebeurt er dan met mij?! Word ik dan zo’n co-ouderschapkind?! Dan moet ik í¡lleen naar papa en kan hij me zeker slaan!”� ik viel op mijn knieën neer en hoorde Nele en mama naast me neer komen en voelde hun handen op mijn rug. “Waarom moet het zo moeilijk zijn!!!?”� “Omdat het leven niet eerlijk is.”� Fluisterde Nele in mijn oor.
Neles pov: We waren weer bij Tanja thuis, ik kon Lynn niet zomaar bij haar thuis achterlaten. Ze was er helemaal kapot van en ze had nog niks anders gedaan als gehuild. Ik probeerde haar te troosten, maar tevergeefs, niets leek te helpen. Uiteindelijk besloot ik dat ze gewoon tijd nodig had, dus liet ik haar alleen. Tegen 10 uur kwam ik weer boven, Lynn lag nog steeds op dezelfde plek, met haar wangen nat en haar make-up helemaal uitgelopen van de tranen. Ze sliep. Zacht deed ik mijn pyjama aan en ging ook slapen. ** “NEE!!”� ik schrok wakker uit mijn slaap. Lynn zat rechtop op de matras, ze keek me aan en begon weer te wenen. Ik klom onder de lakens vandaan en ging naast haar zitten. Troostend legde ik mijn arm rond haar schouder. “Hoo, ik wil hier zo graag weg, weg van alle miserie hier. Waarom Nele? Waarom moet dit juist allemaal met mij gebeuren? Waarom?”� Ik had geen antwoord, niemand had dat. Ze legde haar hoofd op mijn schouder en huilde zachtjes. Ik suste haar en uiteindelijk viel ze toch in slaap. ** We zaten aan de ontbijttafel. Lynn met grote wallen onder haar ogen van de weinige en door nachtmerries verstoorde slaap. Ik had zelf ook niet veel slaap gehad en had het grootste deel van de nacht liggen piekeren en nadenken, maar het had iets opgeleverd, ik had misschien een oplossing gevonden. “Lynn, ik denk dat ik een oplossing heb gevonden.”� Haar bruine ogen straalden een klein beetje meer. “Wat dacht ja van een vakantie bij mij in Duitsland?”� mijn vriendin keek me verward aan. “Wel, vannacht zei je dat je hier weg wou, en ik denk eigenlijk ook dat dat het beste is, zo kunnen je ouders de scheiding samen regelen en zit jij er niet zo middenin. Als alles hier dan rustiger is geworden kan je gewoon weer terug komen - en waarschijnlijk zal je dan bij je moeder mogen wonen.”� Blijkbaar was het een goed plan geweest want op Lynns droeve gezicht verscheen weer een lach. “Oh, Nele het is echt een geweldig idee, dan kan ik alles hier even achter mij laten, maar mag dat wel van je ouders? En van de mijne?”� “We zullen het straks aan je moeder gaan vragen en die van mij zullen we rap weten.”� Ik nam mijn gsm tikte het nummer in en hoorde even later de stem van mijn moeder aan de andere kant. “ Het is goed voor mama!”� schreeuwde ik door de kamer. “Je komt 3weken bij ons logeren!”� we sprongen rond in de keuken en vergaten even de problemen, we waren al blij dat we een (voorlopige) oplossing hadden. Ik besefte door het telefoontje naar mama dat ik Bill gisteren niet gebeld of ge-sms’t had en voelde me plots schuldig en miste hem weer ontzettend. “Vind je het erg als ik naar Bill bel?”� vroeg ik Lynn. Ze schudde haar hoofd en liep weer naar boven, haar tanden poetsen veronderstelde ik. Voor de 2de keer typte ik een nummer in op mijn gsm, maar nu dat van Bill. “Hallo, met Bill”� het deed me ontzettend veel deugd om zijn vertrouwde stem weer te horen. “Hej, ik ben het.”� Zei ik hem in het Duits. Meteen kwam er een hele reeks van lieve dingen over hoe hij me miste, hoe het concert was geweest en ik vertelde hem over alles wat er hier op die 2dagen was gebeurd en dat Lynn 3weken mee naar Duitsland zou komen. Maar het aller-gelukkigst was Bill met het horen van het nieuws dat ik nog op tijd zou zijn voor hun tour. Hoe we het zouden doen met Lynn, wisten we nog niet, maar zoals altijd was er daar weer een oplossing voor en zou alles op zijn pootjes terechtkomen. Na een halfuur lang vol gepraat te hebben moest ik toch afleggen. ‘Kunnen we nu dan eindelijk vertrekken?”� vroeg Lynn lachend.

Reacties: