Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Il Divo » Bonnie & Clyde » Hoofdstuk 19

Bonnie & Clyde

4 juli 2009 - 13:27

1419

0

334



Hoofdstuk 19

Het is weekend en Urs is boodschappen doen en gaat daarna zijn appartement eens grondig schoon maken. Hij wil het tip top hebben. Stel je voor dat Ginevra vanavond komt en er is hier zo een bende. Niet uit te denken. Fluitend laadt hij de boodschappen in de auto en rijdt naar huis. Hij ruimt daar eerst de boodschappen op en neemt een stofdoek ter hand. Het is toch werkelijk niet geloven dat er zoveel stof op een week tijd kan liggen. Als hij daarmee klaar ik haalt hij een zuiger door de benedenverdieping en gaat naar boven voor de rest. De lakens van zijn bed stopt hij de wastobbe. Eerst maar laten weken, denkt hij. Hij doet nieuwe lakens op bed en poetst daarna de badkamer, zodat blinkt als een spiegel. Hij kijkt tevreden rond. Dat ziet er beter uit. Hij wast het beddengoed en wringt het goed uit om het vervolgens buiten te hangen. Het is lang geleden dat hij zo hard gepoetst heeft in zijn stulpje. Of beter gezegd het is lang geleden dat zijn moeder dit gedaan heeft. Nog nooit heeft hij het nodig gevonden om zo huis te houden. Maar nog nooit was er een bruin ogende knappe dame, die de hele dag in zijn gedachten was. Hij overdenkt de afgelopen weken. Weken waar hij haar heeft leren kennen en steeds meer verliefd is geraakt op de dame in kwestie. Toen hij het pistool van die overvaller tegen haar hoofd zag, dacht hij dat dit het einde was en realiseerde zich dat zij heel veel voor hem betekende. Ginevra een mooie naam voor een mooie vrouw. Vanavond neemt hij haar mee uit eten. Maar wat zij niet weet is dat dit etentje in casa Urs is. Hij is van plan vanmiddag zelf in de keuken te staan. Hij maakt een koud voor- en nagerecht dat dan kant-en-klaar in de koelkast gezet kan worden. En voor de hoofdschotel heeft hij een ovenschotel in gedachten zodat hij ook daar geen omkijken naar heeft. De witte wijn ligt al in de koelkast en de rode wijn is al op kamertemperatuur. Fluitend begint hij aan de voorbereidingen van de ovenschotel.



David staat zijn auto te wassen maar is in gedachten weer bij zijn werk. De afgelopen week was wel erg heftig. Vooral die bankoverval waar zijn Natalia bij betrokken was. Ze heeft zich werkelijke kranig gedragen, maar twijfelt of ze het baantje bij de bank wel aan wil houden. Aan de ene kant is de kans niet groot dat de zelfde bankovervaller weer dezelfde bank zal overvallen. Maar aan de ander kant zijn er meer overvallers dan degene die gisteren de bank overviel. Hij denkt terug aan het verhoor van de man die de kleine Gina gegijzeld had. En hij zich uitgaf voor Clyde Barrow. Maar de man lijkt niet eens op de compositie tekening die in Sebs kantoor hangt. Dan herinnert hij zich wat Urs suggereerde. Hij zag gelijkenis in de compositietekening van de laatste overvaller en de mannelijke helft van het duo Bonnie en Clyde. Vreemd, Urs ziet dingen die zij niet zien. Seb deed het af alsof het niet belangrijk was en Urs was duidelijk verbolgen over het feit dat niemand zijn mening deelde.

“Hé David. Volgens mij is die auto nu wel schoon genoeg”¯ klikt het achter hem. Hij draait zich om en vergeet even dat zijn de tuinslang nog aan heeft staan.

“David je maakt mij nat”¯ roept Natalia lachend uit.

“Sorry, schat ik was in gedachten verzonken.”¯ Haastig draait hij de kraan dicht en kijkt zijn vrouw aan die nu meer weg heeft van een verzopen katje. Hij kan een glimlach net onderdrukken.

“David, sta daar niet zo te grijnzen”¯ moppert ze. David schatert het nu uit. Boos komt Natalia op hem aflopen en geeft hem een megaknuffel. Voor David zich heeft kunnen realiseren wat er gebeurd is, is hij het volgende moment door en door nat.

“H锯 roept hij verschrikt. “Dat was niet de afspraak.”¯

“Mij nat maken ook niet Millertje”¯ moppert Natalia. “Nu mag jij mee naar binnen om me af te drogen en te helpen verkleden.”¯

David tilt haar op en draagt haar naar binnen. Hij loopt gelijk door naar de badkamer waar hij haar natte kleding van haar lijf stroopt. Ze rilt van de kou. Snel pakt David een handdoek en begint haar droog te wrijven.

“Als je maar geen kou vat”¯ zegt David bezorgt.

“Nee, dat hoop ik ook niet David dat kan ik niet gebruiken.”¯

Zelfs als ze even later droge kleren aan heeft, blijft ze rillen. David stookt de kachel extra hoog op en haalt een deken van boven.

“Blijf jij hier maar lekker liggen ik moet even iets op het politiebureau halen. Mij viel straks iets in en dat wil ik graag checken.”¯

“Is goed”¯ mompelt Natalia. “Ik ga denk ik even slapen. Ik heb het zo koud.”¯

“Weet je zeker dat ik even weg kan? Je wordt volgens mij ziek meisje.”¯

“Ga maar David, maar blijf alsjeblieft niet te lang. Wil je?”¯ Hij kust haar voorhoofd en belooft niet te lang weg te zullen blijven.



Seb is blij dat Sofie naar huis mag komen. Ze mag de rest van de weken die ze plat moet liggen thuis door brengen. Hij heeft een kamer op de beneden verdieping voor haar in orde laten maken en een verpleegster ingehuurd.

“Mama gaan”¯ roept Elisa enthousiast uit. Vertederend kijkt hij naar zijn prachtige dochter.

“Wij gaan natuurlijk naar mama”¯ antwoordt hij haar een dikke kus gevend. Elisa schatert het uit en legt haar handjes op Seb kin. Ze aait erover en schatert het alweer uit. Seb grijnst. Helemaal vergeten te scheren.

“Dat vind jij dus leuk?”¯ vraagt hij zijn dochtertje. Weer komen haar kleine handjes over zijn stoppelbaard en weer schatert zijn dochter. Molly die de keuken binnenkomt, moet lachen om dit tafereel. Wat ziet Seb er gelukkig uit met zijn dochter in zijn armen.

“Zal ik deze jongedame dan even van je overnemen dan kun jij even scheren voor Sofie thuis komt”¯ stelt Molly voor. Seb geeft zijn dochter met tegenzin aan Molly.

“Dank je Molly, ik geloof niet dat ik zo damesbezoek kan ontvangen”¯ lacht hij het handje van zijn dochter weer over zijn stoppelbaard geleidend. Veel heeft Elisa niet nodig want ze schatert weer.

“Kleine deugniet”¯ zegt Seb haar een kus gevend.

Snel gaat hij naar de badkamer en scheert zich. Net als hij weer naar beneden wil gaan ziet hij door het raam de ziekenauto de binnenplaats op rijden. Hij versnelt zijn pas en rent de keuken in om zijn dochter bij Molly op te halen en haast zich dan met haar naar de voordeur.

“Kijk eens lieverdje wie daar is?”¯ zegt hij op de brancard wijzend die op dat moment door het verplegend personeel uit de ziekenauto wordt gehaald.

“Mama, mama”¯ roept Elisa blij. “Papa, af. Mama gaan”¯ roept ze verontwaardigd als Seb geen aanstalten maakt haar op de grond te zetten.

“Wachten jij”¯ grijnst Seb. “We wachten eerst tot mama in haar eigen bed ligt. Sofie kijkt ontroert naar Seb en hun dochter. Seb gaat hen voor naar de kamer waar zij komt te liggen en wacht tot het verplegend personeel haar op bed heeft gelegd. De ingehuurde verpleegster stelt zich voor aan Sofie en laat hen dan tactvol alleen. Seb gaat op bed zitten en laat Elisa nu pas los.

“Mama”¯roept de kleine meid blij. Sofie heeft tranen in haar ogen.

“Mijn kleine meisje wat heeft mama jou gemist”¯ zegt ze haar dochter naar zich toe trekkend. Elisa laat zich van haar moeder in de armen nemen en pakt tevreden haar duimpje en stopt die in haar mondje. Seb kijkt vertederend naar de twee meiden.

“Welkom thuis lieverd. Het is werkelijk heerlijk jou weer hier thuis te hebben.”¯ Seb buigt voorover en kust haar voorzichtig. Sofie laat het over zich heen komen en is er voor het eerst echt van overtuigd dat het goed gaat komen tussen haar en Seb.

“Ik wil nog een kus”¯ fluistert ze. Als Seb haar opnieuw wil kussen klinkt een kinderstemmetje naast hen.

“Lisa ook”¯ Seb grijnst en geeft zijn dochter een kus.

“Natuurlijk krijg jij er ook eentje, en nog eentje en nog eentje.”¯ Elisa schatert en wijst op haar moeder.

“Nu mama weer”¯ gebied ze. Seb voldoet maar al te graag aan haar verzoek.

“Seb volgens mij moet er iemand een middagdutje gaan doen”¯ zegt Sofie als Elisa bijna in slaap is gedommeld in haar armen. Seb kijkt verterend naar zijn dochtertje en tilt haar behoedzaam op.

“Ben zo weer terug”¯ fluistert hij.

“Tot zo.”¯


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.