FanFic.nl

Return of the Evil.

5. They're coming

Aragorn keek ons nog een seconde langer aan.
'Sorry voor het storen nog' en hij ging terug naar de anderen.
'Zouden ze echt weten dat we hier zijn'?
'Misschien' zei Haldir zacht.

Ik had de Orc hoorn gehoord.
Daarvoor kon ik mijn handen in het vuur steken.
Maar waarom kwamen ze nu niet?
Waren ze ons voorbij gegaan?
Of zouden ze vannacht nog komen?

'Nog één woord' siste ik.
Gimli zat alleen maar te zaniken.
Ik werd zo moe van hem.
Hij grijnsde vals.
Hij probeert me dus op stang te jagen
Ik liet mijn hoofd tegen Haldir's schouder rusten.
Nu pas voelde ik hoe moe ik was.
'Ga maar slapen' hoorde ik hem zeggen.

Maar slapen kon ik toch niet.
Iets daar in de schaduwen bekeek ons.
De andere leken daar geen last van te hebben.
En ik had alleen maar last van Gimli.
Even keek ik naar Legolas.
Hij keek ook naar de schaduwen tussen de bomen.
'Haldir, kom eens mee'
'Zo' maar Gimli maakte zijn zin niet af, de bestraffende blikken van de andere zeiden genoeg. Een triomfantelijke glimlach naar de dwerg en ik trok Haldir mee.

'Waarom...' Haldir maakte zijn zin niet af.
Ik had gelijk gehad.
Hier tussen de schaduwen van het dicht begroeide bos waren de Orcs.
We hielden ons stil en probeerde te luisteren naar wat ze zeiden.
'Ze hebben ons gevonden'
Haldir en ik wisselde een paar blikken uit.
Maar voordat we iets konden toen waren we omsingeld.
Waren de Orcs dan toch slimmer dan ik dacht?

'Haldir'!
Achter hem stond een Orc.
Zoals bij Helmsdiepte.
Even vreesde ik weer voor zijn leven.
Koud zweet stond op mijn voorhoofd.
Ik vuurde een pijl af en de Orc kwam naar mij toe.
'Kom dan'
Ik moest de woede die ik voor Gimli voelde op een of andere manier kwijt te zien raken.
Dan maar zo.
'En wat is dit'?
Wí¡t? Is dit. Hoe durfde hij
Zonder antwoord te geven pakte ik mijn zwaard uit zijn schede.
Voordat hij zijn kromzwaard kon pakken zat mijn zwaard al in zijn keel.
Dik en donkerrood bloed stroomde uit de wond.
'De Ring' zei hij moeizaam.
Hij pakte me vast.
Maar zijn grip was zwak.
Ik liep weg, een langzame dood zou beter voor hem zijn.
Maar Haldir was ik uit het oog verloren.
'Haldir'? Geen antwoord.
Ik keek rond, eigenlijk lagen er nog maar weinig lijken.
Waren het er dan toch niet zo veel geweest?

'Sidh'?
Ik gaf een gil en draaide me om.
Legolas stond voor me.
'Sorry' mompelde ik.
Maar Legolas begon te lachen.
'Waar dacht je aan'?
Een blik zei genoeg.
'Nee. Toch niet'?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.