FanFic.nl

Zwart gat

Bezorgde moeders

Wanneer Elody 's avonds thuiskomt, vertel ik haar dat Nick langs gekomen is.
"Dus hij durfde toch", antwoordt ze verveeld.
"Hoe bedoel je?" vraag ik haar.
"Nick had gevraagd waar je was en ik zei dat je thuis was", antwoordt ze. "Hij twijfelde of dat hij wel moest komen."
"Waarom twijfelde hij?" vraag ik een tikkeltje ongerust.
"Hij wist niet of dat je hem wel wilde zien", zegt ze.
"Waarom", dring ik aan.
"Je moet begrijpen dat hij het ook moeilijk heeft", zegt Elody.
"Ik zit toch met een kind in mijn buik en niet Nick", antwoord ik ongelovig.
"Ja, maar," begint ze, "hij wil je niet kwijt en jij reageert soms zo onverwachts dat hij bang is om iets verkeerd te doen."
"Maar hij moet toch helemaal niet bang zijn", zeg ik.
"Dat zeg jij nu op dit moment, maar morgen kan je daar helemaal anders over denken", antwoordt ze." Zwangere vrouwen kunnen zware stemmingswisselingen hebben."
"Oké, ik begrijp", zeg ik.
"Dus word niet direct boos als hij iets zegt, hij meent het goed", antwoordt Elody.
"Dat zal niet lang meer duren, want ik laat het kind wegnemen", zeg ik.
"Ja!?" roept Elody uit. "Waarom heb je dat nu besloten? En weet Nick het al?"
"Rustig", antwoord ik. "Ja Nick weet het en ik laat het wegnemen om dat ik nog maar een kind ben.Vind je dat een goeie reden?"
"Ja, dat vind ik een goeie reden", glimlacht Elody.
"Oh ja, en trouwens, Nick zal met me meegaan", zeg ik.
"Wil hij dat?" vraagt ze.
"Ja, ik heb het hem gevraagd", antwoord ik.
"Dat is zo romantisch", zwijmelt ze.
"Vind je?" antwoord ik. "Wat is er nu romantisch aan een kind laten wegnemen?"
"Dat bedoel ik niet", verduidelijkt ze. "Ik vind het romantisch dat hij mee wil gaan, tenslotte is dat kind niet eens van hem."
"Dat is mijn Nick hé", lach ik.
"Je hebt geluk met hem", zegt Elody.
"Ik weet het", zeg ik ( ik zei dit niet op een sarcastische toon, maar op een verliefde, voor de mensen die niet mee zouden zijn)
Rond een uur of zeven komt Nick nog even langs en we maken samen een afspraak met de dokter en die is volgende week maandag.
Ik word misselijk van het gedacht alleen al, zeg ik tegen Nick.
"Weet je zeker dat het niet van de baby is?" vraagt hij onzeker.
"Je hoeft niet bang te zijn", stel ik hem gerust. Ik wil hem kussen, maar juist op dat moment komt de moeder van Elody binnen en zegt dat mijn moeder er is.
"Je moeder?" vraagt hij als ze weer weg is. "Is dit je moeder dan niet?"
"Ik leg je het een andere keer wel uit, ga nu maar naar buiten via de achterdeur", zeg ik en ik loop naar beneden. Daar zit mijn moeder op me te wachten en Elody en haar moeder verlaten de kamer om ons wat ruimte te geven. Eerst zitten we wat onwennig tegenover elkaar, tot ik het niet meer uithoud en ik vraag haar:" Hoe is het thuis?"
"De spanning is er om te snijden", begint mijn moeder en de tranen wellen al bij haar op." Je vader heeft al een week niet meer tegen me gepraat omdat ik nog maar een keer begonnen was over jou."
"En wat wil hij bereiken door niet meer met jou te praten?" vraag ik.
"Dat ik je probeer te vergeten of zoiets", zegt ze. "Want hij denkt dat als we over je zwijgen, je ook niet meer bestaat voor ons. Maar zo denk ik dus niet, voor mij zul je altijd bestaan en ook altijd mijn dochter blijven." Nu komen ook de tranen bij mij op.
"Maar laten we het over iets leukers hebben", vervolgt ze. "Hoe zit het eigenlijk op school?"
"Goed", antwoord ik kort.
"Dat klinkt niet overtuigend", zegt ze. "Wat is er?'
"Ik heb gewoon nogal veel aan mijn hoofd", antwoord ik.
"Je vraagt je waarschijnlijk af of dat je nog naar huis mag?" zegt mijn moeder medelevend;
"Onder andere", mompel ik in de hoop dat mijn moeder het niet hoort.
"Onder andere, zijn er nog dingen dan?" zegt mijn moeder.
"euh, nee natuurlijk niet", antwoord ik vlug.
"Hallo ik ben je moeder, ik voel dat er iets is", dringt ze aan.
"Oké, maar beloof je om niks tegen papa te zeggen?" smeek ik.
"Erewoord", antwoordt mijn moeder.
"Ik ben zwanger", fluister ik.
"WAT!" roept mijn moeder.
"Rustig, laat het mij uitleggen", zeg ik.
"Ik hoef geen details, alstublieft zeg", antwoodt ze pinnig.
"Ik ga ook geen details geven, want ik weet niet eens wie mij zwanger heeft gemaakt" zeg ik.
"Ben je weer naar een club geweest en dan zat in bed gedoken?" schreeuwt ze.
"Nee, ik ben zwanger van die avond waarvan ik niks meer weet en waarvoor dat jullie zo boos waren"' verduidelijk ik.
"Ah die nacht", antwoordt ze begrijpend. "Je laat het toch wegdoen, hoop ik."
"Ja ik laat het wegdoen", stel ik haar gerust.
"Moet ik meegaan?" stelt ze voor.
"Nee, Nick gaat mee",zeg ik.
"En wie mag Nick dan wel weer zijn?" schiet ze uit haar slof.
"Een jongen ... die ik ... ontmoet heb op school", stamel ik.
"Je lief met andere woorden", zegt ze.
"Ja, eigenlijk wel", antwoord ik.
"En is hij lief?" vraagt ze nieuwsgierig.
"Heel erg lief, zo lief zelfs dat hij mee wil naar de dokter volgende week voor informatie over abortus", zeg ik.
"Oké, als hij je gelukkig maakt, is het voor mij goed", zegt ze. "Het is het niet waard om ruzie over te maken, want ik ben je al bijna kwijt."
"Je bent nog niet kwijt", zeg ik en ik geef haar een stevige knuffel voor ze terug naar huis gaat.

Reacties: