FanFic.nl

You and me

Deel 31

Ik bleef lopen zonder te weten naar waar ik ging. Uiteindelijk kwam ik in het stadspark uit, waar ik me onder een boom liet vallen en verder huilde. Hoewel ik een dikke winterjas aan had bibberde ik enorm. Ik kon mijn tranen maar niet stoppen, ze bleven komen. Ik kon het niet geloven dat Joe zoiets zou doen, ik had hem zo vertrouwt, ik had hem mijn hart toevertrouwt, ik hield verdomme van hem en ik dacht dat hij van mij hield. Als er iemand geweest zou zijn waarvan ik dacht dat hij nooit zijn vriendin zou bedriegen, was het Joe wel, tot de dag van vandaag. Hoe stom was ik geweest dat ik dit niet zag aankomen? Vroeg ik me af, maar dan besefte ik dat er helemaal niets was waardoor ik kon vermoedden dat Joe me ooit zou bedriegen. Het ging zo goed tussen ons, hij was naar België gekomen voor de examens en was zo blij geweest dat ik naar hem mocht komen, maar de foto sprak voor zich. Ik hoorde voetstappen en iets later een hand op mijn rug. “Nora.”� Ik keek op en zag Joe voor me. Zijn ogen waren nat, hij kon elk moment gaan wenen. “Alsjeblief luister naar me,”� ik had de kracht niet meer om hem tegen te spreken en staarde nu gewoon naar de grond. “Nora, het blonde meisje op de foto is Tessa. Ze is mijn nicht.”� Ik draaide mijn hoofd terug naar Joe, hij keek me smekend aan. “Waarom heb je dan zo haar hand vast?”� “Ze is mijn nicht en er zaten paparazzi achter ons dus pakte ik haar hand om zo snel mogelijk de winkel binnen te gaan waar ik moest zijn.”� Ik begon zijn verhaal te geloven, maar wie gaat er nu me zijn nicht winkelen als je 3 broers hebt? “Waarom ging je dan met haar winkelen als je 3 broers hebt?”� “Ik had het advies van een meisje nodig. Alsjeblief Nora, je moet me geloven. De journalisten weten niet wat ze schrijven. Wie geloof je? Hen of mij?”� ik keek een beetje beschaamd naar de grond. “Jou natuurlijk. Het spijt me, ik had me nooit zo mogen laten gaan. Ik had niet zomaar mogen geloven wat ze schrijven in de boekjes en eerst naar jou versie moeten luisteren.”� “Het geeft niets, ik ben al blij dat je me gelooft, maar spreken we vanaf nu af dat we niet meer geloven wat er in de boekjes staat?”� ik knikte, ik zou me nooit meer laten vangen. Joe hielp me recht en nam me in zijn armen. “Ik zou je toch nooit bedriegen, ik hou zielsveel van je.”� Fluisterde hij in mijn linkeroor. “Ik hou ook van je. Het voelde zo verschrikkelijk om maar te denken dat je me bedroog, dat wil ik echt niet nog eens meemaken.”� “Dat zal ook niet gebeuren.”� Verzekerde hij me. Joe legde zijn arm rond mijn schouders en mijn arm legde ik op zijn vertrouwde plekje rond Joe’s middel. Nick kwam ook afgelopen. “Wat ben ik blij om jullie weer zo te zien.”� zei hij opgelucht. Ik keek naar Joe “Wij ook.”�
Door de ogen van Daphne: “Ja, daag, nog veel plezier!”� ik drukte op de rode knop van mijn gsm en legde hem weg. Nora had me net wakker gebeld (het uurverschil vergeten) en verteld hoe het in Amerika was. Het klonk allemaal super leuk, maar ik was toch geschrokken toen ze vertelde over de foto die ze in een magazine had gezien. Gelukkig was het 1 groot misverstand en was alles weer dik in orde tussen die 2. Nora had zoveel geluk dat ze bij Joe kon zijn. Ik miste Tristan enorm. Eenmaal dat ik aan mijn gevoelens had toegegeven en Tristan in mijn hart had binnen gelaten, had ik geen seconde meer getwijfeld. Ik voelde me zo goed bij hem en elke keer we kusten had ik het gevoel dat ik kon vliegen. Ik hield super veel van hem en wou hem nooit meer kwijt en ik wist dat Tristan dit ook zo voelde. De paar daagjes dat hij hier was geweest, waren zo geweldig geweest dat ik het er echt moeilijk mee had om hem weer te laten gaan, maar het moest nu eenmaal. Hopelijk zou Nora hem meebrengen voor me als ze weer terug kwam van Amerika. Ik keek geeuwend naar de klok, 8 uur. Ik zou toch niet meer kunnen slapen. Ik deed mijn sportkledij aan en liep even later de deur uit, de frisse winterlucht in. Van joggen zou ik helemaal wakker worden.
Door de ogen van Lies: Lachend liep ik met Anke door de stad. We hadden allebei een goed rapport en zouden onszelf nu belonen met een namiddagje shoppen. We pasten en lachten en pasten. Natuurlijk kochten we niet alles wat we mee namen naar de pashokjes, maar het was gewoon leuk. “Kom we gaan iets drinken.”� Ik sleurde haar een gezellig cafeetje binnen. We bestelden allebei een warme chocomelk en genoten iets later van de slagroom die erop gespoten was. Anke had nonchalant haar hand op haar buik liggen, het was volgens mij een gewoonte geworden. Ik was echt trots op haar dat ze het kindje wou houden, niet elk tienermeisje is zo sterk. “Ga je vragen wat het gaat worden?”� vroeg ik haar. Ze schudde haar hoofd. “Nee, Wouter en ik hebben afgesproken dat we willen dat het een verrassing blijft. Dat maakt alles nog dubbel zo spannend. En het is ook nog helemaal niet zo ver dat je het geslacht kan zien hoor.”� Antwoordde ze op mijn vraag. Ik denk dat ik zelf het geslacht van het kind wel zou willen weten, ik was veel te nieuwsgierig. “Is dat niet Jana?”� vroeg Anke plots. Ik keek naar de richting waarin ze wees, en ja hoor daar liep Jana. Helemaal verkleumd van de koude. Ik stond op en liep naar de deur. “Heej, Jana, kom gezellig iets mee met ons drinken!”� riep ik vanuit de deuropening. Ze had me gehoord en kwam aangelopen. “Hoo, hier is het toch veel warmer.”� Wreef ze in haar handen toen ze bij ons aan het tafeltje kwam zitten. “Voor mij ook een warme chocomelk.”� Deed ze teken op de ober. “Nog iets van Nick gehoord?”� vroeg ik meteen op de man af. Ik was eigenlijk al heel lang benieuwd hoe de stand van zaken nu zat tussen die 2. “Ja, hij komt waarschijnlijk naar België. Als Nora weer naar huis komt, komen waarschijnlijk de jongens ook mee.”� lachte ze, je kon duidelijk zien hoe blij ze was. “Dan ga ik Kevin ook zien!”� zei ik zelf nu ook super blij. De laatste tijd kon ik beter met het afscheid omgaan, maar langs de ander kant was het elke keer weer moeilijk, maar wanneer ik hem terug zag kon mijn blijdschap niet op. Ik hield super veel van mijn schatje. Ik wist niet hoe lang hij zou blijven, maar als we samen Nieuwjaar zouden kunnen vieren, zou het jaar voor ons al super goed beginnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.