FanFic.nl

Het begin maar nooit het einde.

Hoofdstuk 1 In het bos en de ontmoeting.

Hoofdstuk 1 In het bos en de ontmoeting.

(Heden)

Nu leef ik in de toekomst, er is elektrische licht, er zijn auto’s en fietsen computers de tv’s en meer. Ik zit in huis, ik dacht terug aan de tijd dat nog geen elektrische licht en auto’s en computers en tv’s nog niet bestonden hoe het allemaal begon. Hier is mijn verhaal.

(Terug naar het verleden)

‘Miss Bennet wakker worden’ zei het dienstmeisje. Ik opende mijn ogen,’hoe laat is het?’ Vroeg ik. Het dienstmeisje deed ondertussen het gordijn open,’het is zo te zien 8 uur Miss Bennet’ zei het dienstmeisje. Ik zuchtte even en stapte uit bed vandaan. Ik was de mij en trok mijn hemel blauwe jurk aan, en deed mijn haar. Ik liep naar beneden toe, waar mijn ouders al aan tafel zat en ook mijn jongere zusje en oudere broer,’goedemorgen Louisa’ zei moeder.’Goedemorgen moeder en vader’ zei ik. Ik ging naast Marie zitten,’wat ga jij doen vandaag?’ Vroeg Marie. Ik keek haar aan, ze had lang blond haar met krullen en blauwe ogen,’ik ga wandelen in de middag’ zei ik met een glimlach. Ik hield van wandelen,’oke ik ga met moeder naar het dorpje toe nieuwe jurk kopen’ zei Marie enthousiast. Ik glimlachte even, en at mijn ontbijt op en we praatte even over van alles, mijn vader is een directeur van een bank en mijn moeder was gewoon ja bij ons. Wij hadden het goed, wand wij waren rijk, ik vond het wel zielig voor de mensen die het heel minder hadden zoals ons. Ik stond op en liep naar de bibliotheek toe, en pakte mijn favoriete boek uit de kast, en ging bij het raam zitten, vanuit de raam hadden we mooi uitzicht over het bos. Ik begon rustig te lezen. Na twee uur te hebben gelezen, was ik het zat ik keek op de klok het was 12 uur geworden, ik besloot om te gaan lunchen samen mijn ouders en broer en zusje. Ik liep richting de eetzaal toe en schoof aan tafel, mijn vader zat aan het kop, natuurlijk hij is de gezin oudste, en hij was behoorlijk wijs, hij is een aardig persoon. Maar mijn moeder was een net opgevoede dame, ze wou ook altijd dat wij ons als dames. Na de lunch speel ik nog een kaart spelletje met Marie, Marie was een slim kind, ze won natuurlijk altijd. Ik moest altijd lachen om haar. Toen het 4 uur was besloot ik om te gaan wandelen. Ik liep naar buiten toe, ik keek even naar de lucht, het was mooi onbewolkt! Ik liep het bos in, als ik verder in het bos was aangekomen, hoorde ik geritsel in de struikjes, ik schrok,’wie is daar’ riep ik. Maar geen antwoord kreeg ik. Ach misschien was het wel een eekhoorn! Ik liep weer verder, plots viel ik over een stuk hout, ik bleef even liggen en toen probeerde ik op te staan, maar de pijn schoot in mijn enkel,’auw’ zei ik zachtjes. Toen hoorde ik voetstappen,’kan ik u helpen Miss?’ Vroeg een onbekende mannen stem. Ik keek omhoog,’wie bent u?’ Vroeg ik geschrokken en bang. Hij keek mij even aan,’dat is nu niet tot belang Miss’ zei de man. Ik keek hem aan, dan pakte hij mijn hand vast en trok mij voorzichtig op, en hij zette mij neer op een stronk die daar lag,’dank u meneer’ zei ik. Hij keek mij aan,’geen dank Miss’ zei de man. Ik keek op, man was het niet was meer een jonge ik schatte hem in de 20.’Wat is u naam Miss?’ Vroeg de jonge. Ik keek op,’Louisa Bennet en u meneer?’ Vroeg ik. Ik zag dat hij aan het nadenken was.’mijn naam is Edward Cullen’ zei hij. Ik keek hem aan,’was u mij aan het achtervolgen meneer Cullen?’ Vroeg ik. Hij keek mij beschaamt aan,’ja’ gaf hij eerlijk toe. Ik keek hem aan,’spijt mij Miss Bennet’ zei Edward. Ik keek hem aan,’het is niet erg’ zei ik met een glimlachje.’Ik dacht eh waarom doet zo’n mooie vrouw als u hier in het bos in je eentje! Zei Edward. Ik keek hem aan,’het is hier gevaarlijk Miss Bennet’ zei Edward ernstig. Ik zuchtte even,’ik kom hier zowat dagelijks’ zei ik. Edward keek mij strak aan met zijn goudkleurige ogen die perfect paste bij zijn parel witte huid.’Kent u nu lopen?’ Vroeg Edward. Ik dacht even na,’ik ken het proberen’ zei ik met een kort glimlach. Hij lachte even, en ik stond voorzichtig op en ging niet met mijn volle gewicht opstaan, ik liep voorzichtig naar Edward toe,’ik help u wel naar huis toe te brengen’ zei Edward.’Dank u meneer Cullen’ zei ik zachtjes.’Noem mij maar gewoon Edward’ zei Edward vriendelijk. Ik glimlachte even,’oke Edward’ zei ik giechelend. Ik leek net zo meisje die 11 was die verlegen giechelde! Hij pakte mijn arm en sloeg die om zijn nek, ik rilde even, wat voelde hij koud aan! Hij keek mij even aan,’het was niets ik denk dat ik het koud krijg’ zei ik met een klein glimlachje. Hij zei niks, en we liepen richting mijn huis,’dank u Edward’ zei ik.’Geen dank Miss bennet’ zei Edward.’Noem mij maar gewoon Louisa’ zei ik. Hij glimlachte even, en ik liep richting naar de deur toe, ik zwaaide even naar hem en liep nou ja hinkte naar binnen toe, een dienstmeisje liep meteen naar mij toe,’wat is er met u gebeurt Miss Bennet?’ Vroeg Claire het diensmeisje bezorgt, haar kon ik al vanaf dat klein waren, we zijn ook goede vriendinnen,’ik ben eh gestruikeld in de bos’ zei ik met een glimlachje. Ze knikte even,’ik breng u wel naar de zitkamer toe’ zei ze. En zo liepen we naar de zitkamer toe, mijn vader zat een krant te lezen en mijn moeder zat te breien. Mijn vader keek op,’wat is er met je gebeurt Louisa?’ Vroeg mijn vader meteen bezorgt.’Ik eh ben gestruikeld vader’ zei ik. Ik ging in een stoel zitten,’dan moet je goed rusten en niet zo lang op je voet staan’ zei vader wijs. Ik glimlachte even om mijn vader, hij deed net of als hij dokter is! Maar dat was hij niet, hij wou directeur worden!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.