Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » de onmogelijke liefde » de onmogelijke liefde

de onmogelijke liefde

7 juli 2009 - 18:14

682

0

249



de onmogelijke liefde

de vampier en de weerwolf ontmoeten elkaar en worden verliefd

Ik stap uit mijn doodskist,de kist waar ik elke ochtend en elke middag in lig omdat ik nou eenmaal een vampier ben. Maar wel een vegetarische vampier. Ik kijk naar de maan en daar zie ik een wolf,een weer wolf en kijk in zijn ogen.



Eerst schrikt ie, want wolven zijn niet zo gek op vampiers maar hij blijft gewoon staan waar hij staat. En kijkt me aan.



En begint te huilen met zijn gezicht naar de maan.



En ik kom bij hem staan en doe ook mee maar dan met een nep geluidje. En als we klaar zijn kijken we elkaar aan.



Ik in zijn ogen en hij in mijn ogen. Hoor je me niet op te eten zegt hij. nee zeg ik ,ik ben vegetarisch. Dat komt niet vaak voor zegt hij. Nee maar ik ben ook niet een normale vampier, zeg ik dan. En dan is het stil en het blijft stil, de hele nacht.



Tot dat ik de zon bijna zie op komen en tegen de wolf zeg dat ik weg moet. De wolf zegt dat ie ook weg moet .en rent naar het kasteel aan het rand van het bos. en ik achtervolg hem. En ik zie dat hij door een open raam springt waar hij net door heen past, hij veranderd in een jongen,In een mooie knappe middeleeuwse jongen .hij is de zoon van de koning zie ik,want hij heeft een klein en licht gouden kroontje op en een middeleeuws prinsen pak. En hij ziet mij door het raam kijken en wuift dat ik weg moet. En ik ren en spurt weg en in de verte hoor ik nog zijn stem die zegt dat ik hem morgen zie.



Ik ren naar mijn doodskist en stap er in en denk na over de prins en gelijkertijd over de wolf. Hoe kan het?dat een prins een weer wolf is?maar ik heb niet genoeg tijd om er over na te denken want ik val in slaap.







De volgende nacht wordt ik wakker en kruip uit mijn doodskist en sluip naar de plek waar ik gister de weer wolf heb ontmoet en daar staat ie. Weer te huilen met zijn gezicht naar de maan.”ť hoi weerwolf”ťzeg ik. Hoe heet je eigenlijk?



Ik heet Daniël zegt hij en jij? Ik heet melanie zeg ik.



Dan zijn we weer stil en ik kijk naar zijn ogen. En dan gebeurt het,Daniël kust mij, Op mijn lippen . het voelt lekker,zijn lippen op de mijne. En dan doe ik mijn ogen open en zie dat Daniël in de prins is veranderd en neem verbaast afstand. Hoe komt dat? Vraag ik.



Elke keer als ik iemand zoen dan verander ik in een prins,zegt hij. Hij duwt me op de grond en hij kleed zich uit en hij gaat bovenop me liggen en het gebeurt ,dat gene gebeurt waarvan ik dacht dat wel niemand dat met mij zou willen doen. Het voelt heerlijk en nu weet ik zeker dat ik verliefd ben. we blijven de hele nacht op elkaar liggen en dan gaan we ieder naar waar we horen overdag.



Hij naar zijn kasteel en zijn vader de koning en zijn ridders en lakeien en ik naar mijn doodskist en de foto van mijn moeder die ook een vampier was maar die is verdwenen.



En de hele dag lig ik te denken,te denken aan Daniël en aan hoe zijn leven als prins zou zijn en aan de wolvenjongetjes en de vampieren-meisjes die ik wel met hem zou willen krijgen. Het zou het levende bewijs zijn van onze liefde.



De liefde tussen een weerwolf en een vampier.



Die nooit over zou gaan.







Ik voel dat het donker is geworden en ik stap weer uit mijn kist. Nu wil ik hem op wachten bij zijn kasteel het middeleeuwse kasteel waar mijn schatje woont.



De zoon van de middeleeuwse koning,ik sta voor het raam van Daniël en roep:daniël oh daniël kom met mij mee.



En hij steekt zijn hoofd uit het raam en kijkt me verliefd aan.



Hij is nog geen weer wolf geworden en rent naar beneden want een prins kan natuurlijk niet klimmen. En als ie eenmaal beneden is, is hij een wolf geworden.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.