FanFic.nl

Het begin maar nooit het einde.

Hoofdstuk 5 Maak mij ook een vampier Edward!

We zijn aangekomen op de plek waar we zullen jagen.
Natuurlijk vang ik een grote beer en de andere verschillende dieren.
Na het jagen rijden we weer naar huis toe,’waneer werd je een vampier?’ Vraagt Alice.
Ik glimlach,’dat ga ik nu vertellen’ zeg ik lachend.

De volgende morgen, hoorde ik van Carlisle dat mijn ouders mij zochten, maar gelukkig vonden ze mij niet. Nou ja tenminste ze wisten niet waar ik was! En ze weten ook niet waar dokter Cullen woonde. Ik en Edward keken uit het raam, het was bewolkt,’ik hou van je’ fluisterde ik. Edward glimlachte even,’ik ook van jou’ zei Edward. Ik dacht aan iets, maar Edward keek mij even aan,’wat eh vind jij van als we jou vampier maken maar je moet het wel zeker weten Louisa je word wel een monster zoals ons maar dan ben je wel eeuwig bij mij’ zei Edward. Het laatste wat hij zei, was wel een voordeel,’ja ik wil een vampier worden’ zei ik.
In de middag zaten we op het bank, ik moest gaan liggen,’ontspan je het zal wel pijnlijk worden’ zei Carlisle zacht. Ik vertrouwde ze, Carlisle zou mij gaan bijten. Edward was bang dat hij mij zou doden, ook al had ik vertrouwen in Carlisle.
Toen voelde ik twee koude puntige dingen in mijn nek, het leek wel dat je twee dikke naalden kreeg in je nek, en toen branden het onwijs, het leek wel dat ik in vuur stond, ik kneep keihard in Edward zijn hand, immers voelt hij het toch niet. En toen werd het zwart voor mijn ogen. Nu leefde ik opnieuw, nou ja zogezegd opnieuw geboren. Maar nu was ik een vampier, die eeuwig leefde, en nu zal ik ook bloed drinken niet meer slapen, nu ben ik een monster dat had Edward gezegd, nou ja niet letterlijk. Maar gewoon!
Na een tijdje werd ik wakker, ik had een branden de gevoel in mijn maag,’ik heb volgens mij honger’ zei ik zachtjes. Edward keek op,’kom’ zei Edward. Ik stond op en liep samen met Edward mee naar buiten, mijn instincten zijn anders ik voel het gewoon ik ken net zo hard rennen als Edward en gewoon klimmen in de boom. En rook alles beter vooral bloed, ook mensen bloed. Edward legde mij uit hoe ik moest jagen en hoe ik moest bijten. En toen zag ik een beer lopen en rende erop af en zette mijn hoektanden in de vacht van de beer, de beer was wel sterker dan mij maar ik kon hem bijhouden, en ik voelde mijn hoektanden groeien en zoog het bloed uit het beer vandaan, zoog hem helemaal leeg totdat de beer dood was, nu had ik geen dorst meer. Als we weer bij huis waren, zei Carlisle dat we moesten vluchten, ze hadden mij gevonden ze wisten waar ik was! Ik pak zo snel als ik kon mijn spullen, ik had niet veel mee genomen,’we gaan naar Forks’ zei Edward. Ik knikte, en zei niets.
Als we op de paarden zaten reden we weg, in galop natuurlijk.

‘Wou kon jij paardrijden?’ Vraagt Alice tussendoor. Ik lach even,’ja dat konden we in de tijd’ zeg ik.’Edward die op een paard zit ken ik mij niet voorstellen’ zegt Rosalie lachend.
‘Ik ga weer verder als we binnen zijn’ zeg ik met een glimlach. Ik miste Edward, hij was weg gegaan om iets. Waarom wist ik niet!
‘Je mist hem he?’ Vraagt Alice.’Ja’ zeg ik zacht.’Hij komt gauw weer thuis Louisa’ zegt Alice.

Dagen later kwamen we aan in Forks, Carlisle en Esmé hadden daar al een huis staan, hij was iets groter dan de vorig huis, en het was bewolkt,’het is hier altijd bewolkt’ zei Edward glimlachend. Alice met een glimlach. Ik weet niet zo zeker of hij nog wel terug komt!



Jaren later.

Ik en Edward waren nog altijd samen, ik en Edward zouden gaan trouwen, tot ik hoorde dat mijn ouders waren vermoord, en ook mijn broer. Alleen van mijn zusje wist ik niet!
‘Esmé ik moet echt naar mijn oude huis gaan om te gaan kijken’ zei ik hopeloos. Ze keek mij medelijdend aan,’oke dan gaan we wel met zijn alle’ zei ze. Ik knikte en zo gingen we weer op reis naar New Castle. Het was donker dat er aan kwamen, en ik rijde meteen naar mijn oude huis toe, ik hoopte dat mijn zusje daar was ze zou nu wel 16 wezen. Ik klopte op de deur, langzaam deed een jong meisje de deur open,’wat doet u zo laat op mevrouw?’ Vroeg het meisje netjes en vermoeid. Maar verdriet kon je in haar stem duidelijk horen,’Marie ik ben het’ zei ik zachtjes. Ze zei even niks,’echt?’ Vroeg Marie. Ik glimlachte even ze kon het niet zien,’ja ik ben het echt ik hoorde het over onze ouders en broer’ zei ik zacht en verdrietig.
Nou ja verdrietig speelde ik een beetje, ik was niet zo verdrietig.
Marie liet mij binnen,’woon je nu alleen hier?’ Vroeg ik. Marie keek mij even aan,’ja maar volgende week zou ik naar Amerika toe gaan bij Tante Jose wonen’ zei Marie zachtjes. Ze mocht tante Jose totaal niet,’kom bij mij wonen Marie je zult het goed hebben’ zei ik. Ze keek mij aan,’meen je dat?’ Vroeg Marie iets vrolijker.’Ja’ zei ik.
‘woon je nu bij Edward?’ Vroeg Marie. Ik moest even lachen,’ja ik woon nu bij Edward en zijn ouders’ zei ik. Ze hoorde haar na denken, ik ken namelijk gedachte lezen net zoals Edward!
‘Ja ik ga met je mee ik wist wel dat je weer zou komen Louisa’ zei Marie. Ik glimlachte even, ik hoopte niet dat ze morgen ochtend zou schrikken als ze mij zo bleek zal zien. Nadat Marie haar koffer had in gepakt liepen we nog even door het huis, allemaal herindelingen had ik nog hierzo, ik wist nog zo goed dat in die stoel bij het raam stond mijn vader zat, en op de bankje bij de kachel stond zat mijn moeder altijd. En dan liepen we naar buiten toe, ik zag Edward al staan met onze paarden, Marie pakte haar paard, nou ja eh haalde haar paard, zou te zeggen! Ze zadel hem op en toen konden we weer vertrekken, we reden een dag naar Forks toe, en we kwamen aan, met de nacht,’ik ben echt zo moe’ zei Marie. Ik keek naar haar,’ga maar slapen Marie’ zei ik. Ik liet de kamer zien waar ze zou gaan slapen. Ik liep weer naar beneden toe, Carlisle keek even naar mij,’wat als ze zou ontdekken dat we vampiers zijn Carlisle?’ Vroeg ik. Carlisle keek even en dacht even na,’ja eh dan moeten we het maar eerlijk vertellen’ zei Carlisle. Ik knikte even, ik kreeg honger,’ik ga jagen’ zei ik.
Soms vond ik het vreselijk om vampier te wezen! Maar het had wel een voordeel ik zou voor altijd leven. Edward kwam de kamer binnen gelopen,’ga je mee jagen?’ Vroeg ik aan Edward. Edward grijnsde even,’ja graag’ zei Edward. En zo liepen we het bos in en begonnen te jagen. Plots stond er iemand, hij keek ons vijandelijk aan,’wie ben jij?’ Vroeg ik. Ik bekeek hem even, die jongen had een donkere huis en zwart haar,’wie zijn jullie’ zei de jongen. Ik zuchtte even,’ik ben Louisa en dat is Edward’ zei ik.’Jacob’ zei hij.’Aangenaam’ zei ik droog.
‘Wat doen jullie op ons terrein?’ Vroeg Jacob vijandelijk. Ik keek hem raar aan,’dit is een bos waar iedereen mag komen’ zei ik. Ik rook een vreemde geur bij hem, en Edward kwam naast mij staan,’kom Louisa we gaan’ zei Edward. Ik zuchtte even en we liepen weg,’hij is een weerwolf’ zei Edward. Ik keek hem aan,’een weerwolf?’ Vroeg ik.’Ja’ zei Edward.

Reacties: