FanFic.nl

A new life

31) CONFRONTATIE

“Het is goed.”� Zei de moeder van Lynn met tegenzin. Ze had ingezien dat dit het beste was en dat zo Lynn geen last zou hebben van alle problemen die de scheiding zouden meebrengen. Lynn liep snel naar boven en kwam 10 minuten later met een grote reistas naar beneden. “Ik ben klaar, wanneer vertrekken we?”� ik lachte, ze had er echt zin in en wou de band ook graag ontmoeten. “Ik ga ook naar huis mijn tas maken en tegen deze middag zal er een chauffeur hier zijn voor ons naar Duitsland te brengen.”� “Wel dan is het tijd voor afscheid zeker.”� Zei Lynns moeder met tranen in haar ogen. Ze stond op en nam haar dochter in haar armen. “En jij moet goed op haar passen, ok?”� ik knikte en dat was blijkbaar genoeg want ze gaf Lynn nog en kus en liet haar weer los. “Ik ga je missen, lieverd.”� “Ik jou ook mam, tot over 3 weken.”� Een laatste knuffel en we waren klaar om te vertrekken. We opende de voordeur maar tot onze grote verbazing stond Lynns vader daar. Het was niet echt een blij weerzien. Hij keek naar de reistas “Dacht je zomaar te vertrekken zonder afscheid te nemen?”� Zei hij op een kille toon, een rilling ging over heel mijn lijf en ik zag de angst in Lynns ogen. Maar de kille toon ging over in een warme, vriendelijke stem. “Lynn, het spijt me echt, je weet dat ik je geen pijn wou doen, het is gewoon sterker dan mezelf. Ik wou je echt niet wegjagen.”� Lynn liet zich niet doen door de vriendelijke woorden: “Daar is het dan nu toch te laat voor.”� “Je hebt gelijk, het spijt me.”� Een traan rolde nu over zijn wang. Lynn stapte hem voorbij zonder hem nog een blik te gunnen, ik zei nog snel dag tegen haar moeder en liep achter haar aan. “Ik hou van je.”� Riep haar vader nog, maar ik betwijfelde of Lynn het nog wel wou horen. ** Ik smeet snel al mijn kleren, toiletgerief en ondergoed in mijn tas terwijl Lynn maar door raasde over haar vader. “Wat moest hij daar nu weer komen doen? En dan denken dat hij met die vriendelijke woorden het goed kon maken? Wat denkt hij wel? En “ik hou van je”� hoe cliché, ...”� en zo ging het nog een tijdje door. ** Dezelfde chauffeur als de vorige keer kwam ons rond 12uur halen. We zeiden dag tegen Tanja en Dirk en bedankten hen nog eens en liepen naar de auto “Zie je wel dat ik je snel terug zou brengen”� zei de chauffeur lachend. “Weet Bill al dat je vandaag komt?”� “Nee, ik wil het als een verrassing houden, maar eum hoe heet je eigenlijk?”� Die vraag was in me opgekomen nadat hij vorige keer weer was weggereden, ik vond het heel vervelend om iemands naam niet te weten. “Victor.”� “Wel Victor, breng ons dan als de bliksem naar Duitsland, alsjeblieft.”� “Komt in orde dames.”� Hij startte de auto en ik nam weer afscheid van België.

Reacties: