FanFic.nl

A new life

32) NAAR DE KERMIS

In de auto moest ik Lynn zowat alles vertellen wat er te vertellen viel over de jongens, wat er te doen was in Duitsland en over de concerten. Victor had de radio luid opgezet en met z’n drieën zongen we elk liedje luidkeels mee, of we de tekst nu kende of niet. Tegen de avond kwamen we in Duitsland, we reden meteen door naar Tom en Bills huis in de hoop dat ze daar zouden zijn. Victor parkeerde de auto voor hun huis, en zo te zien hadden we geluk, ook Toms auto stond daar geparkeerd. Ik kwam als eerst bij de deur aan, helemaal in de wolken dat ik Bill weer zou zien. Ik belde aan, en iets later kwam mijn vriend de deur open doen. “Nele!!”� riep hij dolblij en verrast, hij nam me in zijn armen, tilde me even boven de grond en drukte zijn lippen op de mijne. Oh, wat had ik zijn tedere kussen gemist. “Hum, hum”� het subtiele kuchje van Victor deed ons onze kus verbreken. “Ik moet weer verder rijden, ik zal jullie bagage binnen zetten, jullie zullen wel thuis geraken zeker.”� We hielpen snel even met de tassen en liepen dan de living binnen, Lynn een beetje verlegen achter me aan. Tom, Georg en Gustav zaten in de living, ze kwamen op me aflopen en gaven me allemaal een dikke welkomsknuffel. “En wie is je mooie dame daar op de achtergrond?”� vroeg Georg benieuwd. “Oh, sorry, jongens, dit is Lynn. Lynn dit zijn de jongens.”� Een beetje verlegen zei Lynn dag. “Je moet niet zo verlegen zijn, wij bijten niet hoor.”� Grapte Gustav. “Eum, Nele..mijn Duits is niet zo goed.”� Lynn kon wel wat Duits, maar niet echt goed dus vertaalde ik snel wat er gezegd werd. De jongens hadden het nu ook in de gaten en babbelden nu gebroken Engels met af en toe een woordje Duits ertussen. Lynn probeerde zelf ook haar best te doen en sprak Engels en Duits door elkaar, ondertussen naar mij kijkend om te helpen met haar Duits. Ze leek zich wat meer te ontspannen, en als snel was er een gezellige sfeer. Gelukkig vroegen de jongens niks over haar ouders, want ik dacht niet dat ze daar nu over wou praten. Ik hoorde lawaai van buiten komen. “Jongens wat is dat geluid?”� “Dat, mijn beste Nele, is muziek.”� Zei Gustav. “Ja, dat had ik ook wel door hoor.”� Zei ik hem nep-geërgerde. “Dat is de kermis, die staat hier vanavond de laatste keer.”� Vertelde Bill me. “Wat doen wij hier dan nog!?”� ik sprong uit de zetel op. “Komaan, rechtstaan, wij gaan naar de kermis mensen!”� Iedereen vond het een goed idee, dus vertrokken we met zen zessen naar de kermis. De flitsende lichten en de luider wordende muziek vertelden ons dat we dichter kwamen. We waren te voet vertrokken omdat de kermis maar een paar straten verder stond. Ik liep hand in hand met Bill, Lynn en de jongens achter ons. Ze kon het blijkbaar goed met hen vinden, ze hadden een middenweg gevonden tussen de talen en konden elkaar nu toch verstaan. Voor mij was het allemaal gelijk nu had ik even tijd met Bill alleen, ik had hem toch zo ontzettend gemist.
Bills pov: Mijn geluk kon niet op toen Nele plots voor mijn deur stond. Ik had haar verschrikkelijk gemist en haar dan als verrassing weer te zien, weer te mogen kussen was een geweldig cadeau geweest. We liepen nu tussen de kermisattracties en kraampjes door. Ik keek naar mijn vriendin. “Je weet toch dat we vandaag 3 maand samen zijn he?”� Ze lachte en knikte “Zullen we onszelf dan maar iets cadeau doen?”� “Dat jij hier bent is het allergrootste cadeau dat je me had kunnen geven.”� Ze lachte en was blijkbaar blij met mijn oprechtheid. Ze trok me mee naar een suikerspinkraampje. Ze zei iets in het Nederlands tegen de verkoopster dat ik niet kon verstaan, maar zo te zien had Nele om een extra grote gevraagd. “Die krijgen we nooit op”�!”� zei ik lachend tegen mijn meisje. “Wij helpen wel!”� hoorde ik achter me. Gustav, Georg, Lynn en Tom waren achter ons aangekomen en hadden blijkbaar ook wel zin in een suikerspin. Nele betaalde en kwam met het grote ding voorbij ons. We liepen achter haar aan om een stukje te bemachtigen. Iedereen scheurde lachend een stukje van de grote suikerspin af. In plaats van mijn stukje in mijn eigen mond te steken deed ik teken naar Nele, ze deed haar mond wijd op en zoog nog net iets langer op mijn vinger dan nodig was. Lachend wandelden we verder. Na wat wandelen en de suikerspin die nu helemaal op was, verteerd te hebben, hoorde we een suizend geluid dat over onze hoofden heen kwam. Al onze ogen waren nu gericht op de grote bol die aan een soort katapult vast hing met een rekker en zo op en neer vloog in de lucht terwijl de bol zelf ook nog rond draaide. “Daar moeten we in!!!”� schreeuwde Nele enthousiast. “Wat!? We hebben net een hele suikerspin op.”� Zei Lynn tegen haar vriendin in het Engels. “Die is al lang verteerd, komaan!!”� Lynn twijfelde toch een beetje. Gustav ging naar haar en sloeg zijn arm rond haar schouders. “Je moet niet bang zijn hoor, ik zal naast je zitten.”� Lynn lachte even en liep met Gustav naar Nele die al bijna bij de ingang stond, ook Tom en Georg en ik volgden hen, klaar voor een nachtelijk ritje. We hadden geluk, er stond niet zoveel volk en het was dus rap onze beurt. Er was net plaats voor zes personen dus zat ik naast Nele, haar hand vasthoudend en aan haar andere kant zat Tom. We zaten rug aan rug met Georg, Gustav en Lynn die tussen hen inzat. We kenden haar nog maar net, maar ze was een toffe en kon ondanks haar problemen thuis toch nog plezier maken. Nu dat ze hier 3 weken zou zijn, zouden we haar ook meer zien, maar we hadden daar geen bezwaar tegen, ze was een vriendin van Nele dus een vriendin van ons. De muziek startte en de bol werd voor de eerste keer in de lucht gehesen, deze keer nog zachtjes en niet zo hoog, maar naarmate we hoger gingen, gingen we ook sneller. Een luide klik en de bol zelf was nu ook los, hij begon te cirkelen om zijn eigen as, Nele kneep even in mijn hand en gilde toen van plezier. Even later klonken er zes gillende stemmen door de warme avondlucht. *** Het was donker en laat tegen wanneer we weer bij het huis aankwamen. Stiekem hoopte ik dat het te laat was voor de meisjes om nog naar huis te gaan. Gustav en Georg zouden in ieder geval blijven slapen, want we hadden morgen een optreden, maar ik hoopte dat ik vannacht niet meer alleen moest slapen. Ik draaide de sleutel om in zijn slot en liet iedereen binnen. “Bill, lieverd, mogen wij hier een nachtje blijven?”� vroeg Nele lief. “Ik zou niets liever hebben.”� Antwoordde ik haar. “Eum, waar moet ik slapen jongens?”� vroeg Lynn een beetje ongemakkelijk. Dat was een probleempje waar ik niet aan gedacht had, we hadden wel 2 logeerkamers maar die waren al ingenomen. “Je mag altijd wel bij mij slapen.”� Zei Tom met een knipoog. “Nee, dat kan ik haar niet aan doen.”� Vuurde Nele terug. “Ok, dan.”� Verslagen slenterde Tom de trap op met Georg die hem vermoeid ook volgde. “Kom maar met mij mee.”� Zei Gustav tegen Lynn. Dit was nu al de tweede keer op 1 avond dat hij zich ‘opofferde’ voor Lynn, ik vroeg me af of er daar iets aan het groeien was, of dat Gustav gewoon bezorgd was om haar. Nele had het ook gezien en lachte nu geheimzinnig naar Lynn die achter Gustav de trap op ging met haar tas en nog goedenacht riep naar ons. Ik deed de voordeur weer op slot en liep nu met Nele naar mijn kamer, blij dat ik de nacht niet alleen moest doorbrengen, maar met de persoon waar ik zoveel van hield.

Reacties: