You Saved Me.

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Tokio Hotel » You Saved Me. » Hoofdstuk 2!

You Saved Me.

Geschreven door:

JOYCEDIAMOND

Onderdeel van:

You Saved Me.

Laatst bijgewerkt:

12 okt 2008 - 12:17

Aantal woorden:

538

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

274

Hoofdstuk 2!

Nu we de deur zijn ingelopen en binnen aan komen bekijk ik de jongen helemaal.Ik ken hem ergens van,maar ik kan er niets op klefen."Ben je niet die gitarist van tokio hotel?"vraag ik beleefd en de jongen draait zich om."Ja!zegt hij."Weetje,ik vond het erg spijtig toen jullie stopte,ik was fan,maar wat was nu de echte reden??"vraag ik maar hij schud zijn hoofd."Geen vragen stellen en volge"gehoorzaamd knik ik en we lopen een bar door waar ik meteen al merk wat er aan de hand is.Jongens die er zitten te geilen op de meisjes die half naakt rond een paal staan te draaien,ik zouw hier toch niet moeten komen werken?Tom opend een deur en doet teken dat ik binnen moet komen.De kamer is zwart,met fel blauw en blacklights."Ga maar zitten"zegt hij en wijst naar de witte bank dat een leuke kleur geeft door de blacklights die er op schijnen.Ik gehoorzaam en zet me voorzichtig neer op de bank.Hij komt over me zitten en kijkt me aan."Oke,wil je nu alles is vertellen?"vraagt hij en ik kijk naar de grond."Wel eeeuhm..Ik,ik ben anouschka"zeg ik en kijk hem aan."En.."zegt hij maar ik zwijg en blijf hem aan kijken."Zie he Anouschka,Ik heb je mee naar binnen genomen omdat ik zag dat er iets ni juist was met je,dat je problemen hebt.Maar als je niets wilt zeggen kan ik je ook niet helpen dus het is aan u de keuze"zegt hij en ik knik.Hij heeft wel gelijk,als ik niets zeg kan hij me niet helpen en moet ik terug naar buiten.En dan heb ik de keuze om koud binnen te zitten waar ik niets heb,of koud buiten te zitten waar ik ook niets heb maar wel kans heb om verkracht te worden."Wel euhm,sinds ik 5 was is mijn moeder gestorven.Mijn vader heeft mij groot gebracht maar geld hadden we niet,juist genoeg om eten te kopen en meer niet.Ik heb nooit iets anders gekend maar ik was gelukkig,zo lang ik mijn vader had.Tot die ziek werd!Geld voor medicijnen hadden we juist nog maar dat alleen kon niet helpen.Hij moest geopereerd worden om te kunnen overleven,maar dat kon ons budget niet aan zien.Dus is hij gisteren overleden,en heb ik niets meer.Geen geld,geen eten,maar vooral geen leifde"zeg ik en een traan rolt over mijn wang.Er word een tijd niets gezegd en ik kijk tom aan die me met grote ogen aan kijkt."En dat is zowat wat er gebeurd is"zeg ik."Dus je bedoeld nu,dat je niet weet waar naartoe?Dat je geen huis hebt?"vraagt hij maar ik schud mijn hoofd."Ik heb wel een huis,maar er is geen licht en de verwarming is kapot,dus ik kan beter op straat leven"zeg ik en hij kijkt me aan met een bezorgde blik."En zei je nu daar juist dat je fan was?"vroeg hij en ik knikte."Mijn vader wist hoe een grote fan ik was,hij heeft voor mijn verjaardag al het geld dat hij moest gebruiken voor medicijnen in een concert kaartje gestoken zodat ik jullie ooit is 1 keer live kon zien spelen"zeg ik en de ene traan volgt de andere een weg naar beneden."Weetje,blijf eventjes hier,ik ben zo terug"zegt hij en ik knik.Ik kijk hem na hoe hij de deur uit loopt die hij daarna weer sluit en uit het zicht verdwijnd.