FanFic.nl

- Niemands POV -

‘Kom op Gerard!’
‘Frankie, nee. Ik kom in de problemen.’
‘Wat niet weet, wat niet deert.’
Gerard beet op zijn lip. Hij wierp een blik naar de grote schaal vol koekjes.
Een klein grijns sierde zijn gezicht en hij pakte snel een koekje.
‘Gerard Arthur Way, ik heb je toch gezegd dat je geen koekjes mag pakken zonder het mij te vragen?’
Gerard schrok van zijn moeders stem en hij draaide zich snel om.
Hij keek met een rood hoofd naar zijn voeten en tranen vulden zijn ogen.
‘Frankie zei dat ik het moest doen.’
‘Wie is die Frankie dan? Ik zie niemand.’
‘Hij is hier mam, zie je hem niet?’
Donna keek om zich heen maar zag niemand behalve haar zoon.
‘Neem mij niet in de maling jonge man, ga snel tv kijken voor je ik je naar je kamer stuur.’
Gerard knikte en keek zijn moeder aan. Donna’s strenge blik veranderde. ‘Kom hier lieverd. Ik ben niet boos op je, maar de volgende keer moet je het gewoon eerst vragen.’ Gerard glimlachte en gaf zijn moeder een knuffel voor hij op de bank sprong en de tv aandeed.
Hij keek een tijdje naar spongebob en een glimlach sierde zijn gezicht toen zijn favoriete aflevering begon. Het was de aflevering waarin Patrick en Spongebob op de grot van Meerminman en Mosseljongen moesten passen. En toen stormde zijn broertje Mikey binnen.
‘Gerard! Kom mee! Er ligt een dikke dooie vogel in onze achtertuin.’
Gerard’s gezicht lichtte op en hij rende snel achter Mikey aan. Toen hij buiten stond zag hij Frank nergens meer staan. ‘Hmm… Zeker naar huis gegaan.’ Zei hij tegen zichzelf, en rende weer verder.

- Donna’s POV -


Wat is er toch met die jongen? Hij heeft het altijd over een of andere Frank, maar ik hen die knul nog nooit gezien. Ik ging op de bank zitten en keek uit het raam. Michael lag op zijn buik naast een zwarte vlek in het gras. En Gerard was een beetje aan het rondkijken. Toenn begon hij opeens te praten maar ik zag dat Mikey niet luisterde. Ik bewoog wat in mijn stoel en ik zag toen dat er niemand anders was. Ik liep de achtertuin in en luisterde naar wat hij vertelde.

‘Is het niet geweldig, Frankie?’ natuurlijk, was er helemaal niemand. Ik zag dat Gerard ergens naar wees en ik volgde zijn wijsvinger. Die kwam uit op Mikey die een dode vogel aan het prikken was.

Wacht… Een dode vogel?
‘Michael, niet aan raken. Kom hier.’ Mikey giechelde en prikte de vogel nog een laatste keer voordat hij achter mij aan de keuken in liep om zijn handen te wassen. Gerard had niets gemerkt omdat hij druk was met een gesprek. Ik liep terug de tuin in om verder te luisteren.


-


‘Niet waar! Meerminman is het beste!’
Stilte
‘Ben je stom ofzo? Meerminman is gewoon zoveel cooler dan Mosseljongen.’
Stilte
‘Zie je wel? Ik heb altijd gelijk.’
Gerard glimlachte en toen merkte hij mij op.
‘Hey mama, mogen Frankie en Ik een ijsje?’ Vroeg Gerard met van die grote puppy ogen.
‘Gerard, er is geen Frankie hier.’ Ik schudde mijn hoofd langzaam. ‘Kun je hem niet zien dan? Hij zit gewoon naast me. Zeg eens ‘Hallo’ Frankie?’
Opnieuw Stilte
‘Je mag een ijsje pakken.’ Zei ik zachtjes en ik liep terug het huis in samen met Gerard en ‘Frank’.
Ik liep naar boven en pakte de telefoon.
Beneden hoorde ik een teleurgestelde Gerard. ‘Jammer Frankie, er zijn geen ijsjes meer. Misschien een andere keer.’ Ik schudde mijn hoofd opnieuw.
Ik draaide het nummer en wachtte tot er opgenomen werd. Ik kreeg uiteindelijk de voice mail.

‘Hallo, Dr. Hanson. Het is Donna Way. Ik wil graag een afspraak maken voor mijn zoon Gerard. Hij gedraagt zich vreemd de laatste tijd.’