FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk 28

Alles is nog stil in huize Izambard. Het is negen uur ’s morgens en de kleine Elisa wordt wakker. Ze kijkt om zich heen en wil eigenlijk wel uit bed. Ze springt uit haar bed en loopt naar de deur. Ze gaat op haar teentjes staan maar komt bijna niet aan de klink. Ze kijkt eens rond en ziet het dikke sprookjesboek, waar haar vader gisteren nog uit heeft voorgelezen, op haar speeltafel liggen. Ze pakt het boek en legt het op de grond voor de deur en gaat erop staan. Ze opent de deur en laat het boek argeloos liggen. Ze loopt de gang op en gaat naar de kamer van haar ouders. Zo te zien slapen beiden nog. Ze probeert eerst aan haar moederskant in het grote bed te komen maar die ligt met haar rug naar haar toe en er is aan die kant bijna geen plaats. Ze loopt om het grote bed heen naar de kant van haar vader. Hier heeft ze meer geluk. Seb ligt met zijn gezicht naar haar toe en heeft voor zich een heerlijk plekje waar ze kan liggen. Ze kruipt erin en vlijt zich tegen haar vader aan. Sebs armen gaan als vanzelf om de kleine meid heen.
“Hé, prinsesjes wat ben je koud”� mompelt hij.
“Is papa wakker?”� vraagt ze met haar heldere kinderstemmetje.
“Nee, Elisa papa slaapt nog, dat zie je toch”� plaagt Seb zijn dochtertje.
“Lisa heeft honger”� meldt ze dan verontwaardigd. Er glijdt een grijns over Sebs gezicht.
“Ik ben de grote boze wolf en ik heb zo’n honger”� gromt hij in Elisa’s oortje. Elisa is gelijk op haar hoede.
“Nee, papa niet mij opeten”� gilt ze enthousiast. Seb doet net alsof hij haar met huid en haar zal opeten. Elisa gilt het uit en kruipt verder onder de dekens. Seb geniet van deze spelletjes met zijn dochter. Ze haalt er altijd wel één of ander sprookje bij. Ineens gilt Sofie.
“Help er ligt een wolf in mijn bed.”� Seb schudt van het lachen want hij voelde Elisa verstijven onder de dekens. Seb zet een zware stem op en blijft in zijn rol.
“Zie jij dan niet dat ik grootmoeder ben?”� Sofie doet serieus mee.
“Maar grootmoeder wat heb jij grote oren”� zegt ze.
“Dat is dat ik je beter kan horen”� gaat Seb er gelijk op in.
“Maar grootmoeder wat heb jij grote ogen?"
“Zo kan ik jou beter zien mijn lieve kind.”�
“Maar grootmoeder wat heb jij een grote mond”� gaat Sofie verder.
“Daar kan ik jou beter mee kussen”� fluistert Seb en kust Sofie teder. Elisa is het er niet mee eens en komt boos onder de dekens vandaan.
“Papa dat is helemaal fout jij moet Roodkapje opeten en dan komt de jager die snijdt jou buik open en dan komen wij daar uit.”�
Sofie en Seb hikken van het lachen als ze naar het boze snoetje van hun dochter kijken. Seb knuffelt zijn dochter.
“Lieverd, dat is toch maar een sprookje. Ik heb jou toch al vaker uitgelegd dat sprookjes niet echt zijn maar alleen verzonnen zijn door de meneer die ze schrijft”� zegt Seb haar nog steeds stevig vasthoudend. Ze knikt bedeesd en reikt dan naar haar moeder.
“Mama, Lisa heeft honger”� meldt de kleine meid nog maar eens.
“Mama heeft ook honger Elisa”� antwoordt Sofie, Seb grijnzend aankijkend. Seb gooit de deken af en springt uit bed.
“Boodschap begrepen dames, ik ga ontbijt maken.”�

Het is weekend en Urs heeft zich voorgenomen om Ginevra te verrassen met een picknick in het bos. Het is vandaag een heerlijk voorjaarsdag met een aangename temperatuur. Hij is al vroeg opgestaan om wat broodjes en lekkernijen bij de bakker te halen. Hij neemt de fles champagne die hij in de koelkast heeft liggen en wikkelt hem in aluminium folie en stopt hem in de picknick tas. Verder zijn er kleine hapje en een heerlijk pastasalade die hij gisteren zelf heeft gemaakt naar een recept van zijn moeder. Bordjes, glazen, bestek en servetten erin. Hij kijkt op de klok en ziet dat het elf uur is. Tijd om te gaan dus. Hij stapt in de auto en rijdt naar Ginevra’s huis. Hij drukt op de bel maar er wordt niet open gedaan. Hij drukt nog maar eens op de bel. Na nog even gewacht te hebben loopt hij achterom om te kijken of ze misschien wel buiten zit en de bel niet heeft gehoord.
Hij opent het poortje en loopt haar tuin in. Hij glimlacht, ze zit inderdaad buiten in het voorjaarszonnetje te genieten. Hij sluipt naar haar toe, buigt over haar heen en kust haar voorzichtig. Haar ogen schieten open maar gaan gelijk weer genietend dicht als ze ziet wie haar kust. Haar armen gaan omhoog en omhelzen Urs.
“Goede morgen mooie dame”� groet hij.
“Morgen Urs waar heb ik die kus aan verdiend? Vraagt ze hem ondeugend aankijkend.
“Die was is vorige week vergeten”� zegt Urs een beetje verlegen.
“Wat heerlijk dat je er bent. Wilde je wat te drinken?”� Urs schudt zijn hoofd.
“Nee dank je wel. Ik wilde je komen halen om met mij te gaan picknicken”� begint Urs uit te leggen.
“Echt waar? Wat een geweldig leuk idee van jou”� reageert ze meteen enthousiast. Hij knikt lachend en trekt haar uit haar stoel omhoog.
“Kom maar eens mee jij, dan sluiten we hier de boel af en dan gaan we gauw.”�
Ze laat zich maar al te graag meenemen van Urs. De afgelopen week heeft ze veel nagedacht over Urs die na het gezellige en intieme dinertje bij hem thuis geen verder actie heeft ondernomen om haar weer te zien. Ze was al even bang dat hij haar niet meer zag zitten. Zeker toen hij haar naar huis bracht zonder fatsoenlijk afscheid te hebben genomen. Of beter gezegd, dat hij te fatsoenlijk afscheid had genomen. Geen kus alleen een welterusten. Geen nieuwe afspraak. Ze kijkt hem van opzij aan. Zijn markante profiel staat ernstig en zijn ogen zijn strak op de weg gericht.
“Urs vindt jij dit wel leuk?”� vraagt ze voorzichtig.
“Natuurlijk was ik jou anders komen halen”� geeft Urs snel antwoord.
“Ik bedoel voel je vooral niet verplicht hoor…..”� laat ze erop volgen. Urs denkt even na alvorens hij antwoord geeft.
“Ik voel me niet verplicht Ginevra, je zou eigenlijk moeten weten dat ik graag bij jou ben en dat ik jou daarom ben komen op halen voor deze picknick.
“Waarom kijk je dan zo bedrukt?”� vraagt ze. Hij glimlacht.
“Ik kijk toch niet bedrukt, althans niet dat ik weet”� antwoordt Urs duidelijk te lollig. Ze bijt op haar lip en denkt na. Ondertussen draait Urs de auto op een parkeerplaats en stapt uit. Hij loopt om de auto heen en opent haar deur. Zij realiseert zich dat er van haar verwacht wordt dat ze uitstapt. Urs pakt de picknickmand en bied haar zijn arm aan. Zwijgend lopen ze naast elkaar tot Urs een geschikt plekje ziet.
“Hier lijkt mij wel een geschikt plekje”� zegt Urs als ze bij een bosmeertje zijn aangekomen.
“Is goed Urs. Het is hier werkelijk prachtig kijk die ganzen daar eens”� zegt Ginevra enthousiast. Urs kijkt in de aangegeven richting en spreidt vervolgens de deken uit. Samen halen de spullen uit de mand en gaan zitten.
“Hoe kwam je eigenlijk op dit idee?”� vraagt Ginevra nieuwsgierig.
“Ik voelde me een beetje lullig na afgelopen week. Ik heb me een beetje onbehouwen gedragen toe ik jou naar huis bracht. Weet je ik dacht achteraf. Waarom heb ik haar niet gekust? Waarom heb ik niet gezegd dat zij heel veel voor mij is gaan betekenen? En daarom dacht ik laten we samen iets ondernemen en er een gezellige dag van maken.”� Ginevra kijkt lachend naar de knappe man tegenover haar. De man die de afgelopen tijd niet uit haar gedachten te bannen was.
“Ik vind het een geweldig idee Urs, maar het aller fijnste vond ik wel jouw begroeting bij mij thuis. Ik dacht inderdaad dat jij liever niets meer met mij te maken wilde hebben. Toen dacht ik eigen schuld je hebt hem nog niet eens bedankt voor dat heerlijke eten bij hem thuis.”� Urs kijkt in haar bruine ogen en kan niet anders dan naar haar vooroverbuigen. Heel langzaam komt hij dichterbij, zijn handen nemen haar gezicht in zijn handen. Heel voorzichtig beroert hij haar lippen en kust haar. Haar lippen wijken vaneen en Urs intensiveert zijn kus. Hij voelt haar handen om zijn middel gaan. Als ze hem enige tijd later aankijkt gaat er een glimlach over Urs’ gezicht.
“Ginevra, jij bent een geweldige vrouw. Je weet het misschien niet maar ik voel me bijna een puber die niet weet wat hij moet doen of zeggen. Ik hoef maar na je te kijken en ik weet niet meer wat ik wilde zeggen. Jij spookt al tijden door mijn hoofd en ik krijg je er niet meer uit. Ik……”� Ginevra legt haar handen om zijn nek en trekt hem weer naar zich toe. Ze kust hem intens.
“Jij doet met mij het zelfde Urs, ik…..”� Hun lippen vinden elkaar weer. Woorden zijn hier overbodig.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.