FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk 29

Natalia wordt wakker en weet even niet waar ze is. Ze kijkt verbaast rond en dan ineens weet ze het weer, ze ligt in het ziekenhuis. Ze schijnt zwanger te zijn en in coma te hebben gelegen. Ze kijkt naar David die duidelijk ongemakkelijk in het ziekenhuisbed ligt. Dit bed is ook veel te kort voor haar lange man. Ze wil hem wakker maken.
“Dave”� klinkt het schor. Dan realiseert ze zich dat ze haar stem terug heeft. Haar keel doet zeer maar er komt weer geluid uit. Ze schudt aan David, die langzaam wakker wordt.
“Wat is er lieverd, heb je ergens pijn? Vraagt hij gelijk bezorgd.
“Keelpijn”� fluistert ze schor en maakt een gebaar met haar hand dat ze wil drinken. David stapt van het bed af en gaat naar de kraan waar hij een glas water vol laat lopen. Gulzig drinkt ze het water op en probeert weer iets te zeggen.
“David……mijn stem is er weer”� zegt ze schor. Hij neemt haar in zijn armen.
“Ik hoor het lieverd. Ik heb je toch verteld dat alles goed zou komen. Nu niet te veel praten maar rustig aan met je stem”� raadt David haar aan. Ze knikt en lacht naar hem.
“Fijn dat ik je weer terug heb meisje.”� Ze maakt een gebaar met haar handen. Ze wijst op zich zelf, omarmt zich zelf en wijst vervolgens op David.
“Ik hou ook van jou lieverd. Jij bent wel al handig om je stem te ontzien.”� Hij knuffelt haar.
“Kan ik jou nu even alleen laten want ik ben al dagen niet meer op mijn werk geweest, misschien kan ik nu mijn neus weer eens laten zien. Of heb jij daar moeite mee? Ik bedoel heb je liever dat ik bij je blijf? Vraagt David. Ze schudt haar hoofd en steekt haar duim omhoog als teken dat het goed is.
“Ik ben gauw weer terug hoor, tot strakjes. Oh ik had wat leesboeken meegenomen wil jij die hier op je nachtkastje?”� Ze knikt dankbaar. Een laatste kus en een zwaaiend handje en weg is David.

Carlos in zijn nopjes, wie had dat durven dromen dat hij al zo snel een eerste klant voor zijn zaak zou hebben. Hij denkt nog even terug aan Henriëtte Serano. Wat een aardige dame en wat een goede partij. Haar vader heeft een grote naam in de diamantindustrie. Hij heeft een vervolgafspraak met haar vader kunnen maken en daar is hij naar op weg. Hij kijkt naar het grote gebouw waar Serano Holding is gevestigd. Hij loopt naar binnen en meldt zich bij de portier.
“Wilt u even plaats nemen u wordt zo opgehaald”� meldt de man, hem. Hij neemt plaats en wacht rustig af, ondertussen het interieur in zich opnemend.
Even later staat er donkerharige man met fors postuur voor hem.
“U bent Carlos Marí­n?”� vraagt hij aan Carlos. Carlos haast zich op te staan en geeft de man een hand.
“Dat ben ik inderdaad. Mr. Serano?”�
“Alstublieft noemt u mij maar Ricardo. Ik zou niet willen dat vrienden van mijn dochter mij meneer noemen”� antwoordt hij lachend. Carlos loopt met de man mee naar zijn kantoor. Zodra hij binnenstapt, lijkt het wel of hij weg zakt in de vloerbedekking. Het kantoor is duur ingericht met echt tropisch houten meubelen en een echt Italiaan lederen bankstel. Carlos neemt plaats aan de spreektafel waar Ricardo hem een stoel aanbiedt.
“Mag ik u iets te drinken aan bieden?”� vraagt hij dan beleeft.
“Graag, een kopje koffie zou ik wel lekker vinden”� geeft Carlos als antwoord waarna Ricardo via zijn intercom zijn secretaresse opdracht geeft om twee koffie te halen.
Zo Carlos, ik begreep van Henriëtte dat u ons wellicht van dienst kunt zijn. U verkoopt kluizen hoorde ik van haar.”�
“Inderdaad. Ik ben pas net nieuw op de markt maar dat heet niet dat ik niet weet wat ik doe. Ik heb me verdiept in vele merken kluizen alvorens er ook maar over te denken er een zaak in te beginnen. Ik heb mij ten doel gesteld mijn klanten tevreden te houden door met hen mee te denken wat in hun situatie de beste oplossing is. Ziet u er zijn bedrijven zoals notaris- en advocatenkantoren die bijvoorbeeld een hele hoge waarde hechten aan brandwerendheid omdat zij er belangrijke documenten in bewaren. Ik kan me voorstellen dat u hier meer waarde zult hebben aan inbraakwerende kluizen, die uiteraard ook brandwerend zijn.”� Carlos legt ondertussen wat documentatie op tafel waar Ricardo geïnteresseerd naar kijkt.
“Carlos een vraagje hoe zit het met de service? Ik bedoel wordt de kluis hier geïnstalleerd en welke beveiligingen worden er gebruikt. Prijs maakt niets uit maar ik wil wel een hele degelijke kluis hebben die niet zo één, twee, drie gekraakt wordt. Verder wil ik graag dat de plaatsing van de eventueel te leveren kluis niet bekend wordt naar buiten toe. U kunt dus mij niet als referentie gebruiken.”� Carlos denkt even na .
“Dat kan ik u wel beloven maar misschien kunt u mijn naam wel laten vallen als u hoort dat iemand opzoek is naar een kluis.”� Carlos kijkt de man vragend aan.
“Dat zou ik uiteraard wel kunnen doen. Ik moet zeggen dat ik wel onder de indruk ben van u te leveren assortiment. Maar mijn interesse is gewekt door die folder over kluizen op maat. Loopt u eens even mee als u wilt. Ik heb een idee en nu wil ik graag weten of dat te realiseren is.”�
Carlos staat op en loopt achter Ricardo aan, die hem naar een indrukwekkende ruimte brengt.
“Waar wilde u de kluis hebben?”� vraagt Carlos nieuwsgierig de kamer rondkijkend.
“Wat had u gedacht om van deze hele kamer een kluis te maken? Ik bedoel eigenlijk een grote kluis met daarin allemaal kleinere kluizen”� begint Ricardo toe te lichten.
“Dat is goed mogelijk en met die kleinere kluizen in de grotere kluis is het nog veiliger. We maken in de grote kluis een deur van vijftig centimeter dik staal en een diffracslot dat speciaal voor u ontworpen wordt met diverse combinaties”� antwoordt Carlos enthousiast. Ricardo laat zich door Carlos enthousiasme mee slepen.
“En hoe gaat het met de installatie?”� vraagt Ricardo.
“Die wordt door ervaren monteurs van de fabriekgedaan en uiteraard houd ik op de dagen van installatie een oogje in het zeil”� zegt Carlos snel.
“Carlos we gaan beneden een bestelling opstellen, jij kunt dan daarna hier wel terug komen om de maten te nemen en aantekeningen te maken die je nodig denkt te hebben.”� Dezelfde middag nog wordt de bestelling geplaatst en gaat Carlos tevreden naar huis.

Het weekend was heerlijk maar veel te kort. Sebastien loopt naar de badkamer om een douche te nemen. Hij overdenkt de afgelopen twee dagen. Hoe idyllisch het was, samen met zijn aanstaande vrouw en zijn dochter. Ze vormen al een echt gezinnetje. Hij realiseert zich hoeveel hij van Sofie houdt en dat hij eigenlijk zo snel mogelijk een getrouwd man wil zijn. Fluitend gaat hij naar de keuken voor ontbijt waar Molly al bezig is met brood bakken.
“Morgen Molly, ben je nu alweer zo vroeg op om brood te bakken? Haal dat toch gewoon bij de bakker”� zegt Seb.
“Vindt jij mijn brood ineens niet meer goed?”�snuift zijn huishoudster.
“Natuurlijk wel Molly je weet dat ik jouw brood het allerliefste eet maar ik vind het een beetje sneu dat jij daar voor dag en dauw voor bent op moeten staan”� haast hij zich te zeggen.
Molly lacht gelukkig al weer. Ze doet tenslotte niets liever dan voor Seb en zijn gezinnetje zorgen.
“Papa”� hoort hij dan een kinderstemmetje. Hij tilt zijn dochter glimlachend op.
“Wat ben jij al vroeg, mama slaapt nog. Wil je bij haar liggen en dan straks met haar eten?”� vraagt Seb. Elisa knikt met haar duimpje nog in haar in mond.
“Zwaai dan maar even naar Molly dan breng ik jou naar mama.”�
“Sofie ben je wakker? Vraagt Seb als hij hun slaapkamer binnenkomt.
“Mhh nee Seb”� klinkt het vanonder de dekens.
“Mama fopt”� roept Elisa verontwaardigd. Seb grijnst om de opmerking van zijn dochter. Sofie draait zich om en spreidt haar armen om Elisa van Seb over te nemen.
“Kom jij maar eens bij mij, kleine spook”� zegt ze teder. Elisa giebelt als Seb, Sofie een kus geeft.
“Tot straks meisjes”� zegt Seb.
“Tot straks Seb”� fluister Sofie geeuwend.
Seb gaat snel ontbijten en dan naar kantoor. Hij gaat vandaag met Urs verder aan die ontvoering en bankovervallen. Het laat hem niet los dat Urs die gelijkenis heeft gezien. Ze moeten iets over het hoofd zien. Misschien ligt de oplossing wel veel dichterbij dan ze tot nu toe gedacht hebben.
In gedachten verzonken rijdt hij naar het politiebureau waar Urs net zijn auto neerzet.
“Morgen chef, fijn weekend gehad?”� vraagt hij.
“Heerlijk Urs, wat een geluk dat ik omringd wordt door twee mooie dames. Ik mag niet mopperen de dames waren zeer charmant. En hoe was jou weekend nog iets leuks met je vriendin gedaan?”�
Urs kan niet voorkomen dat hij een kleur krijgt.
“Ik ben geweest picknicken met de Ginevra en we hebben eigenlijk wel open over onze gevoelens gesproken. Ik heb er echt een goed gevoel over en zij ziet mij wel zitten.”�
“Blijven praten Urs, dat is heel belangrijk in een relatie. Als je niet praat, blijven er mogelijkheden liggen die je niet aangrijpt en waar je achteraf spijt van hebt. Fijn dat het zo goed gaat tussen jullie. Je bent dus weer fris om je op het werk te storten?”� vraagt Seb
“Zeker weten chef, ik ben er meer dan klaar voor.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.