FanFic.nl

The one I will love { GEEINDIGT }

een nieuwe dag

Edward POV
'Erdward rustig'
'hoe kan ik nouw rustig zijn Carilise. Hoe kunnen we haar laten lopen. Straks vermoord ze nog iedereen.'
'ze heeft toch zelf gezegt van niet'
'Ja we kennen nog meer liegende vampieren.' Carilise geeft het op en loopt naar beneden
'Gaat het al beter met hem?' vraag Esmee aan Carilise.
'Nee, die jonge is gek geworden.'
'Hij zit nog met Bella. Hij heeft haar dood nog niet goed verwerkt.'
'dat zal hij ook nooit' Zegt Carilise zuchtend
'Kom op, Die Johanna klinkt wel belovend. Is ze knap?'
'Ik heb haar nog niet gezien maar ze is vampier dus dat zal vast wel'
'Mischien is Edward wel verliefd op haar. Laat zij hem denken aan Bella of zo?'
Ik stop mijn handen voor mijn oren om niks meer te hoeven horen. Ik kan van niemand anders houden en ik hou van niemand anders dan van bella.

De avond ging langzaam voorbij. Ik kom mijn gedachte van Johanna niet afhouden.
'Edward stap in. We komen te laat.' zegt Alice
Ik stap in en we rijden naar school.
Ik kijk over de pakeerplaats. Daar staat ze dan. Howww. Er staan allemaal mensen om haar heen.
'Laat me met rust.' Zegt ze geiriteerd. Zij is niet de enigste die het dus irritant vind.
Ze loopt richting de aula. Met dus een hele stoet achter haar aan.
Ik heb best medelijden met haar.
Ik sluit mijn ogen neem een dieppe zucht en ik zet mijn tanden strak op elkaar. Dit zal ik mezelf nooit vergeven en ik loop naar haar toe.
'Kom je bij ons zitten?'
'oke' en ze loopt met mij mee. Het werkt iedereen loopt terug naar hun eigen plek.
'eindelijk ik dag dat ik nooit van ze af zou komen.' zegt ze opgelucht
'graag gedaan'
'Doe je opeens aardig tegen mij?' zegt ze met een klein lachje
'Niet echt maar er moet toch iemand zijn die je kan help die mensen te ontmijden.' ik lach terug
'Dan heb ik teminste een iemand die me helpt.'
'Hoe zo een iemand'
'Ik woon alleen. In een of andere stad waar ik nog nooit geweest ben.' zecht ze stiletjes
'Is dat alles.' Ze kijkt me aan met haar grote ogen. Er zit zoveel pijn in opgesloten.

'Wat is er?' vraagt ze
'niks...'
'Er is wel wat ik zie het'
'Ik ga niks zeggen jij verteld ook niks.'
'Ok' Ze trekt haar wenkbrouwen samen.
Ze pakt haar tas en loopt weg. Ik voel opeens een rilling van verdriet en pijn over mijn lichaam heen.
'Wacht, Ik vertel het wel na school.'
'Ok' ze er komt een klein lachje tevoorschijn uit heer mond hoekken
De school bel gaat. We lopen naar de les. De tijd vliegt voorbij en voor ik het weet Is school voorbij.
'Ik rij wel in mijn eige wagen achter je aan' ze geeft een knipoog en we stappen allerbij in onze eigen wagen op weg naar mijnn huis.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.