FanFic.nl

The other side of him. (FpS)

Hoofdstuk 5. Is there any hope?

'Sidh' schreeuwde ik.
Ze gromde.
'Sidh word nu wakker'
Haar ogen vlogen open en ze keek me kwaad aan.
'Wí¡t'? vroeg ze finnig.
'Haldir'
De kwaadheid maakte plaats voor bezorgdheid.
'Wat is er'?
'Ben ik een heeler'?
Ze rolde met haar ogen.

(Wh00sh we switchen ff naar Sidhlairiel's Point of View ;3 )
'Haldir'?
Hij was bleek.
Zijn huid was klam en zijn ogen stonden leeg.
'Haldir, waren het wel gewone pijlen'
'I-ik weet niet' stotterde hij.
Zijn ogen draaide weg en hij was buiten bewustzijn.
Ik zuchtte.
'Geen gewone pijlen. In gif gedoopt'
Dit zou moeilijk worden.
Voorzichtig ging ik met mijn vinger langs de wond.
Zijn gezicht vertrok van de pijn.
Ik moest het vergif er uit halen.
Maar na zo'n lange tijd zou er al veel in zijn bloed terecht zijn gekomen.
Ik moest het beste er van maken. De wonden waren gezwollen en deden hem veel zeer. Het bloed was eindelijk gestold maar de wond zou weer open moeten voor het vergif er uit te halen.
Wat ik al zei. Wat moeilijk zou worden.
'Sidh' is hij te redden'
Ik kon het hem niet beloven, het zou misschien een belofte worden die ik niet eens na zou kunnen komen.
'Ik kan het je niet beloven' het was het beste antwoord wat ik hem kon geven.
Maar Legolas leek er niet beter op te worden.
Ik wilde hem wel zekerheid geven. Maar ik had het zelf nog niet.
De wonden begonnen weer hevig te bloeden.
'Wat voor soort wonden zijn het' vroeg Legolas terwijl hij uit het raam staarde.
'Vergif'
'Orc- Vergif'
'Ja'
Legolas rende weg. Aan de ene kant voelde ik me nu schuldig. Ik had hem gerust willen stellen, maar ik moest de waarheid zeggen? Toch?
Ik ging verder met Haldir's wonden.
Het verbinden er van was moeilijk.
Snel deed ik een gebed. In de hoop dat het beter zou gaan.
Hij zag er nog ziek uit. 'Haldir' vroeg ik zachtjes.
Zijn mondhoeken trokken op tot een kleine glimlach.
'Het komt wel goed'
'Haldir het is een belofte die je niet kan maken'
'Maar ik voel me goed'
'Ik kan het Legolas niet zeggen'
Wat als het vergif toch al te ver in zijn bloed zat.
Rondom te wond was het eruit. Maar...
'Haldir probeer wat te gaan slapen'

De volgende ochtend haastte ik me naar hem toe.
Gister was het een hele dag goed gegaan.
Maar ik was opgestaan met een onrustig gevoel.
'Haldir'?
Ik liep naar hem toe. De rust op zijn gezicht zei te veel.
Het vergif was dus toch te lang in zijn lichaam geweest.
'Sorry' fluisterde ik.
Nu moest ik het Legolas vertellen.

'Legolas'?
'Ik weet het'
'Sorry'
'Je deed je best'
En Legolas rende weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.