FanFic.nl

LARA

Mams en paps zijn op bezoek. Ocharme, helemaal naar Duitsland komen een paar uurtjes hun dochter te zien. Ach ja, ik ben blij dat ze dat ervoor over hebben. Kiki is er ook weer. Ze heeft haar haar gekleurd: bruin met zwarte lokken in haar bless. Ik vind het wel mooi. Ik vrees dat ik zelfs meer geïnteresseerd ben in Kiki's kapsel dan in het gesprek. Ik kan me gewoon niet concentreren. 's Nachts heb ik niet veel kunnen slapen, omdat ik heel de tijd aan Tom moest denken. En nu ook eigenlijk... Hoe stom kun je zijn om op een tieneridool verliefd te worden? En dan bedoel ik niet verliefd zoals fans 'verliefd' zijn op hun idolen. Want dat vind ik compleet belachelijk. Het kan toch niet dat al die fans écht op hem verliefd zijn? Verliefd wil zeggen: je denkt de hele tijd aan hem, je eet niet, je mist hem, je zit de hele tijd te denken wat je de volgende keer als je hem ziet gaat zeggen, je ziet plots overal zijn naam staan, etc. Ik heb dat nooit gesnapt: fans die op hun idolen 'verliefd' zijn. Of ben ik nu net hezelfde als al die fans? Houd ik mezelf maar voor dat ik anders ben? Heb ik plots ontdekt dat ik fan ben van Tom Kaulitz? Voelt dat zó: fan zijn? Ik geloof er niet veel van. “Zou dat niet beter zijn?”� vraagt mama. “Hu? Wat zei je?”� Ja, dat krijg je dus als je niet oplet. “Ik zei: zou het niet beter zijn als je mee naar huis komt wanneer je uit het ziekenhuis komt.”� “Mwa... Mams, ik weet het niet. Ik wil het liefst zo snel mogelijk mijn studies terug oppikken. Ik heb al zoveel gemist.”� Mama zucht. “Schatje, je gezondheid is toch het belangrijkst?”� “Mama, ik voel mij echt al veel beter, trouwens ik ben geen drie meer hé.”� Soms kunnen ouders toch zo overdrijven... Ik blijf hier, punt uit! Maar ik zie al dat mama haar schouders ophaalt. Ze weet ondertussen ook al wel dat er tegen mij niet veel in te brengen is. En trouwens: in België is er geen Tom. Kiki heeft ook heel hard door dat dat de enige echte rede is waarom ik perse hier wil blijven. Mama en papa gelukkig niet...