FanFic.nl

I hate myself for loving you

Ontsnappen

Ik lig op mijn buik. Alles is better dan mijn rug. Het gloeit helemaal van de pijn en van die pijn bijt ik op mijn lip. Deze nacht word zwaar. Zo stil als ik kan ga ik zitten en kijk ik naar buiten. Ik zucht opeens ziet mijn oog wat in de hoek van de staat. Een stelletje jongens staan er. Ik kan ze niet goed zien. Ze wenken mij. Ik kijk naar me zelf en ze knikken. "kom maar. Wij zullen niks zeggen" Ik trek mijn badjas aan. Of teminste wat er voor door moet gaan. Ik sluip uit mijn kamer en ik kijk door de deur van mijn ouders. Ze slapen op hun O zo zachte bedden van satijn en van het beste wol. Ik zucht woest uit. Ze hebben wel geld en dan noemen ze mij ondankbaar. Ik loop naar buiten helemaal in mijn gedachten. "Hi, hebbie zin ome mee te gan naar de kliffe " De jongen geeft me een knipoog. "tuurlijk" en ik loop met ze mee. Een jongen trekt zijn T-shirt uit. Wow wat is die gespiert maar dan op een mooie manier. Hij rent en springt recht van de klif af. Wow. Ik kijk naar beneden en met een grote plons komt hij terecht in het water. "Nu ik" Ik trek mijn badjas uit en mijn piama en ik sta nog in mijn onderbroek en BH. Alle jongens kijken me met grote ogen aan. Wat moeten zij nou weer. Ik neem een afloop en ik spring. De lucht waait door mijn haren een gevoel van geluk komt in me naar boven. Zo gelukkig heb ik me nog nooit gevoeld. Met een harde plos kom ik terecht in het water. Geweldig ik wil nog een keer. De hele avond blijf ik van de klif afspringen iedere keer als ik van de klif afspring krijg ik een minder gelukig gevoel van binnen. Voor de rest praat ik nog wat met de jongens. Ze heten Jhon, Aidan en Bruce. Jhon duidelijk de stoerste van het stel zei dat hij een stel auto's had gezien. Dus het plan voor morge avond was een race. Ze zeiden dat ze het leuk vonden dat ik er bij was en daarna gingen we allemaal weer naar huis.
De dag ging weer zo als gewoonlijk vreselijk sloom voorbij, maar deze dag was anders ik had iets om me op te verhuigen. De dag was eindelijk voo bij zodra mijn ouders sliepen ging ik naar buiten toe waar de jongens waren. "Hi, je bent er weer. We zijn kompleet kom." fluisterde Jhon en we gingen naar de plek die hij had gezien. "OMG. Het zijn perfecte wagens en een perfecte plek. Niemand zal ons horen" Schreeuwde Bruce. Dus dus echt een auto liefhebber. "We hebben persies vier auto's dus iedereen een. Ze doen het allemaal. Ik heb ze getest" Zegt John zelfverzekkert. Ik loop naar de auto toe die totaal veroest is. Deze wagen is perfect hij is mischien niet supper mooi maar. Het gaat er me door. Ik ga in mijn wagen zitten en voel de pijn van mijn rug vreselijk branden. "Auww" ik schreeuwde vreselijk hard. Aiden kwam als eerste naar mij toegerent "Is er wat?" mijn rug doet vreselijk pijn "Laat mij even kijken." Ik twijfel even maar ik stap uit en ik laat Aiden naar mijn rug kijken. Hij kijkt me met grote ogen aan. De andere twee komen ook aan gerent maar als zij mijn rug zien verstijfen zij ook "hoe is dat gebeurt" teder voel ik de handen van Aiden over mijn rug glijden. Ik bijt op mijn lip. "mijn vader is nogal fan van de zweep en ik ben nogal brutaal. Ik kan mijn mond niet houden." Ze kijken mij aan dat gaat hij nooit meer bij jou doen "en hoe ga je daar voor zorgen dan?"vraag ik eigenwijs "we lopen weg wij met z'n tweeen"probeert Aiden mij gerust te stellen "eej ons niet vergeten hea" voegt Bruce er aan toe. "Dankje wel jongens maar ik kan julie echt niet van julie ouders weg houden" "dankje wel maar umm we zijn umm wezen" Verteldt Aiden aan mij. "Ok met de wagens. gaan we hier weg" Allemaal beginnen we op en neer te springen mijn lichaam zit vol met vreugde. Waarom heb ik dit nog neit eerder gedaan? Tevreden stap ik in mijn auto en scheur ik weg naar weet ik veel waar met de jongens.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.