FanFic.nl

Our Immortal? [SA]

Our Immortal?

Voor de zoveelste keer luisterde ik naar je verhalen over onze toekomst. Onze onsterflijkheid. Het was heerlijk om er naar te luisteren, maar jammer genoeg zag ik het niet voor me. Ook al vertelde je het in detail. Je sprak over hoe alles eruit zag, in de toekomst. Over de geur die er hing. Hoe het geluid daar was. En welk gevoel het was om daar te leven. Maar nog steeds zag ik de toekomst zwart. Waarom? Was ik niet de ware voor jou? Was jij niet de ware voor mij? “Jij en ik.. voor eeuwig.”� Fluisterde je in mijn oor. Ik ging niet liegen tegen jou. Maar om ruzies te voorkomen ging ik het ook niet zeggen. “Ik hou zoveel van je, onthoud dat.”� Fluisterde ik terug. Je kreeg een mooie glimlach op je gelaat wat me deed smelten. Ik drukte een kus op je lippen, met nog steeds de vraag: ‘Waarom zag ik geen toekomst voor ons?’


Vijf Jaar Later

Snikkend keek ik naar boven. Daar stond je dan, op het randje van een het dak. We hadden ruzie. Een klein meningsverschil. Ik zei woorden die ik niet mocht zeggen tegen je. Maar toch deed ik het en nu moest ik de gevolgen ervan aanzien. Zou dit het antwoord zijn op mijn vragen van enkele jaren geleden? Wat deed ik hier nog? Ik kon hem toch ompraten en hem redden van de dood? Haastig liep ik de agenten voorbij die rond het oude fabriekje stonden. “Hé! U mag niet naar binnen!”� Riep één van de politiemannen me toe. “Jammer dan, voor u.”� Zei ik terwijl ik al begon met trappen te beklimmen. Ik mocht niet te laat zijn! Ik sprong de laatste drie treden naar boven en stond uitgeput op het dak. Meteen kreeg ik het benauwd. Ik had hoogtevrees, maar ik kon mijn geliefde hier niet laten staan. Zo stil mogelijk ging ik achter je staan en omhelsde zijn middel. Langzaam trok ik hem terug van het randje en draaide je zo om, zodat hij me aankeek. Nog steeds had ik hem vast rond zijn middel. Je wist maar nooit… “Niet doen, ik hou veel te veel van je om je te laten gaan!”� Snikte ik wanneer ik mijn gezicht in jouw borstkas verstopte.

Je schudde langzaam je hoofd. Je keek me niet meer aan. “Je zei zelf; ‘val dood’.”� Vertelde hij op één toon. “Schat, ik meende die woorden niet! We hadden ruzie!”� Ik omhelsde je stevig en drukte jou dichter tegen me aan. Ik ging op mijn tippen staan om mijn lippen in jouw kruin te drukken. “Ik heb trouwens geen zin meer om in deze wereld te leven! Iedereen put me uit! Ik ben veel te moe om nog door te gaan met mijn carrière en als ik vraag om een eind te maken aan het contract mag het niet. Ik moet het nog een goeie zes jaar kunnen volhouden, maar dat wil ik niet.”� Je wrong je los uit mijn stevige knuffel. Je liet je hoofd dichterbij me komen en gaf me een tedere tongzoen. Terwijl je dat deed sloeg ik mijn armen weer rond jou middel zodat je niet kon weggaan. “Nee, niet doen, ik hou te veel van je! Ik wil je nog kunnen aanraken, omhelzen, zoenen! Je sprak over onze toekomst, maar als je zo doet, hebben we geen toekomst meer! Dan zijn we niet onsterflijk!”� Je keek me glimlachend aan. “Die toekomst hebben we wel! We zijn wel onsterflijk! Mijn liefde voor jou is het beste wat ik gevoeld heb! Onze toekomst is hemels en dat is daarboven!”�

Je wees naar de lucht terwijl er tranen ontsnapten bij mij en bij jou. “Neen! Ik wil je bij me! Ik kan niet zonder jou!”� Je omhelsde me stevig en drukte me tegen je aan. “Ik ben er klaar voor om mijn leven te beëindigen. Vertel Tom maar, dat ik van hem hield. Dat hij de beste broer was die ik kon wensen.”� Voor ik wat kon zeggen, liet je me los, nam een aanloop en sprong. “AAAAAAAH!”� Hoorde ik je roepen. Ik gilde luidkeels en liep naar de rand. Tranen stroomden, ze gingen op dit moment ook niet stoppen met stromen. Ik keek naar jou levenloze lichaam beneden. “BIIILL!!”� Gilde ik. Ik richtte me naar boven en zag één van de sterren fel schijnen. Ik kreeg er een warm gevoel bij, maar voelde me zo schuldig. Ik kon hem stoppen, maar dat was me niet gelukt. Hij sprong niet voor zijn leven. Zo was Bill niet, er was een andere reden!


“Beroemde zanger, Bill Kaulitz, pleegt zelfmoord samen met zijn lief, Nicole Luannii.”�

Op zaterdag 31 augustus, heeft Bill Kaulitz zelfmoord gepleegd, omdat hij zijn toekomst met zijn lief Nicole wou hebben. ‘Ik kan niet langer meer wachten, ze betekent veel te veel voor me en nu wil ik mijn leven met haar delen.’ Schreef de zanger op zijn verontschuldigingbrief. Nicole zag het niet meer zitten om zonder hem te leven en heeft een overdosis slaappillen ingeslikt. De dag nadien, 1 september, werd ze dood gevonden in de zetel, door Tom Kaulitz. Hij is er helemaal kapot van, maar zal zijn leven niet opgeven. ‘Ik zal vechten, vechten tegen de pijn. Maar niet opgeven.’ Vertelde hij onlangs. Moge Bill Kaulitz en Nicole Luannii, in rust leven in de hemel.

Reacties: