FanFic.nl

Paid To Call You: Gay. [TH]

Paid To Call You: Gay. [TH] 3

Vooraf:
“Hoi wijffie.”� Bill keek me geschrokken aan maar herstelde zich weer. “Euh.. oké, laten we beginnen met onze ademhaling.”� Zei hij nog in schok. Ik zelf kon er ook niet mee lachen van wat ik zei. Maar hij zal het wel wennen, denk ik.

Storie:

Sara Point Of View.

“En? Hoe ging het?”� Vroeg Tygo wanneer de auto van papa de straat uit reed. Alweer had pap geen tijd voor me, dus moest Tom me maar naar school rijden. Gelukkig wist hij het niet van gisteren avond. “Hij schrok wel, maar hij liet niets merken.”� “Goed zo, hier, ik moest het geven van de baas.”� Tygo duwde een envelop in mijn handen en zei me weer gedag. Ik zou toch graag willen weten wie de baas is. Ik opende nieuwsgierig de envelop en zag een briefje van vijftig euro uit de envelop steken en een netjes geplooide brief. Ik liet de vijftig euro biljet zitten en haalde de brief uit. De envelop met het geld propte ik in mijn broekzak en begon de brief te ontplooien. De brief was netjes met de hand geschreven in sierlijke, zwarte letters.

Sara,
Je kent mij waarschijnlijk niet, maar ik ken je beter dan dat je denkt. Tygo heeft al over het plan verteld en het lijkt me perfect. Als je zo blijft doorgaan zou er misschien zelfs een stop gezet kunnen worden in Tokio Hotel. Maar je werk waardeer ik. Zeker omdat je geen definitieve hater bent. Maar je moet het maar zien als een onschuldig grapje. Ik zou je doodgraag eens in het echt willen zien. Dus, als je wilt kom dan zaterdag avond om acht uur naar Tygo. Hij zal je wel brengen naar onze geheime schuilplaats.
S.D

Na acht uren zat deze school dag er eindelijk op. Ik voelde me niet meer op mijn gemak. Wie was die ‘S.D’? “Stap je nog in?”� Ik schrik even uit mijn gedachten en zag dat papa’s auto voor me stond met het raam open. Ik keek door het raam en zag Tom naar me kijken. “Waar zat jij met je gedachten?”� “Iets ergs.”� Antwoordde ik kort. Ik opende de auto en ging er in zitten. Tom sloot het autoraam en keek me verbaasd aan. “Vertel.”� Ik schudde mijn hoofd. Ik ging het niet vertellen en zeker niet aan hem. “Zelfs geen hint?”� “Tom, ik wil er niet over praten.”� Hij knikte begrijpend en reed de schoolparking af. “Is pap thuis?”� Vroeg ik om de stilte te verbreken. “Neen, hij is op zijn kantoor in de platenmaatschappij.”� Ik knikte en keek naar de fietsers en voetgangers die we voorbij reden. Wanneer zou pap nog tijd voor me hebben? Zou ik naar Tygo moeten gaan? Kan ik vanavond niet doen alsof ik ziek was en niet op zangles gaan? Allemaal vragen spookten door mijn hoofd. Wat moest ik nu doen?

Wie is S.D? ik weet wie het is, maar ik zeg het toch niet! [Hint: het is een beroemd iemand.] Probeer maar te raden.

Reacties: