FanFic.nl

Narnia : Don't be afraid to say ‘I love you’.

king edmund.

Bella pov *.

In gedachten verzonken hoor ik niet Daniël's groep naar buiten komen. Ontwakend uit mijn gedachten ren ik Cair Paravel's kant op. Er werd daar een grote markt gehouden, en het was er een drukte van jewelste. Daar viel ik niet op. Ik ren de menigte in en kijk af en toe angstig om om te zien of Daniël maar een paar stappen van me verwijderd is. Ik hap naar adem als ik zie dat hij de mensen aan de kant duwt, op zoek naar mij. Het was eigenlijk wel een raar idee dat je achterna werd gezeten door je broer. Ik sla een bocht om die uitkomt in het bos, met het meer, dat zich achter Cair Paravel bevind. Ik kijk nog steeds achterom me en let niet op de mensen om mij heen. Niet opletten bots ik opeens tegen iemand op, ik val achterover en de mand valt uit mijn handen, mijn jurken -en goddank niet mijn witgoed- vallen eruit. Als ik de persoon bekijk, zie ik dat hij een oude mantel aan heeft en zijn muts opheeft. Ik kan zijn gezicht niet zijn. Verschrikt raapt hij de jurken op en geeft hij ze aan. Terwijl ik het pak voel ik zijn warme handen op de meine tintelen, ik ril. ‘Bedankt,’ zeg ik, nauwelijks haastig. Er giert opeens een wind tussen mijn haren en ik knijp mijn ogen dicht. Als de wind weg is, en mijn ogen open zijn, zie ik dat de muts achterover gevallen is. Mijn adem stokt in mijn keel en iemand roept wat, wat ik niet versta. Mijn aandacht is volledig gevestigd op Koning Edmund.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.