FanFic.nl

Narnia : Don't be afraid to say ‘I love you’.

war is coming, whatever you'll do to stop it. 2

Peter pov ; samen met Nathalie terug van Galma, ook nietswetend, dat wordt een grote brotherhug!

‘Waarom is het hier zo stil?’ vraag ik in het niets als we Cair Paravel inkomen. Nathalie haalt haar schouders op en loopt sierlijk naar de woonzaal. ‘Peter..’ fluisterd ze als ik naast haar ben komen staan. Susan, Caspian en Lucy zitten in het niets starend aan tafel, hun handen hun hoofden steundend. Susan en Lucy hebben gehuild, Caspian zit er bij alsof hij heeft gehoord dat hij ieder moment dood kan gaan. ‘Wat is er jongens? Zijn jullie niet blij dat ik terug ben?’ zeg ik. Susan en Lucy kijken op, hun ogen betraand. Lucy staat op terwijl Susan weer in het niets staart. Ze pakt mijn hand en trekt me mee naar de zaal ernaast. Nathalie volgt ons. ‘Pete..’ begint Lucy. ‘Er is iets dat je moet weten, Aslan kwam hier net,’ ‘Wat, Aslan? Waarvoor is ie gekomen? Je maakt toch geen geintje hé?’ vraag ik ontzet. ‘Ik zou toch niet liegen over Aslan?!’ roept ze verontwaardigd terwijl ze begint te huilen, Nathalie wrijf met medelijden over haar rug. ‘Aslan zei..’ snikt ze. ‘Aslan zei dat Edmund moet trouwen met een prinses van Archenland anders kwam er oorlog,’ Mijn mond valt open, ‘Wí¡t!’ komt er uit. ‘Wí¡í¡r is Edmund?’ roep ik. ‘Peter, rustig.’ sust Nathalie me, maar ik kan niet rustig worden. ‘Ik ben hier,’ hoor ik een stem achter me.

Ik ren naar hem toe en pak hem bij de schouders:‘Hoezo troíºwen? Met wie, waarom?’ Edmund kijkt me strak aan, emotieloos. ‘Met prinses Lora, 2e dochter van de Koning Lune van Archenland, 16 jaar en van Adel,’ Hij zucht bij het woordje ‘Adel’. ‘Ze vond me leuk toen we een keer werden uitgenodigd om bij Koning Lune te eten en sindsdien is ze me niet vergeten..’ Hij zucht weer. Ik knuffel hem en het valt stil:‘Edmund, wat ga je doen?’ Hij slikt de brok in zijn keel weg:‘Bella moet het weten, Ik ga naar het Westen.’ Ik kijk hem aan en zijn blik is nog steeds zonder enige emotie. ‘Waarom?’ Ik wist niet wat hij voor haar voelde maar toen grijnsde ik. ‘Nee, het is niet wat je denkt!’ roept Edmund uit. ‘Het zal wel weer eens, Ed. Ik ga mee.’ ‘Nee, dat doe je niet,’ zegt hij koppig. Het onderwerp was verandert zo te horen. ‘Dat doe ik wel, want ik ben je broer.’ grijns ik, maar zeg het toch streng. ‘Dus? Ik kan heus wel in mijn eentje gaan!’ We laten elkaar los, en we kijken elkaar koppig aan. ‘Niet ruzie maken nou..’ horen we Susan streng die haar tranen weg veegt. Op dat moment horen we een piepstemmetje dat langs haar onze richting komt:‘Majesteiten, ik heb nieuws!’ roept het.
Het was Rippertjiep. Op zijn kleine pootjes rende hij naar binnen. ‘Hoogheiden!’ riep hij. ‘De brug bij Beruna, die de vuile schorem van Telmarijnen maakten.. is af!’ riep hij weer. Edmund dacht hij niet aan de gevolgen:‘Dan kan ik gemakkelijker naar het Westen..’ mompelde hij en verliet de kamer. ‘Caspian,’ beet ik hem toe. ‘Als ik en Edmund weg zijn, dan heb jij de leiding.’ En ik keerde me naar Nathalie:‘Ik kom gauw terug,’ zei ik terwijl ik haar handen pakte en haar glinsterden. ‘Dat beloof ik,’ fluisterde ik weer. Daarna wuifden ze me uit, pakte ik wat gereedschap en voedsel en volgde Edmund richting het Westen. Hij was onderweg erg stil, té stil..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.