Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Schrijfwedstrijd » De Dertiende Verdieping
Schrijfwedstrijd
De Dertiende Verdieping
Sasuke duwde de glazen deur met zijn schouder open terwijl hij in zijn ene hand een plastic beker met koffie hield, en in de ander een stapel mappen onder zijn arm. Hij had zijn dag niet vandaag. Toen hij vanochtend uit zijn taxi was gestapt, reed die met gierende banden weg, en was hij alsnog nat geworden door de opspattende regen van de straat. Toen hij vijf minuten later uit Starbucks kwam met koffie in zijn hand, kwam er een blaag om de hoek rennen die tegen hem opbotste zodat hij de koffie over zijn gloednieuwe Armani broek heen had gemorst, en nu een vlek zat op een uiterst vreemde plek.
Bovendien was zijn wekker niet op tijd afgegaan en was hij ook nog eens te laat voor zijn werk. Itachi zou hier helemaal niet blij mee zijn, maar voor zijn part kon Itachi een heel eind ophoepelen, het liefst naar Verweggistan, en nooit meer terugkomen. Om het maar kort te houden: Sasuke had een hekel aan zijn werk. Hij werkte bij het familiebedrijf, dat zijn vader momenteel bestuurde, en er werkten bijna alleen maar Uchiha’s. Serieus, als Sasuke de mogelijkheid had zou hij meteen opstappen, maar met deze economie was dat niet zo’n goed plan.
Geïrriteerd drukte hij op het knopje van de lift, en nogmaals, en nogmaals, omdat die stomme lift het nooit leek te doen als hij hem nodig had. Uiteindelijk klonk er een vrolijk belletje en schoven de deuren open, waarna Sasuke naar binnen stormde en snel op het knopje drukte van de dertiende verdieping (zijn broer had een vreemd gevoel voor humor en had zijn kantoor op die verdieping geplaatst). Langzaam gleed de lift omhoog, terwijl Sasuke van zijn ene op zijn andere voet balanceerde. Zodra hij bij zijn kantoor aankwam moest hij er net zo normaal als gewoon uitzien, dus dronk hij zijn koffie snel leeg (en deponeerde het plastic bekertje in de prullenbak die precies bij het interieur van de lift paste). Hij bekeek zichzelf nog even in de spiegel, en toen stopte de lift op verdieping tien en kwam er een werknemer binnenwalsen die Sasuke nog niet eerder had gezien. Tenminste, met het uiterlijk dat deze man had, had hij hem op zijn minst moeten herinneren.
De deuren gleden weer dicht en de onbekende man wierp een snelle blik op hem, waarna Sasuke zag dat hij diepblauwe ogen had - deed hem een beetje denken aan die ogen van House, uit, nou ja, House. De lift leek nog langzamer te gaan dan eerst. De elfde verdieping kwam langs, en toen de twaalfde, en Sasuke stond op het punt bijna een zucht van opluchting te slaken toen de lift plotseling haperde en de lichten uitvielen.
“Stom zeg,”¯ hoorde hij de man naast zich zeggen. “Ik moest er op dertien uit, houdtie er nu mee op. Da’s ook mooi.”¯
“Vertel mij wat,”¯ mompelde Sasuke. Hij hoorde wat geschuifel, en zijn ogen begonnen langzaam aan het donker te wennen. De blonde man - hij was zo blond dat het Sasuke verbaasde dat zijn haar niet in het donker opgloeide - stond over het paneel gebogen.
“D’r zit altijd wel een alarmknop op dit ding, maar ik kan hem nu niet vinden.”¯ Hij ging weer recht overeind staan er rekte zich uit. “Typisch die Uchiha weer hé.”¯
Sasuke staarde hem aan met een opgeheven wenkbrauw. “Je staat er met een in een líft.”¯
De man keek over zijn schouder. “Oh. Ja. Sorry daarvoor.”¯ Hij grijnsde even - wat Sasuke kon zien omdat zijn tanden blonken - “Ik vergeet steeds dat ik hier nu werk.”¯ Hij stak zijn hand uit. “Uzumaki Naruto.”¯
Sasuke schudde hem langzaam. “Sasuke. Mijn achternaam weet je al.”¯
Naruto keek op zijn horloge, voor zover hij kon zien hoe laat het was. “Ik hoop dat ze hem snel maken, ik wil niet te laat op mijn sollicitatie komen.”¯
“Ik dacht dat je hier werkte,”¯ merkte Sasuke op.
“Ja, dat is ook zo,”¯ antwoordde Naruto, “maar blijkbaar moet ik opnieuw solliciteren als ik naar een andere verdieping wil verhuizen. Welke idioot dat heeft bedacht weet ik ook niet, want volgens mij doen ze op dertien precies hetzelfde als op tien.”¯
Sasuke haalde zijn schouders op. Hij begon langzaam het idee te krijgen dat, als Naruto op de dertiende verdieping moest solliciteren, dat hij dan onder Sasuke zou vallen. En dan mocht hij hem interviewen. Nou ja, het was eigenlijk alleen maar een formaliteit. Niet dat blondie dat hoefde te weten. Als hij nog één keer voorover zou buigen naar die knoppen, had hij ook meteen een lekker uitzicht.
Jammer genoeg kon Naruto zijn gedachten niet horen en bleef hij nonchalant tegen de muur aanleunen, af en toe Sasuke aankijkend. “Waarom verhuis je eigenlijk van verdieping?”¯ vroeg Sasuke terwijl hij zijn papieren doorbladerde. Aha! Daar was het al, Naruto’s formulier.
“Omdat Shisui blijkbaar een hekel aan me heeft,”¯ kreeg hij als antwoord. “Ik heb geen flauw idee waarom. Hij krijgt altijd zo’n rare blik in zijn ogen als hij naar me kijkt.”¯
“Hm,”¯ zei Sasuke langzaam en las, voor zover dat in het donker kon, Naruto’s papieren door. Zijn CV was prima in orde, hij had genoeg ervaring en hij was ook naar een prima universiteit gegaan. Geen reden om hem niet op de vloer te laten. Hij kon hem echter nog wel even laten zweten. “Kun je daar ook verder op ingaan?”¯
Naruto gaf hem een rare blik. “Eigenlijk niet, want ik snap er zelf ook niks van.”¯ Hij leunde tegen de muur van de lift, met zijn handen in zijn zakken. “Vorige week kwam hij plotseling naar me toe en zei, ‘Naruto, je kunt hier niet langer werken.’ En toen liep hij weer weg. Raar, hè?”¯
Sasuke klapte zijn binder dicht en keek Naruto even aan. “Een voorwaarde.”¯ Hij keek een niet-begrijpende blik terug. “Een date,”¯ zei hij toen.
“Pardon?”¯
“Jij, ik, vanavond acht uur in Konoha café.”¯
“Um, oké.”¯
De lichten van de lift sprongen aan en de lift kwam weer in beweging. “Gefeliciteerd,”¯ zei Sasuke.
“Waarmee?”¯
Sasuke onderdrukte de neiging om te gaan glimlachen. “Je bent aangenomen op de dertiende verdieping.”¯ De lift pingelde en de deuren gingen open, Sasuke stapte naar buiten en een stomverbaasd gezicht keek hem na.
-------------
Sasuke’s kantoortelefoon ging en snel keek hij om te zien wie het was. Vlug nam hij op. “Wat moet je nu weer van me, aniki?”¯
“Ik wilde slechts even nagaan of het ook echt waar is dat je Uzumaki-kun hebt aangenomen in ruil voor een date. Ik wist niet dat je zo wanhopig was, otouto.”¯ Sasuke gooide de hoorn op de haak. Zelfs Itachi kon zijn goede humeur nu niet meer verpesten.
Reacties:
goed^^