FanFic.nl

I hate myself for loving you

Vakantie

"WAUW, Edward." Ik spring in zijn armen "Het is geweldig." Wat zei ik het is prachtig.. Mijn leven kan niet mooier worden. "Het is een kasteel uit de 1500ste eeuw. Het was voor Vampier lijders maar ze zijn omgekomen in gevechten en ik heb het een soort ge-erft van mijn over over groot opa en oma." Ik kijk hem aan.. heel appart.... Dat erf gedeelte, maar ik denk er vedder niet over na. Hij zet me neer. "Waar zijn die grootouders van je dan?" hij trekt zijn schouders op "Dood. Denk ik. Ik kreeg ooit een brief binnen met de Akte van het huis en de sleutel.. Ik las de brief en daar stond dat het van mij was en dat mijn grootouders waren gesneuvelt." Ik geef hem een keusje op het puntje van zijn neus. Hij pakt me weer op en zet me weer neer in het kasteel. Ik kijk om me heen "Wat is het hier groot." Hij is het duidelijk met me eens. Ik zoen hem op zijn mond en onze tongen raken elkaar. Dit gaat het begin worden van een hele mooie vakantie. De dagen vliegen voor bij. Opeens komt het weer in mijn hoofd op "Warom keek Alice zo appart op de dag dat we weg gingen. Ik draai me naar hem om in bed naar hem toe. ....We hebben niks gedaan hoor .... Ik kruip in zijn armen. "Om da nieuwe meisje op school" zecht hij een beetje moeilijk. Ik denk even na "Wat is er met haar dan?" "Alice denk dat ik haar leuk vind..... Ze heeft het gezien dat..." Ik kan alleen nog maar knipperen met mijn ogen "Wat heeft ze gezien?" "Dat we verliefd op elkaar werden en..." "Dus daarom ben je met me weg" Woest stamp ik uit het bed. "Jade.. Ga nou niet weg. Er is toch niets met haar en mij... Wat zou ik van haar moeten ze is een mens." Ik ben nog steeds kwaad. Hoe kan hij ooit!! Hij zie mijn frustratie en komt voor me staan. "Jade. maak je geen zorgen. Dat zijn bijzaken... Jij bent de gene waa ik voor leef. Mijn hoofdzaak." Die woorden hamen mij over. Mijn lichaam verlangt naar zijn lichaam om mij heen en ik geef hem zijn zin. Hij is toch bij mij? zij is maar een mens. Ik zucht mijn frustraties er uit. Wij zijn nu hier en ik ga dat niet laten verpesten. Ik zoen hem weer op zijn lippen. "Ik wil je gewoon niet kwijt." Hij kust mijn voorhoofdt. "Haar bloed is verlijdelijk voor mij te verlijdelijk dus ik moest er weg en jij kwam met me mee. Jij staat altijd voor mij klaar, ik laat ons niet verpesten door haar" Ik zoen hem op zijn lippen. "Ik wil jou ook niet kwijt. Ik vouw mijn lichaam om de zijne en leg mijn handen op zijn blote gespierde buik en hij legt zijn handen op mijn rug en glijd lagzaam mijn blote billen (String ... jij gaat weer verkeerdt denke ik heb je wel door.. ) Deze dagen gaan als nog perfect worden. Deze mooie omgeving hij en ik..
-.- het onweert niet meer

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.