Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Fallen myself » 19. gitaarles
Fallen myself
19. gitaarles
Ik lig rustig naast Tom in bed. Op de wekker zie ik dat het pas 7 uur is. Tom ligt nog te pitten. Ik kom voorzichtig iets overeind. Tom ziet er lief uit als hij slaapt. In een reflex pak ik mijn mobiel en maak een foto. Tom merkt niks en slaapt lekker door. Ik zucht en laat me hard terug in de kussens vallen. Eens een leuke manier verzinnen om Tom dadelijk wakker te maken. En ik moet ook maar eens ophouden met Frank door mijn leven te laten spoken. Dat hoofdstuk ga ik voorgoed afsluiten. Ik werp een blik op het slapende gezicht van Tom. Tom is zo veel beter dan mijn leven laten beheersen. Hij is dat niet waard. Voor hem ga ik ermee stoppen. Niet meer bang zijn voor domme reacties, mezelf weer zijn. Maar dan echt mezelf. Al zou ik die voorzichtigheid altijd blijven houden. Ik rol me tegen Tom aan. Voorzichtig strijk ik met mijn hand langs zijn arm. Met 2 vingers teken ik er kringentjes op. Langzaam komt er kippenvel op zijn arm. Ik hoor Tom zijn ademhaling lichter worden. Zijn ogen blijven gesloten. Ik blijf doorgaan. Ik verplaats mijn vingers van zijn onderarm naar zijn bovenarm naar zijn borst. Ik voel aan de manier dat Tom ademhaalt dat hij wakker is. Ik sla mijn been om hem heen. Langzaam draai ik nog verder. Nu zit ik bovenop Tom. Zijn handen pakken voorzichtig mijn benen vast. “Waar heb ik dit aan te danken” fluistert hij met gesloten ogen. “Wil je het niet dan” fluister ik terug. Zachtjes knijpt hij mij in mijn been. Ik buig me voorover en zoen hem vol op zijn lippen. Mijn handen maken nog steeds cirkeltjes op zijn huid. Mijn zoen wordt beantwoord. Voorzichtig trekt Tom mijn benen onder mij uit. Ik val bovenop hem. Zijn handen verstrengelen zich achter mijn rug. Mijn handen liggen op zijn schouders. Ik los mijn lippen en leg mijn hoofd op zijn schouder. “Wat is er” fluistert hij. “Ik ga je missen.” Fluister ik terug. “Ik jou ook” en hij legt zijn hoofd tegen het mijne. Zo blijven we een hele tijd liggen. Plots word de deur opengegooid. Bill word langzaam rood en stamelt “Sorry, maar jullie moeten opschieten, we moeten zo gaan. En Tom ik zou als ik jouw was toch nog even wat aantrekken, Rebecca we zetten jouw af bij je huis.” Meteen daarna vertrekt hij weer. Ik blijf liggen. Dat ze moeten vertrekken interesseert me niet. Voorzichtig tilt Tom me op. “Ga jij je nog omkleden of moet ik het doen” vraagt hij me met een grijns op zijn gezicht. Nog steeds blijf ik zitten. Tom trekt zijn broek ondertussen al aan en gooit mijn kleren naar mij toe. Als hij helemaal is aangekleed en ik nog steeds bewegingsloos op het bed zit komt hij naar me toe. “Wat is er” vraagt hij me. “Ik dacht dat jij mij aan zou kleden, maar als dat aanbod niet meer geldt” In een vlotte beweging trek ik mijn shirt uit. Tom staat me met grote mond aan te gapen. Ik draai me met mijn rug naar hem toe en trek een shirt aan. Ook heb ik mijn broek zo aan. Ik voel 2 armen om me heen. “Rebecca, Je bent niet dezelfde met wie ik heb leren kennismaken.” “Eigenlijk maak je nu kennis met mij, zoals ik vroeger was, zoals ik weer wil zijn. De lachende, spelende altijd optimistische ik Toen ik jouw zag slapen besloot ik dat ik niks meer met Frank te maken wil hebben. Weer controle krijgen over mij. De echte mij.” “Slimme meid” Zijn lippen raken mijn nek. “Schieten jullie nog op” roept Georg nou vanaf de deur. Tom tilt me op en gooit beide tassen over zijn schouder. Ik open de deur. Tom gooit de tassen naar Georg. “Tom, de fans mogen dit niet weten” roept Gustav ons nog na. “Hier zijn ze toch niet” gilt hij terug. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst. Vlak voor de lift zet hij me op mijn eigen benen, tilt beide tassen over zijn schouder en maakt de lift open. Samen lopen we daarin. In de lounge worden alle tassen op een stapel gegooid, die vervolgens door een aantal crewleden naar de bus worden gebracht. Ik loop tussen de jongens naar de bus. Ik zie een hoop fans die mij raar aankijken. “Wie is zij”,“Wat doet ze bij hun” of “Neem mij ook mee” hoor ik om me heen. Ik trek me er niks van aan. Ze zouden eens moeten weten wie ik ben. Ik de vriendin van Tom Kaulitz. Het meisje dat de single met ze heeft opgenomen. Die nu goede vriendinnen met de jongens is. Ik lach een keer lief naar de fans en stap dan de bus in. “Waar zat jij met je gedachte” fluistert Tom me toe. “Dat die meiden daar eens moesten weten wie ik ben” fluister ik terug. “Nou, ik hoop toch niet dat ze snel het hele verhaal te weten komen” zegt hun manager streng. Tom slaat zijn ogen neer. “Dat weet ik nou wel” roept hij uit. “Ja, maar jij bent nogal koppig en impulsief, en praat dan ook nog wel een keer je mond voorbij, omdat je trots bent op haar.” “ja, mag dat dan niet. Dat hoeft alleen niet te beteken dat ik mijn mond voorbij praat. En onze fans zijn heus wel meer dan ons alleen leuk vinden hoe dat wij eruitzien.” “Dat zullen er dus wel een aantal zijn. En als zo meer dan de helft is, kunnen jullie daarmee jullie carrière stoppen.” “Dat doen we niet, zolang we fans hebben” David zucht. Ik hoor hem nog net mompelen “Met die jongen valt niks te beginnen als hij verliefd is.” Tom zit met een boos gezicht voor zich uit te kijken. Ik pak zijn hand en knijp erin. “Hij heeft wel gelijk, jullie fans hoeven dit niet te weten.” Verward kijkt hij me aan. “Sta je aan zijn kant” vraagt hij onbegrijpelijk. “Nee, aan die van niemand. Ik ga het positief bekijken. En je krijgt minder vragen als niemand er iets van weet.” Tom knikt en slaat zijn armen om me heen. “Kun je niet meegaan met de rest van de tour” “Nee, ik moet nog repeteren.” Hij zucht. “Het spijt me, maar ik zie je toch weer over een paar weken” “Ja, maar dat duurt nog zo lang” “Dan tel je de dagen af totdat je me weer ziet” zeg ik rustig en duw me dichter tegen hem aan. De reis naar mijn huis duurt voor mijn gevoel veel te kort. Maar ik zou toch echt uit moeten stappen. Ik neem omstebeurt afscheid van de jongens. Tom houd me echt zo vast alsof hij me nooit meer los wil laten. Ik stap uiteindelijk de bus uit en zwaai de jongens na. Tegelijk dat de bus wegrijd voel ik me eenzamer worden. Ik besef nu dat het vakantie is dat ik Tom meer mis, dan dat de school er nog was. Ik loop het huis binnen en ga aan de keukentafel zitten. Tom en ik hadden vanochtend niets gegeten. Op de keukentafel licht nog wat brood dat ik dankbaar in mijn mond stop. Ik zet me voor de tv en ga zappen. Er is niks leuks op dus zet ik maar tmf aan. Van mijn kamer haal ik mijn laptop en ga op msn. Ik word in een gesprek met Phoebe en Daphne verbonden.
Phoebe: Heey Rebecca dat is lang geleden
Rebecca : ja dat klopt
Daphne : hoe gaat het nu met je
Rebecca : goed, ben net weer thuis
Daphne : waar was je heen
Rebecca : logeren in het hotel
Phoebe : gezellig
Daphne : en waren onze vriendjes een beetje lief voor je
Phoebe : ik heb geen vriendje
Daphne : nog niet
Rebecca : ja ze waren wel aardig, maar ik was meer bij Tom
Daphne : oehhhh, vertel
Rebecca : vertel wat
Phoebe : hoe het was,
Daphne : wat je hebt gedaan
Phoebe : vertel gewoon iets
Rebecca : Ik kwam de jongens tegen in de club toen ik moest dansen. De volgende dag zijn
Bill en Tom naar mijn huis gekomen en zijn we gaan shoppen. Toen zijn Bill en Tom blijven slapen bij mij. En ik ben toen naar hun concert geweest met Fleur en Claire en bij hun blijven slapen. En nu zit ik thuis op de bank. Zo duidelijk genoeg.
Phoebe: Ja hoor
Daphne : en hoe was het
Rebecca : wat was wat
Daphne : zeg niet dat je niet met Tom in een bed hebt geslapen.
Rebecca : heb ik wel, maar er is niks gebeurd
Phoebe : echt
Rebecca : echt
“Rebecca, Waar ben je” hoor ik Maarten keihard gillen. “Hier” gil ik terug. Ik zie Maarten aankomen en naast me ploffen. Snel werpt hij een blik op mijn beeldscherm. “Dat is privé” zeg ik snel. “Ik heb een verrassing voor je” begint Maarten. Mijn gezicht klaart meteen op. “Maar dan moet je wel nu meteen meekomen.” “Oke, ik sluit msn even af”
Rebecca: ik ga, mijn broer heeft een verrassing voor me
Phoebe: veel plezier
Daphne : tot de volgende keer
Ik zet mijn computer uit en loop achter Maarten aan. Die loopt naar zijn auto. Ik stap aan de andere kant in en hij rijd weg. Na een tijdje rijden zie ik dat hij naar Lars rijd. “Wat gaan we bij Lars doen” probeer ik te vragen. Maar mijn broer gaat door met het meezingen van het nummer op de radio. Dan maar geen antwoord. Als we eenmaal bij Lars zijn doet die de deur al open. “Goede morgen Rebecca, lekker geslapen” roept hij vrolijk. “Kan niet anders dan met Tom naast haar” grapt mijn broer meteen. Lars kijkt me goedkeurend aan. “Nou, nou, dat doe je snel hoor” Waarom denkt iedereen altijd dat er dan ook iets moet gebeuren. Ik en Tom sliepen allebei. Misschien tegen elkaar aan, maar dat was het. “Heb je dan nog wel tijd om hierheen te komen” “Nee, ik werd ontvoerd” zeg ik sarcastisch. “En mijn vriendje werd ontvoerd door zijn manager” “Hij is al weer weg, dan ben ik de perfecte afleiding” Ik loop achter Lars mee naar zijn kamer. “Deze mag wel een keer opgeruimd worden” lach ik rondkijkend. “Daarvoor kom jij nu” “Grappig” “Nee, ik ga je iets leren” antwoord Lars nu serieuzer. “In iedere band zit bijna altijd wel een gitaar, in die van jullie niet.” “Maar je kunt Claire en Fleur toch geen dubbelrol laten spelen.” “Nee, maar jouw wel” “Ga je mij gitaar leren spelen” “Yep” Ik spring van blijdschap in het rond. Lars haalt een mooie elektrische gitaar uit een kast. “Ik heb een tijd geleden gitaar gespeelt, ik doe er nu niet meer veel mee. Dus mag jij hem hebben” Ik spring Lars om zijn hals. Samen gaan we op zijn bed zitten. Lars legt een boek met noten voor me neer. Ik begin voorzichtig alle nummers te spelen. Na de middag lukt het me al beter. Ik en Lars spreken af dat we vaker gaan oefenen.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.