Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Alice en Jasper » Beginnen
Alice en Jasper
Beginnen
H6: Beginnen
Alice POV
Ik stak de levensloze beer snel in brand en nam Jaspers hand.
“Kom, we gaan,”¯ zei ik.
“Oké,”¯ antwoordde hij snel.
We liepen samen terug naar mijn auto en ik zweeg omdat ik Jasper niet wou storen. Ik vroeg me af waaraan hij dacht. Toen we waren aangekomen op de kleine parking dacht ik snel even na. Nu Jasper gejaagd had moesten we zo snel als mogelijk aanwijzingen verzamelen over de woonplaats van de Cullens. Waar gingen we beginnen? Ze woonden momenteel in Canada maar Canada is groot. We konden wachten op een visioen waar we iets meer uit konden halen maar wachten was niet mijn sterkste punt. Ik ging Jasper vragen of hij een beter idee had maar hij was me voor.
“Enig idee wat we nu gaan doen?”¯ vroeg hij.
“Nee, ik dacht er juist aan. We moeten de Cullens vinden maar voor zover heb ik nog geen idee waar ze precies wonen.”¯
“We kunnen al naar het noorden rijden?”¯ Hij zei het als een vraag, niet zeker van zichzelf.
“Goed idee! We rijden naar het Noorden maar we zullen voor drie uur deze middag een hotel moeten vinden want het wordt zonnig.”¯ Hij knikte en ik startte de auto. We reden de hele voormiddag zonder iets te zeggen. We hadden nog tien minuten voor de zon ons onverbiddelijk zou verbieden buiten te komen. Ik reed de parkeerplaats van een hotel op en we stapten beiden uit. Ik nam mijn zak van de achterbank en besefte toen dat Jaspers hemd helemaal gescheurd was door zijn worsteling met de beer. Hij zag me kijken en zijn ogen vroegen of ik een oplossing had. Ik wist niks, ik had niks dat hij aan kon doen. Alles zou veel te klein zijn. Wacht eens, had hij geen jasje aangehad? Ja, ik had het ingepakt. Ik ritste snel mijn zak open en haalde het jasje eruit.
“O, mijn jas die was ik vergeten.”¯ Ik lachte en reikt voor zijn hand. We liepen samen naar binnen.
Jasper POV
“Een kamer voor twee, alsjeblieft?”¯ vroeg Alice aan de dame achter de toonbank. Ik hield mijn adem in en vroeg me af hoe Alice zo rustig kon ademen als ze maar een halve meter van een mens stond. Ik zou het haar eens moeten vragen. We gingen hier toch nog enkele uren binnen zitten, dan konden we die tijd maar beter nuttig gebruiken.
”¯Hoeveel nachten wenst u te blijven en op welke naam mag dat staan?”¯ vroeg de bediende met een glimlach die blijvend op haar gezicht leek te zitten. Ik zag hoe ze naar me keek vanuit haar ooghoeken en haar gevoelens veranderden van verveeld naar lust. Ieeeeuw! Ze was in de verre verte niet aantrekkelijk. Haar haren plakten vettig tegen haar hoofd en aan haar armen bengelden vetzakjes. Ze droeg een kleed dat minstens 2 maten te klein was en daardoor had je een mooi kijk op de vetlaagjes aan haar buik. Ik kon me zo voorstellen dat ze niet echt fris rook maar ik ging haar leven niet riskeren door dat zeker te willen zijn. Ik speelde een beetje met haar emoties zodat ze snel terug een verveeld gevoel had
“Eén nachtje op naam van Withlock.”¯
“Oké, dit is de sleutel, kamer 16 op de eerste verdieping. Daar is de trap,”¯ zei ze wijzend naar de trap die we duidelijk zagen. Ik zuchtte geërgerd maar Alice blijf kalm en glimlachte vriendelijk.
“Bedankt.”¯
“Nog een prettige dag verder.”¯
Alice betaalde nog snel en ik vroeg me af waar ze al dat geld vandaan haalde. Niet dat het hotel zo duur was maar er zat nog veel meer geld in haar kleine portefeuille. Nog iets om straks eens te vragen.
We liepen hand in hand naar onze kamer en Alice ging op het bed zitten, ogen gesloten. Ik stond er maar een beetje bij, niks te doen, wachtend tot ze iets bruikbaar zag. Er lagen nog enkele tijdschriften op het tafeltje naast het bed. Ik nam er willekeurig eentje uit en zocht naar het kruiswoordraadsel. Er stond een extra groot in, ik had dus geluk. Met het tijdschrift en een bic die de vorige bezoeker waarschijnlijk vergaten was ging ik naast Alice op het bed zitten.
Na een halfuur had ik driekwart van de puzzel opgelost en ik wou hem juist wegleggen toen Alice plots bewoog.
“We hebben geluk Jasper, ze hebben juist beslist dat ze volgende week verhuizen,”¯ zei ze plots opgewekt.
“Oh, waarheen?”¯ vroeg ik direct ter zake komend.
“Een klein dorpje in de buurt van Juneau.”¯
“Goed, dan kunnen we beginnen rijden,”¯ zei ik.
“Mmm, ja… maar…”¯ zei Alice aarzelend.
“Wat?”¯
“Ik denk dat je eerst een paar nieuwe T-shirts kan gebruiken.”¯
“O, dat doet me aan iets denken,”¯ ik was een beetje beschaamd om het te vragen maar ik waagde het erop,”¯ waar haal je eigenlijk al dat geld vandaan?…Een bank berooft?”¯ gooide ik er lachend achteraan
“Nee, gek?! Hoewel, het is misschien geen slecht idee,”¯ antwoordde ze peinzend.
“Serieus.”¯
“Wel sinds ik de toekomst kan zien kan ik ook zien welke kaarten mensen in het casino gaan afleggen en welk paard de race zal winnen. Of hoe de beurs gaat evolueren.”¯
“Ja, natuurlijk.”¯ Ik grinnikte zachtjes,“mag ik ooit eens mee?”¯
“Natuurlijk maar nu gaan wij eerst shoppen!”¯
Reacties:
snel verder ! x