FanFic.nl

Gone, maar dan anders.

Hoofdstuk 5: De Dode

Isis was blij dat er even een pauze was ingelast. Ze werd niet goed van al dat gevergader. Samen met Wolf ging ze even een luchtje scheppen, aan de achterkant van het stadhuis. Sergio liep een eindje achter hen.
Ze liepen het trapje achter het stadhuis af. Sergio had blijkbaar, net als Isis en Wolf, last van vermoeid- en/of stijfheid, want hij struikelde over zijn eigen voeten.
Helaas op het verkeerde moment; hij stond nét bovenaan de trap, en viel helemaal naar beneden, alle vijftien treden. Hij gilde. Isis en Wolf vonden het eigenlijk best vermakelijk om te zien. Maar het lachen verging ze toen ze zagen dat hij niet meer bewoog nadat hij zijn smak gemaakt had. En dat er een straaltje bloed vanaf zijn slapen naar beneden sijpelde. En dat hij zo wit als een doek zag. En dat hij geen kik meer gaf. En dat zijn nek in een béétje een rare hoek lag. En...
Volgens Wolf was hij alleen maar out, maar Isis vreesde het ergste. Snel haalden ze hulp, en de neergestorte leider werd naar binnen gedragen door de geschokte 'regering'. Sergio werd op een tafel gelegd, en degenen die hem goed gezind waren - bar weinig - haalden water en doekjes. Trevor, die een van Sergio's beste vrienden was, probeerde hem nog wakker te krijgen, maar het mocht niet baten. De arme jongen moest bijna huilen van ellende. Hij wist echt niet wat hij moest doen.
Isis kon het niet aanzien en drong naar voren. Daar keek ze of zijn hart nog wel klopte. Dat was niet het geval.
'Wat moeten we nu doen?' vroeg Trevor wanhopig.
'Ik kan kijken of ik hem kan reanimeren,' opperde ze, maar ook dat werkte niet.
'Hij beweegt niet! Is hij dood?' vroeg Trevor nog wanhopiger.
Niemand antwoordde.
Isis vond het een nogal overbodige vraag, want als je hart niet meer klopt, ben je dood. Tenzij je natuurlijk ondood bent.
Het bleef heel lang stil in het kamertje. Het leek wel of de muren steeds verder op ze af kwamen. Uiteindeijk leek alle lucht weggezogen te zijn. Trevor snikte. 'Hij mag niet dood zijn!'
Één van Sergio's andere vriendjes keek alsof hij zojuist een hele citroen had gegeten, en de andere stond daar maar een beetje met open mond te staren.
'Jij hebt het gedaan!' schreeuwde Trevor ineens tegen Isis. 'Jij hebt hem van die trap geduwd! Het is jouw schuld!' krijste hij.
'Wat zeg je?! Hoe durf je, vieze vuile...'
'Ho!' kwam Wolf tussenbeide. 'Noch Isis, noch ik hebben hem van die trap geduwd. Het was gewoon een stom ongeluk.'
'Liegbeest!' Trevors stem sloeg over. 'Je wilde dat je populaire vriendinnetje de leiding over de kinderen zou krijgen, dus duwde je hem maar van de trap af! Je wist dat hij dat niet zou overleven, of dat hij wat zou breken en uitgeschakeld zou zijn!' De twee anderen knakten hun knokkels en keken dreigend. Trevor wilde Wolf aanvliegen, maar die sprong naar voren en hield hem met verrassende kracht in de houdgreep. Wolf was klein en dun, met rood haar en sproetjes. Trevor was vrij dik. Eigenlijk leek hij wel op Sergio.
De kleine Dali, die aan het begin van de gang had gestaan toen het ongeluk gebeurde, stapte naar voren. 'Ik zag het zo ongeveer gebeuren, en Sergio viel echt uit zichzelf.'
'Ja, ik zag het ook,' loog een ander, die eigenlijk helemaal niet in die gang had gestaan. 'En Kim stond naast mij. Het viel niet te missen, toch Kim?' Tegelijkertijd gaf ze Kim een stoot in haar zij. Die knikte.
Trevor en zijn aanhangers konden niet op tegen vijf mensen. 'Oké, als zij het zeggen. Maar toch zal ik ze in de gaten houden,' murmelde Trevor.
'Juist,' zei Isis. 'Nu moeten we gaan regelen dat hij begraven wordt. Zullen we alle kinderen naar het plein laten komen? Wie wil er een tafel slopen, waar hij op kan liggen? Heeft iemand ergens een tafelkleed? Trevor, wil jij samen met hun een graf graven voor je vriend?' vroeg ze. Eigenlijk beveelde ze meer.
Een half uur later was iedereen op het plein. Isis ging op het bordes staan en sprak: 'Er is zojuist iets heel ergs gebeurd. Sergio is van de trap achter het gemeentehuis gevallen, en hij heeft zijn val niet overleefd. Waarschijnlijk is zijn nek gebroken. We zullen hem zometeen begraven.'
Kim had van thuis een bakfiets meegenomen, waar het tafelblad met de dode Sergio in was gelegd. Alle kinderen gingen mee naar de begraafplaats, waar het graf bijna klaar was. Trevor veegde het zweet van zijn voorhoofd. Sergio viel met een plof in de aarde en het gat werd dichtgegooid. Iedereen ging weer terug naar het plein. De 'regering' beklom het bordes weer en Isis sprak: 'Ik ben bereid om Sergio's taak op me te nemen, maar alleen als jullie het ermee eens zijn. Als je bezwaar hebt, of zelf de leiding wilt geven, kan je naar voren komen.' Niemand kwam naar voren. 'Is er echt niemand tegen?' vroeg Isis voor de zekerheid. Een aantal mensen mompelden wat tegen elkaar, maar niemand maakte bezwaar.
'Dan lijkt het me duidelijk dat Isis hier nu een soort van leidster is,' toeterde Wolf glunderend en hij klapte. Er werd geklapt, gejuicht, gezongen, gefloten en gesprongen. Iedereen was veel te blij om te treuren over de dode.

Reacties: