FanFic.nl

Gone, maar dan anders.

Hoofdstuk 6: Escape

Terwijl er buiten een feest voorbereid werd, zette de vergadering binnen voort. Isis besloot dat alle kinderen zich 's middags om 12 uur moesten melden om hun taak te volbrengen. Zo zouden er verkenners nodig zijn die de omgeving afspeurden naar een gat in de onzichtbare barrière rond het dorp, en er zouden kinderen nodig zijn die de wacht bij de supermarkt, of om te koken, te wassen, op te passen, om rijlessen te geven, of om het vuilnis op te halen, om voor de kleintjes te zorgen en noem maar op. Iedereen boven de acht jaar mocht stemmen over de beslissingen die er werden genomen. Ieder kind zou ontbijten, lunchen en avondeten op het plein, waar tafels neergezet werden. Tussendoor kon altijd een hapje gehaald worden bij de KFC die aan het plein zat. Isis liep liever een paar straten verder, daar zat de McDonald's en die vond ze eigenlijk veel lekkerder. De vuile was kon afgeleverd worden in de wasserette. Door alle kleine kinderen onder te brengen bij iemand van elf jaar of ouder ontstonden er een soort van klasjes. De leider moest zorgen dat al zijn of haar kinderen goed verzorgd werden en het fijn hadden. De groep moest alles samen doen. De leider had een kaart waar alle namen van de klas genoteerd waren, voor het geval dat.
Na een week liep alles op rolletjes. Er waren een paar kleine akkefietjes geweest. Een meisje dat haar beker melk in het gezicht van een ander had gegooid moest voor straf de hele week meehelpen met het vuilnis ophalen, twee jongens die hadden gevochten moesten de schoonmaakwagen bedienen nadat er gegeten was en drie elfjarigen hadden afwascorvee opgelopen door een kleiner meisje te treiteren. Iedereen die zich misdroeg kreeg zo'n soort straf.
Nog drie weken gingen voorbij, zonder dat er iets heel bijzonders gebeurde, maar Isis had gezien hoe kinderen autorijlessen kregen, en nu wilde zij dat ook. Als ze ergens op bezoek moest, kon ze dat maar beter goed doen, vond ze. Daarom stapte ze diezelfde dag nog op Adam af, die rijlessen gaf. Na een weekje had ze het rijden wel zo ongeveer onder de knie. Ze kon in ieder geval goed schakelen en ongeveer 30 kilometer per uur gaan. Toen Isis dí¡t aan Wolf vertelde, wilde hij meteen ook. Het werd een hype. En zo kwam het dat in no time bijna iedereen boven de elf jaar een beetje kon autorijden.

Op een nacht, toen Isis net in slaap was gevallen in het hemelbed van de burgemeester [Tempur matras ;], droomde ze dat er een man op haar af stapte. Hij had een gezicht als een schildpad, zoveel rimpels telde het. Zijn haar was grijs en twee felblauwe ogen stonden als saffieren in zijn gezicht. Hij begon enigszins gejaagd te praten:
'Isis, dit is géén droom. Helaas voor jou kan je nu even niet praten.' Blijkbaar vond hij dat grappig, want hij grinnikte.'Ik wil dit snel afronden, want het kost me veel energie om hier te zijn. Ik ben hier gekomen om jou te waarschuwen, want binnenkort zal de Bende de Strijders in de pan hakken, en de barrière doorbreken. Daarna willen ze jou kidnappen. Ja, je hoort het goed, de Bende kwam voor jou. Volgens hen beschik jij over een enorme hoeveelheid magie, die zij te pakken willen krijgen. Ze willen jouw brein manipuleren en jou als wapen tegen vanalles gebruiken. We moeten alles doen om te zorgen dat dat niet gebeurt. Je moet zo snel mogelijk hier weg. Steel een auto, het liefst een grote, en vlucht op de eerstvolgende maandag, over drie dagen dus, om middernacht weg naar het zuiden. Dan zal de barrière bij de strandweg voor vijf minuten opgelost zijn. Een lid van de Bende heeft camera's geplaatst en zal zien dat je wegvlucht. Hij zal de volgende ochtend om precies zeven uur 's ochtends arriveren, veel te laat dus. Kom naar Venetië. Daar is het hoofdkwartier van het Genootschap, en daar kan je opgeleid worden. Nu moet ik gaan. Blijf vooral uit handen van de Bende. Ik wens je alle geluk.' En met een hoofd vol vragen liet hij Isis achter. Ze haastte zich naar Wolf's bed, wat uit een simpel matrasje bestond en maakte hem wakker. Ze legde alles van begin tot eind uit.
'Ik ga met je mee,' was het eerste wat hij zei.
'Nee Wolf, dat kan absoluut niet!' riep ze. 'Ik ga naar Italië, naar een magisch genootschap. Wat heb jij daar te zoeken? Jij kan hier regeren, en mijn taak overnemen tot alles weer normaal is.'
'Nee! Straks raak ik je kwijt! Wat moet ik tussen al deze mensen als jij er niet bent? En ik loop heus niet in zeven sloten tegelijk, hoor.'
'Deze strijd is veel te gevaarlijk voor niet-magische mensen. Ik wil niet het risico lopen dat je gedood wordt. Doe het dan voor mij!'
Maar als Wolf eenmaal iets in zijn hoofd kreeg, kon niemand hem vermurwen, zelfs Isis niet. Om haar gerust te stellen zei hij uiteindelijk: 'Oké, ik zal er over nadenken. Maar ik kan niks beloven hoor!' En hij kroop weer terug zijn bed in.
De volgende ochtend begon Isis meteen met het pakken van spullen. Meteen diezelfde dag moest ze ook een auto zien te vinden. Ze wilde de mooie, nieuwe Range Rover Sport HSE van de burgemeester hebben. Dat was de allerbeste keuze, want die reed ook voor een groot deel op zonne-energie, en ze zou dus nauwelijks geld uit hoeven te geven aan benzine. Ook kon ze door bijna ieder terrein heen crossen, en hij ging heerlijk hard. De autosleutel lag gewoon in haar nachtkastje. Wel zou ze beide betaalpassen van haar moeder meenemen. Na een halve dag zoeken had ze eindelijk alle codes gevonden. Eentje onder de olijfolie, en eentje op de afzuigkap. Haar moeder was dan ook bijna altijd in de keuken te vinden. Precies op de derde dag was ze klaar met alle voorbereidingen. Ze had Wolf al die dagen maar heel weinig gezien, hij was duidelijk druk bezig.
Isis zou geen afscheid nemen, behalve van Wolf dan. Anders zouden mensen alleen maar vragen stellen.
Om kwart voor twaalf reed ze in de SUV naar de strandweg. Om tien voor twaalf kwam ze aan, en ze keek of ze niet per ongeluk iets was vergeten. Nee, alles was er. Nou poort, kom maar op, dacht ze. Om twaalf uur precies gebeurde het: Een koepelvormige blauwe streep licht verscheen, en vormde een gat. Ze was zo opgetogen dat ze niet eens merkte dat ze gevolgd werd door de spiksplinternieuwe geblindeerde Jeep Grand Cherokee Limited van de vader van Trevor. Maar noch Trevor, noch zijn vader zaten in die auto...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.