FanFic.nl

I hate myself for loving you

blind

Er komen meer en meer vampieren aan. Ik kijk Alice Ondoor grondelijk aan. Pfff had ik nu maar Edwards gave.... Dat is het Edward. Alice heeft het al gezien. Edward keek of alles goed ging en zo als Alice voorspelt heeft, maar waarom hebben zijn ze hier dan nog niet ? Nu is toch echt het moment om in te grijpen. Als zij niet komen regel ik het zelf wel. Boos bijt ik in de arm van de vampier die me beet houdt. Niemand doet mijn Familie pijn. Ik trap en vampier neer en scheur hem in stukken die ene was welk makkelijk. ik pak zijn geweer en schiet de touwen los met mijn gezicht gedraait naar de vrouw. Zo dat de Pack weer vrij is. "Dus je zusje heeft ook wel spirit en heeft ook al begrepen hoe het moet." Iedereen kijkt me verbluft aan. Jasper kijkt me met de grootste ogen aan van iedereen. Ik voel de vermoeidheid weer in mij omhoog kruipen. Mijn bennen willen het weer begeven. Nee niet doen geef het niet op nu niet!! Maar het is te laat en ik stort inelkaar, maar persies voor ik de grond raak pakken een paar handen mij op. Het is een vampier. Heel maf, maar door Jake voelen handen vampier koud aan voor mij. De laatste tijd. Ik open mijn ogen weer. "Dankje" Als mijn ogen weer scherp zien schrik ik me dood het is Edward mijn lichaam doet pijn en mijn hoofd bonst al ee gek. Mijn lichaam voelt zwak maar ik moet hier weg. EN WEL NU!!! mijn ogen worden rood... ik voel het gewoon. Woede kruipt in me naar boven. Ik kijkt heel even nog naar Edward en dan weer weg. Ik wil hem nooit nooit meer zien. Razend stoot ik iedereen om en scheur ik een paar vampieren uitelkaar. Die stomme vampieren ik moet er door. Ik moet hier weg "Houdt haar tegen." Roept dat stome wicht. Dat had ze niet moeten zeggen ik moet hier weg. Weg van Edward. Blind van woede. Sla ik iedereen voor me weg. Het helpt niet echt. Iedereen blijft stil staan. Ik word nog kwader en pak de zwaarden die een paar vampieren beet hebben. Geweren werken niet echt tegen vampieren . Ik gebruik het zwaardt. Ik snij een paar vampieren in stukjes. Nog maar drie vampieren hinderen mijn weg. Ik bijt deze uit elkaar. Ik ren zo had als ik kan weg. Er hoort iets achter mij geroepen, maar ik luister er niet meer naar. Na een flink stuk kei hardt te hebben gerendt. Zelfs harder dan een normale vampier zou rennen. Stort ik inelkaar. Ik sla mijn armen om mijn bennen. Er komt een pijn gevoel van binnen. Ik heb weer het gevoel dat ik moet huilen, maar de trannen komen maar niet. Waarschijnlijk omdat ik niet de trannen kan laten stromen doen mijn ogen nog meer pijn. Mijn ogen voellen zo rood. Zo rood zijn mijn ogen nog nooit geweest. Ik voel me een hoopje stront. Iemand die niets waard is. Ik ben nu blind. Blind van pijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.