FanFic.nl

I hate myself for loving you

Grot

"Jade?" Ze zoekken dus naar mij. Na een tijd is iemand in de buurt "Jade, rustig" Ik bezijk bij die stem. Hij is perfect. "Laat me alleen. GA WEG" Ik stop mijn hoofd tussen mijn bennen. Mijn hard voelt zwaar aan. "Jeez ik zei dat je weg moet gaan Edward!!" "Ik heb gezien in Jacobs gedachten" "Wat kijk je ook al in Jacobs gedachten. Jij vreslijke gluiperd warom ga je niet weg. Hoe moeilijk kan het zijn om weg te gaan." ""Ik heb dus in Jacobs gedachten gezien hoe moeilijk je het had en..." Ik kan er niet meer tegen. Ik sta op en ren pal langs Edward. Naar de wagens. "Jake breng je mijn andere wage naar huis." Ik ga met de auto, omdat Edward of wie dan ook me kan volgen. Zo hard als de auto kan optrekken en ik scheur weg. Hoe durft die ubberhoud in Jake's gedachten te kijken. Ik rijd naar La push. Daar kan hij me teminste niet volgen. Het lukt. Waneer hij me door heeft gaat hij weg. Grrr Ik haat hem. Wat doet hij met me. Mijn lichaam wilt hem nog steeds. Ik wil hem. dit is een gevoel dat ik niet kan ontwijken. Na wat hij had gedaan. Zou ik hem wel moeten kunnen vergeten, maar het gaat niet. Ik ga terug naar Jacobs kamer. Ik kijk voor me uit. Ik heb mijn knienen opgetrokken en mijn armen er omheen geslagen. Mijn hoofd tussen mijn bennen gestopt. Dat ik hem nog steeds leuk vind is het ergste. Dat doet het meeste pijn.

Jacob POV
Dit is toch niet om aan tezien. Wilt Edward die haar veel pijn en verdriet heeft gedaan nu weer terug. Wat is er met hem. Boos ga ik op zijn geur af. Alles wat ik net had opgeboudt met haar. Alles is nu weer voor niets geweest. Na een half uur is de geur sterk en vers. Hij is hier in de buurt. Ik verander wer in mijn menselijke vorm. Ik loop richting een soort grot. Ik ben hier nog nooit eerder geweest. Het is een grot met er in water het ziet er prachtig uit. Maar het ruikt vreselijk. De geur van Edward hengt hier heel erg. "Wat doe jij nou hier" Zecht Edward bot "Zeggen dat je uit haar buurt moet blijven. Het doet haar alleen maar nog meer pijn. Ze knapte net een beetje op." Ik laat de beelde van haar door mijn hoofd schieten. Hij krimpt in elkaar. Ha zijn verdiende loon. Moet hij maar niet zo in mijn hoofd kijken en dan moet hij vooral niet zo tegen Jade doen, "Wat ik heb gedaan is fout." "Wat dat van Jade of dat in mijn hoofd spoken." "Dat van Jade" "JA.Heel fout. Je weet niet wat je zecht ze is er kapot aan gegaan. Ze is niet meer Jade als vroeger. ze kan nog geen eens op haar bennen staan." Hij krimt nog meer inelkaar. Ik laat de beelden zien van Jade. Die van haar ogen. Vol met pijn en verdriet. "Ga nou maar weg. Ik wil jou hier niet" hij kijkt me nu met rode ogen aan. Bijna angst en jagend. Ik loop weg best trots. Tsjaa hij is de creep hier en ik heb Jade geholpen....

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.