FanFic.nl

Oude(re) SA's

Zo ben ik nou eenmaal, accepteer het maar

Van kinds af aan weet ik het al. Het kwam alleen niet allemaal tegelijk. In het begin dachten ze in het ziekenhuis dat mijn hart niet goed klopte. Het ging te traag. Maar ze hebben me alsnog laten gaan, en het gaat prima met me. Later, toen ik eenmaal kon praten en lopen kwam ik erachter dat ik alles gewoon kon zien in het donker. Ik had altijd zwart aan. Waarom wist ik niet, maar nu wel. Wanneer ik me had bezeert was het in no time alweer over.
Het begon met kleine onschuldige dingetjes, maar dat veranderde na een tijdje. Ik had donkerbruine ogen, nu rood. Ik kreeg veel voor elkaar door hypnose. En meer dingen.
Ga je al wat vermoeden? Hierna wel. Laatst kwam er weer wat bij, iets wat ik liever niet gehad had, maar het hoort helaas bij mijn soort. Ik droomde ervan iemand te bijten, bloed te drinken, en daar genoot ik van. Ik schrok wakker en toen had ik dus van die lange hoektanden. Deze wilde ik nooit gaan gebruiken.
Samen met Gustav, Georg en Tom woon ik nu hier in dit huis. Zij hebben gelukkig geaccepteerd hoe ik ben. Tom moest wel, hij is zelf ook zo.

Ik zit in de woonkamer. Gustav komt binnen. ‘Hey Bill. Wat doe je?’ Vraagt hij. ‘Nou, adem halen, bedenken wat ik ga doen, vervelen, voor me uit staren.’ Zeg ik. ‘Oké, heb je zin mom zo mee te gaan naar de muziekwinkel?’ Vraagt hij. ‘Is goed, dan doe ik nog wat nuttigs.’ Zeg ik. Ik doe mijn gympen aan en we gaan weg.
Gustav heeft nieuwe drumstokken nodig, en een nieuw vel voor de snair.
In de winkel kijk ik een beetje rond. Er staan ook wat muziekboekjes. ‘Kun jij noten lezen?’ Vraag ik aan hem. ‘Nee.’ Zegt hij lachend. Terwijl Gustav verder zoekt kijk ik in het rond. Er komt een meisje van ongeveer 12 jaar naar me toe. ‘Coole kleurlenzen. Waar koop je die?’ Vraagt ze. Ik glimlach flauwtjes. ‘Ik heb ze niet gekocht.’ Zeg ik. Ze haalt haar schouders op. ‘Oké.’ Zegt ze, en ze loopt weer weg. Dan komt Gustav naar me toe. ‘Wil jij nog iets kijken?’ Vraagt hij. Ik zeg nee.
Als we thuis zijn ga ik naar het parkje. Daar staat een heel hoge boom, en daar kan ik zo heerlijk in zitten.
Ik klim totdat ik redelijk hoog op een dikke tak zit. Met mijn rug zit ik tegen de stam en mijn benen bungelen naar beneden.
Het zonnetje schijnt, maar ik zit veilig in de schaduw. In zink weg in gedachten.
‘Hallo! Bill, joehoe! Je zit bijna in de zon.’ Zegt Tom ineens. Ik schrik en val bijna naar beneden. Dan zie ik dat mijn broer ondersteboven aan een tak hangt. ‘Als jij zo naar beneden dondert ga ik je niet helpen.’ Zeg ik. ‘Dat doe ik ook niet.’ Zegt hij. ‘Je bent geen vleermuis. Het bloed stijgt naar je hoofd, en dat is niet goed.’ Zeg ik gemeen lachend. ‘Ojee, ik hoor het al. Bill heeft het moeilijk met een nieuw trucje dat hij geleerd Heeft.’Plaagt Tom. Hij lacht zijn tanden bloot, ook zijn lange hoektanden. ‘Je gaat me toch niet vertellen dat jij mensen en dieren gaat doden, alleen om dat uit te proberen?’ Zeg ik. Tom gaat voor me zitten. ‘Natuurlijk niet broertje. Maar ik heb gehoord dat vampiers het ook bij elkaar kunnen doen, en je gaat er niet dood aan.’ Zegt hij. Ik zit met mijn armen over elkaar en geef geen antwoord. ‘Het schijnt erg lekker te zijn.’ Zegt hij. ‘Droom maar lekker verder.’ Zeg ik en geef hem een duwtje. Nu hangt hij ondersteboven aan de tak waar ik op zit. Hij pakt mijn enkels vast en trekt me mee. ‘Oh, fijn, nu hang ik ook ondersteboven. Ben ik even blij dat ik geen vleermuis ben.’ Zeg ik. Tom houdt me goed vast. Ik word een beetje omhoog gehesen. Als ik kijk wat Tom doet zie ik dat hij doet alsof hij in mijn enkel gaat bijten. ‘Laat dat, monkeyboy.’ Zeg ik. ‘Waarom?’ Vraagt hij. ‘Omdat ik mijn voet terug wil.’ Zeg ik. ‘Als ik hem terug geef vals je naar beneden. ‘Zegt Tom. ‘Dat is altijd nog beter dan opgegeten worden door jou.’ Zeg ik. ‘Oké, wat jij wilt.’ Zegt hij, en laat me los. Ik val op de grond. Een stekende pijn gaat door mijn hand. Als ik kijk wat er gebeurd is zie ik dat er een stuk glas in zit. Ondertussen zit Tom naast me. ‘Pijnlijk. Kom eens hier met je hand.’ Zegt hij. Hij haalt voorzichtig het glas eruit en mikt het in de prullenbak. Mijn hand bloedt heel erg. ‘Je moet je hand even schoon maken.’ Zegt hij. ‘Ik heb geen zakdoekjes bij me.’ Zeg ik. ‘Met speeksel kan het ook.’ Zegt hij. Gatver, dat vind ik helemaal vies. Dat ziet hij ook aan mijn gezicht. ‘Oké, ik doe het wel.’ Zegt hij. Voorzichtig likt hij het bloed weg. ‘Tom, je kietelt me.’ Lach ik. Hij heeft een grijns op zijn gezicht en gaat verder. Na een tijdje is de wond helemaal schoon. ‘Tadaa, gefikst.’ Zegt hij. ‘Dat deed je expres hè. Omdat ik niet wilde dat je ging bijten.’ Zeg ik. ‘Nee, maar het kwam wel mooi uit.’ Zegt hij glunderend. Ik moet een stukje naar Tom toe schuiven anders zit ik in de zon. ‘Geef toe, jij wilt ook, maar je durft het niet toe te geven.’ Zegt Tom. Terwijl ik nog wat dichter bij ga zitten zeg ik: ‘Aan de ene kant wil ik wel. Zo is ons instinct nou eenmaal. Maar aan de andere kant wil ik niet omdat ik geen mensen of dieren wil doden.’ Zeg ik. Ik schuif nog een stukje naar Tom toe. Nog even en ik zit boven op hem. ‘Aha, je geeft toe dat je wilt. En trouwens, jij en ik leven toch ook allebei nog. Ik bedoel, iemands bloed drinken is niet meer dan even een snee maken, dan genieten en klaar. Alleen er zijn inderdaad van die inhalen die gelijk zo veel willen dat er iemand aan overlijdt. Maar als je niet te veel doet kan het geen kwaad.’ Zegt hij. Nog een keer schuiven, deze keer een groot stuk omdat de zon gevaarlijk dichtbij kwam. Ik zucht. ‘Ik moet je gelijk geven.’ Zeg ik. ‘Dus, doen we het?’ Vraagt hij. ‘Nu? Hier?’ Vraag ik geschrokken. Hij knikt en lacht. Weer schuiven, nu zit ik echt bij Tom op schoot. ‘Alleen als we wat meer in de schaduw zitten.’ Zeg ik. Ik zie een schittering in zijn rode ogen. En ik weet wat hij denkt; Zie je wel dat ik je kan overhalen.
We gaan allebei wat meer in de schaduw zitten. Dan begint Tom Hij bijt in mijn pols. Ik heb geen zin om te wachten en doe hetzelfde bij hem. Het bloed vloeit mijn mond binnen, ik drink het op. Bij mijn pols voel ik hoe Tom zacht met zijn tanden er telkens tegenaan stoot. Hij vindt het heerlijk en ik ook, ik sluit mijn ogen om er extra van te genieten. Voor ons beiden is dit de eerste keer, maar het lijkt alsof we het al heel vaak hebben gedaan.
Als we klaar zijn met de polsen duw ik Tom omver, nu ligt hij op zin rug. We rollen weer een beetje uit de zon. Dan krijg ik zijn nek te pakken. ‘Ik win.’ Fluister ik in zijn oor. Ook in zijn nek bijt ik hem. Hij kan geen kant op, want hij ligt op zin rug en ik zit boven op hem. Ik duw zijn handen in het gras. Voor mensen die niet weten wat wij dan ziet dit er waarschijnlijk heel raar uit. Nog even lik ik het bloed weg. Dan duwt hij me van zich af. Weer rollen we een paar keer om. Nu is het zijn beurt om in mijn nek te bijten. Zijn dreads kriebelen in mijn gezicht. ‘Tom, hou die dreads bij je.’ Zeg ik. Ik voel hoe hij een lach op zin gezicht krijgt. Nog even gaat hij verder, hij likt het schoon en fluistert: ‘Binnenkort wil ik een vervolg.’ ‘Maak je geen zorgen, die krijg je ook.’ Zeg ik. Ik ga rechtop zitten. ‘Wat ga jij zo doen?’ Vraag ik. Tom haalt zijn schouders op. ‘Weet ik niet. Jij?’ Vraagt hij. ‘Ik ga zo nog even een rondje lopen en dan naar huis.’ Zeg ik. ‘Oké, zal ik dan met je mee gaan?’ Vraagt hij. ‘Is goed.’Ik sta op en zeg een zonnebril op. Tom doet hetzelfde.Na een eindje lopen zie ik een meisje. Ze zit helemaal alleen en huilt. ‘Wat is er aan de hand?’ Vraag ik aan haar. Ze veegt haar ogen af en kijkt me aan. Als ik zie dat ze net zoals Tom en ik rode ogen heeft, krijg ik al een vermoede. ‘Je zult me toch niet geloven.’ Snikt ze. ‘Jawel, ze g het maar. Misschien kan ik helpen.’ Zeg ik troostend. ‘Ik…Ik ben vampier. Dat zegt… Zegt mijn moeder.’ Snikt ze. ‘Maar dat is niet erg. Je bent niet de enige.’ Zeg ik. ‘Wie dan nog meer?’ Ze is al wat rustiger geworden. Ik zet min zonnebril af. ‘Ik ook, en mijn broer ook. En er zijn vast nog meer mensen die het zijn.’ Zeg ik. ‘Dank je.’ Zegt ze. ‘Graag gedaan.’ Zeg ik. Ik zet mijn zonnebril weer op, en we lopen verder.
Eenmaal thuis zien we dat Gustav en Georg tv zitten te kijken. ‘Hoi jongens, was het gezellig in het park?’ Vraagt Gustav. Tom en ik krijgen weer een grijns. ‘Heel erg gezellig.’ Zegt Tom. ‘Maar we gaan even naar boven, ik heb Tom wat beloofd.’ Zeg ik. ‘Oké.’ Zegt Gustav. ‘Gen gelieve ons niet te storen.’ Zegt Tom. Georg kijkt ons raar aan. ‘Doei.’ Zeg ik, en we gaan naar boven. ‘Jouw kamer of mijn kamer?’ Vraag ik. ‘Jouw kamer, jij hebt het grootste bed.’ Zegt Tom. Ik moet lachen.
We gaan mijn kamer binnen. Ik doe net de deur dicht en Tom duwt me al tegen de muur aan. Daardoor hoor je een bonk. ‘Gaat het?’ Roept Georg naar boven. ‘Ja hoor.’ Roepen we in koor. Tom gaat weer verder war hij was. Hij bijt in mijn nek. Ik voel zijn tanden weer zacht langs mijn vel gaan. Voorzichtig duwt hij me richting mijn bed. Ik laat me samen met hem op bed vallen. Hij likt zacht het bloed weg. Oh, dit kietelt, daar kan ik niet tegen. Ik maak rare bewegingen met mijn benen. ‘Wat doe je allemaal?’ Vraagt Tom. ‘Je kietelt zo.’ Zeg ik. ‘Je schopte bijna raak.’ Zegt hij. Ik lach. Nu is het mijn beurt. Ik duw Tom opzij en ga op hem zitten. Ik bijt in zijn nek en voor de tweede keer vandaag drink ik zijn bloed. De heerlijkheid vult mijn hele lijf. Ik lik het overige bloed weg. Ik voel dat Tom zachtjes zijn nagels in mijn vel zet. Dan komt Georg binnen. ‘Sorry, ik kom zo wel weer terug.’ Zegt hij als hij ziet dat we nog bezig zijn. ‘We gaan zo weer verder.’ Fluister ik tegen Tom. Ik zie dat hij zich er nu al op verheugt. ‘Kom maar Georg, wat is er?’ Vraag ik. ‘Nee, laat maar, jullie zijn bezig met je eigen dingen.’ Zegt hij. ‘Maar we gaan anders straks wel verder.’ Zeg ik. ‘Ehm, Bill.’ Zegt Tom. ‘Ja?’ Vraag ik. ‘Je zit nog op me, mag ik even rechtop gaan zitten?’ Vraagt hij. Ik voel een rode kleur over mijn wangen lopen, en ga van hem af. ‘Gustav en ik wilden een spel gaan doen op de playstation.’ Zegt Georg. ‘oh, daar heb ik wel zin in.’ Zeg ik. ‘Ik ook wel.’ Zegt Tom. ‘Mooi zo, dan sluiten we hem vast aan. Komen jullie dan ook zo naar beneden?’ Zegt Georg. We knikken. Georg gaat weer naar beneden. ‘Sorry Tom, het wordt nog even uitgesteld.’ Zeg ik. ‘Vanavond dan?’ Vraagt hij. ‘Hmm… Oké.’ Zeg ik.
Nepdreigend duwt hij me tegen de muur. ‘En deze keer houd je je eraan.’ Zegt hij. ‘Ja meester.’ Zeg ik braaf. Zachtjes bijt hij in min oor. ‘Waar was dat nou weer voor nodig?’ Vraag ik. ‘Zodat je gaat luisteren.’ Zegt hij lachend.
Rare jongen, die Tom.
‘Dat duurde wel even.’ Zegt Gustav als we beneden komen. ‘Sorry, maar ik moest Tom beloven dat er vanavond een vervolg komt.’ Zeg ik schijnheilig. ‘Ik vind het best, zolang je ons er maar buiten houdt.’ Zegt Gustav. ‘Wat jij wilt, maar je mist wel wat.’ Zegt Tom. ‘Hou maar op.’ Zegt Georg, en we gaan een spel doen.
Na een tijdje speel ik het spelletje tegen Gustav. Op de achtergrond hoor ik Tom trots vertellen wat er in het parkje gebeurt is. En dat ik eindelijk overgehaald ben. Wanneer mijn beurt voorbij is zie ik dat Georg een beetje wit is weggetrokken door Tom’s verhaal. ‘Tom, het is jouw beurt.’ Zeg ik om Georg te verlossen. ‘Dank je.’ Zegt Georg. ‘Graag gedaan.’ Zeg ik lachend.
Die avond geef ik Tom zijn zin, en we spelen weer het spelletje wie er bovenop mag. Ik bijt in zijn pols. Expres ga ik erlangs met mijn tongpiercing. Eens kijken hoe lang hij dat volhoudt.
Ondertussen ligt hij enkel toe te kijken. ‘Waarom doe je niets?’ Vraag ik. ‘Extra genieten van wat jij doet. En straks wisselen we het om.’ Zegt hij. Ik grijns. Dan ga ik weer verder. Hij houdt het best lang vol, maar na een tijdje geeft hij het op. Nu is Tom aan de beurt. Hij bijt in mijn pols. Ik voel hoe het bloed langzaam over mijn pols sijpelt. Hij likt het weg. Ik krijg er kippenvel van. Hij gaat door. Langzaam gaat hij een stukje over mijn Freiheit tatoeage heen. Schuin kijkt hij me aan, waardoor zijn lippiercing over mijn arm gaat. Hij krijgt zo’n typisch Tom-lachje.
Nog even geniet hij van mijn bloed. Dan stopt hij. Ik a op mijn zij liggen. ‘Dat was het?’ Vraag ik sip. ‘Nee, nog even doorgaan.’ Zegt hij. ‘En wat voor spelletje wordt het deze keer?’ Vraag ik. ‘Wie bovenop ligt, mag bijten.’ Zegt Tom met een grijns. Ik vind het best. Gelijk ga ik bovenop hem zitten en duw zijn polsen in het bed. ‘Leuk spel.’ Zeg ik. Ik bijt in zijn nek. Allebei genieten we ervan. Dan duwt Tom mij omver. Maar waar ik neer hoor te komen, is geen bed meer, en ik val op de grond met Tom bovenop me. Met een slaperig hoofd komt Gustav binnen. ‘Wij willen graag slapen, dus kan het wat zachter?’ Vraagt hij. ‘Ja meneer.’ Zeggen we tegelijk. Als Gustav de deur sluit zegt Tom: ‘En nu is het mijnt beurt.’ Eerst bijt hij zachtjes in mijn nek, steeds iets harder. Uiteindelijk is het hard genoeg om door mijn vel heen te komen. Hij sluit zijn ogen. Even laat ik hem nog genieten. Dan kruip ik onder hem vandaan. ‘Hee, waarom doe je dat nou?’ Zegt hij. ‘Om jou te plagen.’ Zeg ik. ‘Heb jij ook zo’n slaap?’ Vraagt hij uiteindelijk. Ik knik. ‘Ik ga slapen.’ Zeg ik. Snel doe ik mijn kleren uit en ga in mijn boxer in bed liggen. ‘Ik ga ook slapen.’ Zegt Tom. Ook zij staat al snel in zijn boxer. Waarom doet hij dat nou weer hier?
‘Kan ik bij jou komen liggen?’ Vraagt hij slijmerig. ‘En waarom dan wel?’ Vraag ik. ‘Omdat ik er zeker van wil zijn dat er geen andere vampiers langskomen die jou helemaal leegdrinken.’ Zegt hij zo lief mogelijk. ‘Vooruit dan maar, als je me maar niet helemaal lek bijt.’ Zeg ik lachend. ‘I promise.’ Zegt Tom.
De volgende ochtend ben ik al snel wakker. Natuurlijk is Gustav eerder uit bed, maar dat maakt me niet uit.
Tom is nog in dromenland. Hij ligt op zijn rug, zijn mond half open. Ik grijns. Zo kan ik hem toch niet laten liggen? Ik vind dat het tijd voor hem word om wakker te worden. Zacht bijt ik op zijn schouder. Het enige wat hij doet is zich op zijn zij draaien. Weer bijt ik zacht p zijn schouder. Hij wordt wakker, dat werd tijd zeg. Iets harder bijt ik op zijn schouder. ‘Biiill! Ik lach nog te slapen.’ Murmelt hij. Ik pak een van zijn dreads en ga ermee op zijn neus kietelen. Hij keert zich naar me toe. Zijn ene hand links van me, de andere rechts. ‘Jij je zin, ik ben wakker.’ Zegt hij. Ik glimlach breed. Hij weet al wat ik bedoel. ‘Beetje trek Bill?’ Plaagt hij. Ik knik. Ik duw tegen zijn ellebogen waardoor hij bovenop me valt. Ik keer ons om zodat hij onderop ligt. Hij lacht. ‘Slim hoor.’ Zegt hij. Ik bijt op zijn schouder, maar deze keer bijt ik door. Ik drink zijn bloed weer en lik het af. Ik ga met mijn oor op zijn borst liggen. Zijn hart klopt sneller dan normaal. Ik kijk naar boven. ‘Wat lijk je zo klein.’ Zegt Tom. ‘Ik blijf wel 3 centimeter groter dan jou hoor.’ Zeg ik met een piepstemmetje. Tom schiet in de lach, daardoor beweegt zijn borst op en neer. ‘Niet zo wiebelen, ik word zeeziek.’ Zeg ik. ‘Je weet toch dat wanneer ik ons omdraai dat ik jouw hoofd plet.’ Zegt hij. Snel ga ik wat meer omhoog, en Tom draait ons om. Hij volgt mijn voorbeeld, en bijt in mijn schouder. Ik pak zijn handen en zet mijn nagels in zijn vel. Nog even likt hij het bloed weg, en ik knijp in zijn handen. Dan gaat hij van me af. ‘Ik ga me omkleden.’ Zegt hij. ‘Is goed.’ Als hij weg is besluit ik om alvast wat kleren bij elkaar te rapen. Na een tijdje roept Tom dat hij klaar is. Dan ga ik me omkleden. Ik stijl mijn haar en doe mijn armbanden en ketting om.
Als ik beneden kom zegt Tom: ‘Hallo bloedzuigertje.’ Ik steek mijn tong naar hem uit. ‘Moet jij zeggen. En wie van ons tweeën hangt er ondersteboven in bomen.’ Zeg ik. ‘Nou, jij kon er anders ook wat van.’ Plaagt Tom. ‘Ojee, zijn jullie vanmorgen weer bezig geweest?’ Vraagt Gustav. ‘Jup, Bill kon het weer niet laten.’ Zegt Tom. ‘Jij anders ook niet.’ Zeg ik. ‘Maar jij maakt me wakker door in mijn schouder te bijten.’ Zegt hij, maar in zijn ogen zie ik dat hij het helemaal niet erg vond. ‘Jij houd me wakker met die bijtspelletjes van je.’ Zeg ik. ‘Ik hoor het al, Kaulitz en Kaulitz hebben het naar hun zin gehad.’ Zegt Georg. We knikken. ‘Vanmiddag weer?’ Vraagt Tom. ‘Is goed.’ Zeg ik.
En na vanmiddag volgen nog vele keren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.