FanFic.nl

Oude(re) SA's

Plankenkoorts? Nergens voor nodig

Natasha’s pov:
Eindelijk is het zo ver; de wedstrijden beginnen weer. Ik train hard, en kan de hele routine dromen. Nog maar een weekje, en dan ga ik voor de eerste keer mijn solo dance twirl doen. Ik ben nu bezig met trainen, sommige dingen verander ik een beetje. De routine is op de filmmuziek van Tomb Rider. De muziek gaat erg snel, en er zitten veel tricks in de show.
Naast mijn dance twirl doe ik ook nog 2-baton op verplichte muziek. Beiden heb ik ze nog nooit eerder op een wedstrijd gedaan, dat maakt het wel spannend.
Een weekje later sta ik in Den Haag op de vloer. Ik ben aan het intrainen. Ik draai no drop, en ben er dus tevreden over. Als het zo ook op de wedstrijdvloer gaat dan krijg ik vast veel punten. Ik word geroepen door mijn trainster. ‘Je moet alvast je pak aandoen, daarna doen we de routine nog eens, en dan is het tijd voor jouw show.’ Zegt ze. ‘Oké.’ Zeg ik. De zenuwen beginnen nu echt te komen. Snel trek ik mijn pak aan. Het heeft een broek en korte mouwen. Ik ga weer terug naar mijn trainster, daar doe ik nog eens de show en dan is het tijd. ‘Op line 1, Junior Intermediate, Natasha Kramer. Natasha succes.’ Wordt er omgeroepen. Nog snel krijg ik een schouderklopje. Dan loop ik op en ga in mijn beginpose staan. De muziek gaat aan, en mijn 2 baton begint. Het gaat best goed, ook al laat ik af en toe mijn baton vallen. Als je bedenkt dat dit pas de eerste keer is dat ik het op een wedstrijd doe gaat het goed.
Op het einde laat ik hem per ongeluk weer vallen. Ik ben daar best teleur gesteld over, omdat die altijd goed ging. Het zal wel door de zenuwen komen. Ik loop af en ga naar mijn trainster. Gelijk krijg ik allemaal commentaar over me heen. Als ik naar de tribune ga kom ik onderweg nog een paar meiden tegen die in hetzelfde team zitten als ik. ‘Dat ging niet echt goed hé. Zorg maar dat je het in het team niet verknalt.’ Zeggen ze spottend. Ik loop snel door. Ik blijf nog even op de tribune zitten totdat ik me weer moet omkleden voor mijn dance twirl. Als ik mijn make-up doe voor mijn solo komen er weer een paar meiden van een andere vereniging langs. ‘Zag je dat meisje daarnet? Bijna zielig zo slecht was ze.’ Zegt een van hen. Ik weet zeker dat ze dat zegt omdat ik nu hier sta. Ik doe alsof ik niets gehoord heb en ga gewoon weer verder met mijn ding.
Niet veel later heb ik weer een paar keer de routine doorgenomen van de dance twirl. ‘Natas, kom je, je moet zo op.’ Roept mijn trainster. ‘Ik kom eraan.’ Zeg ik en ga naar haar toe. ‘Verknal het deze keer niet weer. Anders word je helemaal niet geplaatst.’ Zegt ze. ‘Op line 1, Natasha Kramer.’ Wordt er weer omgeroepen. Een beetje zenuwachtig loop ik de vloer op en ga in mijn beginpose staan. De muziek wordt aangezet en ik begin. Meteen gaat het al fout. Kom op, dit kan ik beter. Ik pak het al snel weer op maar het gaat niet perfect.
Als ik weer afloop zie ik mijn trainster al staan. ‘Dat ging niet echt lekker hè.’ Zegt ze. Ik kijk naar de grond en schud nee. ‘We zetten wel iemand anders in het team. Anders vergooien we daar ook nog punten aan.’ Zegt ze. ‘Wat! Word ik zomaar even vervangen?’ Vraag ik. ‘Ja.’ Zegt ze en gaat naar de andere meiden van het team. Ik kleed me om en ga op de tribune zitten. Ik wil eigenlijk nu naar huis, maar de prijsuitreiking komt zo, en ik kan niet naar huis omdat mijn ouders hier niet zijn. ‘Ik hoorde dat je niet met het team mee mag doen.’ Zegt Gwen. Ik vind haar echt zo irritant. ‘Weet ik.’ Zeg ik. ‘Je hebt het er ook zelf naar gemaakt hè.’ Zegt ze en gaat weer weg. Ik ga naar buiten. Ik loop nog net niet tegen iemand op en ga tegen de muur zitten.

Bill’s pov:
Er komt een meisje onze kant uit gelopen. Ik denk dat ze boos is ofzo, want ze kijkt strak naar de grond en let niet op wat er voor haar gebeurt. Ik stap maar wat opzij om te voorkomen dat we tegen elkaar aan lopen. ‘Wat heeft zij nou?’ Vraagt Tom. ‘Geen idee.’ Zeg ik. ‘Even gaan vragen?’ Vraagt Kyra, mijn nichtje. We zijn speciaal hierheen gekomen om haar te zien optreden. ‘Oké, is goed.’ Zeg ik. We volgen het meisje. Ze zit tegen een muur aan te mokken. ‘Alles oké?’ Vraag ik. ‘Ziet dat er zo uit?’ Vraagt ze met betraande ogen. ‘Niet echt nee… Hoe heet je eigenlijk? En wat is er aan de hand dat je hier alleen zit?’ Vraag ik haar. ‘Natasha . En de reden dat ik hier alleen zit is mijn solo, die ging echt slecht.’ Zegt ze. ‘Het maakt toch niet uit als je solo een keer slecht gaat? Dat heb ik ook zo vaak gehad.’ Zegt Kyra troostend. ‘Het ging bij allebei slecht. Zowel bij 2 baton als dance twirl.’ Zegt ze. ‘Maar 2 baton is best lastig. Had je er heel moeilijke tricks in zitten?’ Vraagt Kyra. ‘Sommige stukken wel ja, maar die gingen normaalgesproken goed.’ Snikt Natasha. ‘Maar waarom is het zo erg dat het een keer fout ging?’ Vraagt Tom. ‘Omdat ik gelijk niet met het team mee mag doen.’ Zegt ze zachtjes. ‘Wat! Dat vind ik echt flauw. Kom mee, dan gaan we er gelijk wat van zeggen.’ Zegt Kyra. ‘Ze zullen er toch niets aan doen. Trouwens, die meiden uit mijn team willen zo min mogelijk met me te maken hebben.’ Zegt ze. ‘Waarom?’ Vragen wij in koor. ‘Omdat ze me niet accepteren zoals ik ben. Qua muziek, style en al die dingen.’ Zegt ze. ‘Dat is helemaal flauw. Maar wat ging er precies fout?’ Vraagt Kyra. ‘Alles zo’n beetje. De rolls, spins, illusion. Alles.’ Zegt Natasha. ‘Na vandaag heb je toch meer wedstrijden?’ Vraagt Kyra. ‘Ja, maar ik laat me denk ik uitschrijven.’ Zegt ze. ‘Waarom? Als je nou extra hard traint, dan kom je er wel. Misschien is de routine iets te hoog gegrepen voor jou.’ Zegt Kyra. ‘Misschien. Maar voorlopig wil ik de show niet meer doen op een wedstrijd.’ Zegt Natas. ‘Wil je dat wij helpen? Misschien zien we iets wat anders kan.’ Stelt Kyra voor. ‘Dat is een goed idee.’ Zegt ze, ondertussen klaart ze alweer op. ‘Kom, dan gaan we nog even naar de andere kijken.’ Zegt Tom. Hij reikt haar een hand aan om haar overeind te helpen. ‘Waar woon je eigenlijk?’ Vraagt Kyra terwijl we naar de tribune lopen. ‘Eindhoven. En jullie?’ Vraagt ze. ‘Ik woon ook in Eindhoven. En Bill en Tom in Hamburg, dat is niet echt lekker in de buurt hè.’ Lacht Kyra. ‘Zo ver? En dan alleen om even hier te komen kijken?’ Vraagt ze. ‘Ja, we hadden even vrij, en we wilden wel eens weten wat ons nichtje uitspookt.’ Lach ik. ‘Ze hebben het zelf ook al geprobeerd, maar dat ging niet zo erg goed. Hè jongens.’ Zegt Kyra op een opvallende toon. Tom trekt zijn pet recht. ‘Dat ging inderdaad ehm…. Niet zo goed.’ Zegt hij. Met zijn vieren lopen we lachend verder.
Wanneer de prijsuitreiking geweest is krijgt Natas een lift van ons naar haar huis. Het is toch niet zo veel verschil, en anders moet ze zo lang wachten. Tom rijdt en wij zitten druk te praten met zijn drieën.
Als we bij haar huis zijn hebben we al nummers en mail-adressen uitgewisseld.

Natasha’s pov:
Ik vind het wel jammer dat we nu al thuis zijn, ik had nog wel heel lang met ze kunnen doorkletsen. ‘Tot morgen Kyra. En Bill en Tom tot ziens.’ Zeg ik. Ik stap de auto uit en loop richting de deur. Als ik de deur open heb blijf ik nog net zo lang zwaaien totdat ze uit het zicht zijn. ‘Mam, pap, ik ben thuis!’ Roep ik. ‘Oké lieverd.’ Hoor ik mijn moeder vanuit de woonkamer roepen. Ik hang mijn jas op en berg mijn spullen op waar ze voorlopig horen. ‘Hoe ging je wedstrijd?’ Vraagt mijn vader als ik binnen kom. ‘Nou, het ging nogal slecht.’ Zeg ik. ‘Mag ik het juryrapport eens zien? Of heb je die nog niet gekregen?’ Vraagt mijn moeder. ‘Die krijg ik de volgende training pas.’ Zeg ik. ‘Aha, maar hoeveel punten had je?’ Vraagt mijn vader. ‘Te weinig naar mijn zin.’ Zeg ik. ‘Hoe komt dat? Je hebt toch genoeg getraind?’ Vraagt hij. ‘Ja, maar, ik weet niet wat het was. Ik kwam op en al die mensen waren daar naar me aan het staren. Het is echt heel anders in vergelijking met een team. En toen er één ding fout ging, ging alles fout.’ Zeg ik sip. ‘Dat kan gebeuren, dit is pas je eerste keer met je solo’s. Weet je wat, vanavond kom ik wel even kijken hoe het gaat.’ Zegt mijn moeder troostend. Ik knik.
Die avond gaan we naar de gymzaal die we hebben afgehuurd om te trainen. Mijn moeder zet de muziek aan. De routine gaat helemaal goed, ik laat mijn baton hooguit één keer vallen.
‘Dat gaat toch hartstikke goed? Volgens mij had je gewoon even een black out. Dat kan gebeuren.’ Zegt mijn moeder. ‘Ik weet het niet. Ik kan de show zowat dromen, en dan gaat het toch fout. Het was zelfs zo erg dat ik niet met het team mee mocht doen.’ Zeg ik. ‘Wat? Dat kan je toch niet zomaar doen. Ik ga wel even met die trainster van je praten.’ Zegt ze. Zo te horen is ze aardig boos op mijn trainster. Ze gaat even naar de kleedkamer om naar haar te bellen. Ik weet zeker dat ik haar aan de andere zaal nog kan horen. Ik hoor een zoemgeluid uit mijn batontas komen, ofterwijl; ik heb een sms’je gekregen. Als ik mijn mobiel open klap zie ik dat hij van Kyra komt.

Hey Natas,
Heb je nu tijd/zin om te trainen?
K hoor je antwoord nog wel
xxx Kyra

Gelijk stuur ik haar een sms’je terug.

Hey Kyra,
Zoek jij zulke momenten uit ofzo? Ik ben in de gymzaal bij de basisschool.
Kan je die vinden?
Ik was al aan het trainen, maar met jou is het extra gezellig
Doei
Natas

Ik druk op verzenden. Niet veel later krijg ik een sms’je met de mededeling dat ze eraan komt. Ondertussen is het boze gepraat van mijn moeder opgehouden. ‘Gezellig gesprek?’ Vraag ik sarcastisch. ‘Super gezellig.’ Zegt ze. ‘Zo meteen komt Kyra hierheen, ze is echt aardig en wil me helpen met de routine.’ Vertel ik. ‘Je bedoelt toch niet Kyra Haverkamp?’ Vraagt mijn moeder. ‘Jawel.’ Zeg ik. ‘Grapje zeker, zij is al een paar keer naar het EK geweest, en jij komt haar even tegen en vraagt of ze wil komen trainen?’ Zegt ze ongelovig. ‘Ja, ze is het nichtje van Bill en Tom, die heb ik ook ontmoet op de wedstrijd.’ Zeg ik met een big smile. ‘Aha… Oké, ik vind het best. Veel plezier dan.’ Zegt mijn moeder.
Niet veel later staat Kyra ook in de zaal. ‘Oké, wil je eerst de routine even doen, dan kijk ik wel even of er wat op of aan te merken is.’ Zegt ze. ‘Oké. Het is de tweede op de cd.’ Zeg ik. Ze knikt. Als ik in de beginpose sta start ze de muziek. Weer gaat het goed. ‘Even een vraagje. Vind jij deze muziek leuk?’ Vraagt ze. ‘Mwah… Zelf heb ik liever andere muziek, maar hier heb ik nu de show op, dus ik doe het er maar mee.’ Zeg ik eerlijk. ‘Zoiets verwachtte ik al. Ik heb een cd’tje bij me, en je moet honderd procent eerlijk zeggen wat je ervan vindt.’ Zegt ze. ‘Oké.’ Zeg ik. Kyra zet de cd op. Het begint al gelijk super, hetzelfde geldt voor het einde, helemaal te gek. ‘Wauw… Meer heb ik niet te zeggen. Echt super gaaf. Helemaal dat begin. Maar was dat nou Bill’s stem die ik hoorde?’ Vraag ik. Kyra knikt. ‘Ja, dit is Ãœbers ende der Welt live. Ik vind het echt gaaf klinken. Dat hebben mijn neefjes goed gedaan, niet?’ Vraagt ze lachend. Ik knik hevig. ‘Heb je zin om ze te verrassen met je volgende optreden?’ Vraagt ze. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. ‘Natuurlijk heb ik daar zin in.’ Zeg ik lachend. ‘Laten we dan maar beginnen.’ Zegt ze. Ze haalt een pen en papier tevoorschijn. Ik kijk haar vragend aan. ‘Je weet maar nooit waar het goed voor is.’ Zegt ze lachend.
Een paar dagen achter elkaar spreken we met elkaar af. De show gaat steeds beter, deze routine vind ik echt veel en veel leuker dan de vorige.
Eindelijk is het zover dat ik weer een wedstrijd heb ik Arnhem. ‘Ik ben echt super zenuwachtig.’ Zeg ik tegen Kyra. ‘Op line 2, Junior Intermediate, Natasha Kramer. Natasha succes.’ Zegt de vrouwenstem. ‘Je kunt het.’ Fluisterd Kyra. ‘Oké, ga maar snel naar de tribune.’ Zeg ik nog snel voordat ik op ga. Snel loopt ze weg, en ik loop dus op.
Ik zie helemaal bovenin Bill en Tom zitten.
Ik ga in mijn beginpose staan. Als de muziek begint zie ik dat ze een big smile hebben. Ook al zitten ze ver weg, het is zo duidelijk te zien dat ze trots zijn. En Kyra zo te zien ook.
Iedereen klapt mee op de maat, en ik geniet van het geweldige gevoel. Ik groet nog even de jury en loop dan af. Snel ga ik de tribune op. Gelijk word ik omhelsd door Kyra. ‘Dat ging echt super. Zie je wel dat je het kan.’ Zegt ze vrolijk. ‘Dat was echt een gave show, goed gedaan.’ Zegt Bill. De tweeling heeft nog steeds een grijns van hier tot Tokio op hun gezicht. Ik ben echt helemaal hyper omdat het zo goed ging. Dan zie ik mijn moeder staan. Ik ren op haar af en spring op haar rug. ‘Hey, het ging goed hè.’ Zegt ze. ‘Het was geweldig.’ Zeg ik vrolijk.
Mijn vrolijke gevoel wordt beloond met een tweede plaats.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.