FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 4: Het ondergrondse Colosseum

Na talloze keren oefenen krijgt Kuro het eindelijk onder de knie. Hij kan nu de oefening die zijn meester deze ochtend voorgetoond heeft exact nadoen, Tevreden stopt hij zijn zand weg, hij kijkt op zijn Maanhorloge, dit horloge kan via de maan tonen hoe laat het is. Het is nu precies tien voor zes uur ’s avonds. Kuro heeft om zes uur ’s avonds met Jako afgesproken aan de waterfontein. Hij stapt naar zijn badkamertje. Het is zo’n kamertje die net groot genoeg is om je gezicht te wassen maar te klein is om je helemaal te wassen. Kuro neemt het wasdoekje en maak zich schoon van top tot teen, even dringt het tot hem door dat hij over een maand achtien wordt. Achtien jaar worden gebeurd ook niet elke dag. Hij vraagt zich af wat hij op die dag zal doen.
Vandaag heeft Kuro de hele dag zijn leerlingengewaad gedragen maar nu is het tijd voor iets soepeler. Hij opent zijn kast en in het midden van de kast staat een doos. Kuro opent de doos.
‘Mijn vechtuitrusting. Een jasje gemaakt van de vacht van een fenix. De broek is uit een waterottervel gemaakt. De schoenen bestaan uit het leer van een aardmol, dit is het sterkste leer in heel de wereld. Samen maken ze drie elementen. Ik ben mijn handschoenen nog vergeten, handgemaakt door luchtnomaden. Ik corrigeer me even. Samen maken ze de vier elementen! Als iemand die vier kon beheersen zou hij pas machtig zijn!’
Denkt Kuro met een grijns. Hij trekt het pak aan, het zit hem als gegoten. Hij denkt terug aan de tijd dat hij dit kreeg van zijn moeder Mira. Toen werd hij dertien jaar. Ze zei dat hij dit ooit zal nodig hebben voor een belangrijke taak waarvan velen afhankelijk zullen zijn. Maar welke taak dat was is hij nooit te weten gekomen.
‘Ik neem mijn kruikje zand mee en hecht het vast aan mijn riem, je weet nooit wat er op je pad komt.’
Daarna loopt Kuro de trap af en geeft zijn moeder een knuffel. Het was al een tijdje geleden dat hij haar nog eens zo liefdevol geknuffeld heeft, zelfs voor een zeventien jarige. Hij voelt zich veilig maar ook onzeker. Iets in hem vertelt Kuro dat zijn moeder iets verzwijgt. Na het afscheidt loopt Kuro in gehaast naar de waterfontein waar hij Jako opwacht. Het duurt even voordat Jako bij de waterfontein opdaagt. Samen gaan ze dan naar de het ondergrondse Colosseum, de plaats waar het vechten is toegestaan. De plaats waar geharde mannen of vrouwen het tegen elkaar opnemen. Dit doen ze aan de hand van aardsturing. Het ondergrondse Colosseum is de plaats voor entertainment in het rijk van aarde! Kuro betaalt de entree voor Jako en zichzelf. Daarna mogen ze het stadium binnen. Kuro en Jako nemen plaats op een goed plaatsje op de tribune van het Colosseum. Het ondergrondse Colosseum ligt ondergronds en wordt verlicht door twee vuurmeesters. Zij zorgen ervoor dat alle kaarsen blijven branden en dat er geen brandgevaar is. Het gevecht van vandaag gaat tussen de KokosNoot en Eliria. De KokosNoot is een harde kerel die voor niets wijkt. Hij maakt zijn tegenstanders af op sierlijke wijze door ze vast te steken in een stenen sculptuur. Eliria is een teder meisje die echter over de essentie van het aardsturen beschikt. Zij is pas een echte meester. De scheidsrechter komt via de stenenlift, die wordt aangedreven door twee aardmeesters, naar boven. Het is zover, over enkele momenten zal hier een strijd losbarsten waarvan niemand de uitslag kan van voorspellen!
‘Dames en heren, zijn jullie klaar om te vechten!?’; roept de scheidsrechter luid.
Het publiek juicht gevolgd door een overweldigende stilte…

Uit de grond van de arena komen twee rotsblokken naar boven. In de ene rotsblok zit de KokosNoot. Hij brult naar het publiek:
‘Het is tijd om dit meisje in te maken!’
In de andere rotsblok zit Eliria. Ze zegt geen woord, ze is stil en concentreert zich op het geluid van haar tegenstander. Dan kruipen beide vechtersbazen uit hun rotsblos. Beiden stellen zich op voor de strijd. De KokosNoot opent het gevecht met een kleine aardbeving, dit doet hij door zijn handen naar beneden te drukken en dan naar voor te duwen, de grond split zo voor hem open en wordt naar voren geduwd waardoor Eliria vast zit. De KokosNoot denkt dat het voorbij is. Hij steekt zijn armen in de lucht maar plots krijgt hij geen adem. Hij kijkt voor zich en ziet Eliria, die zich uit het stuk rots heeft getrokken en de KokosNoot een stenen ketting aan zijn nek heeft gehangen. Met kleine bewegingen van haar voet verkleint ze de ketting , tot de KokosNoot blauw uitslaat. Hij is verslagen en de strijd is voorbij. Iedereen kijkt verwonderd.
‘Hoe kan dit zo vlug gedaan zijn!?’ Vraagt Kuro stil.
Dan wordt het publiek wild van enthousiasme. Eliria wordt door het publiek de hemel in geprezen! De Scheidsrechter roept:
‘Is er iemand anders die het aandurft om de Eliria te verslaan!?’
Kuro grijpt zijn kans. Hij wil het proberen.
‘Ja ik!!’, Roept Kuro luid.
Jako kijkt verbaast naar Kuro met een blik waardoor hij zich voelt als een mismaakt kind. Kuro springt in de arena en zet zich stevig vast voor de knokpartij. Nu kan hij tonen wat hij waard is. De scheidsrechter roept:
‘Laat het vechten beginnen!’
Voor Kuro een beweging kan doen omsluiten twee stenen staven zijn armen, hij kan ze niet bewegen... Of toch. Met een zwaai opent hij de staven en gebruikt ze om ze te smijten naar Eliria. Maar ze blokkeert zijn aanval met een schild gemaakt van stenen. Kuro probeert het opnieuw. Hij neemt twee stenen op en smijt ze opnieuw naar Eliria. Opnieuw blokkeert ze zijn aanval. Kuro heeft er genoeg van. Hij smijt opnieuw een steen waardoor Eliria opnieuw haar stenen schild gebruikt maar deze keer is Kuro voorbereid. Met de snelle vierkante beweging haalt hij het zand uit zijn kruikje. Hij maak een vuist en beweeg zijn hand zeer vlug in de richting van haar schild…
*Plof*
Haar schild ligt aan diggelen. Het publiek is stil. Ze kijken verwonderd en verward. Nog nooit heeft iemand door haar schild kunnen breken en nu doet een zeventien jarige jongen dit zonder enige weerstand. Eliria voelt zich verslagen en loopt het Colosseum uit, daardoor wordt het even stil in het Colosseum. Nadat Eliria weg is wordt Kuro aangemoedigd door een juichende menigte.
‘Het is me gelukt , ik heb mezelf bewezen!’ Denkt Kuro
‘De winnaar van deze avond is deze jonge man!’, roept de scheidrechter, ‘hier is je prijs, achtien goudmunten!’
Eenmaal thuis zet Kuro even alles van wat hij allemaal heeft meegemaakt vandaag op een rijtje. Hij zegt tegen zichzelf:
‘Ik vind dat je jezelf hebt overtroffen!’
Hij doet zijn pak af en valt als een blok in slaap op zijn bed.

Reacties: