FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 5: De mustang

Het is een rustige nacht voor Kuro geweest. Hij heeft goed geslapen en is klaar voor een nieuwe dag. Maar hij is zijn overwinning van gisteren niet vergeten. Hij heeft namelijk Eliria verslagen. Vandaag is het zondag, een vrije dag. Er is geen school vandaag. Kuro besluit om vandaag even het marktplein van Bah’Kar te verkennen. Hij heeft het plein al vaak bezocht maar hij heeft nog nooit echt stilgestaan over wat er allemaal te vinden is. Kuro loopt rustig door de marktkramers en hun kraampjes. De lucht ruikt heerlijk. Een mengsel van gebraden kip en lekkere dadeltoetjes. Het water komt al in zijn mond. Even verder ziet hij een man staan met een mooi wit paard. Kuro is zo geïnteresseerd in het paard dat het net lijkt of een mysterieuze kracht wilt dat Kuro het paard ontmoet. Het paard staat niet stil, het lijkt nerveus, zelfs geschokt. Het is alsof het door iets opgejaagd word. Kuro slentert wat dichterbij. Wanneer hij nader kijkt ziet Kuro dat het paard vast zit aan een betonnen blok.
‘Dat is het dus’, denkt Kuro , ‘Hij wil vrij zijn , hij kan de marteling van de verkoper niet meer aan.’
Kuro nadert het paard. Zeer voorzichtig strekt hij zijn hand uit. Je kan nu het paard horen ademen, zeer onregelmatig… Kuro wil zijn hand op het paard leggen maar wordt dan door iets geraakt in zijn rug. Hij voelt het bloed uit hem wegstromen. Er zit een wonde van een mes is zijn rug. Nog voor Kuro de dader kan herkennen valt hij in zwijm.

Kuro komt wakker. Hij voelt hoe zwaar zijn ogen zijn. Voor hij ze opent probeert hij zicht te herinneren wat er gebeurd is… Hij weet het weer. Hij is op het marktplein geweest Bij een paard, het paard was ongelukkig en toen…? Kuro probeert zich nog te herinneren wat er gebeurd is nadat hij het paard heeft aangeraakt maar hoe hij ook probeert het moment na het aanraken van het paard blijft slechts een ongrijpbare herinnering.
Kuro opent traag zijn ogen. Plots voelt hij een stekelige pijn in zijn rug. Hij merkt dat hij in een kleine kamer ligt. Het bed waarop hij ligt is gemaakt uit stro van het zachtste gras in het rijk van aarde. Het kamertje is praktisch leeg. Er staat een klein kastje links van hem. In de rechterhoek staat er een spiegel en naast het bed zit een man! Kuro springt recht maar de man houdt hem tegen en zegt:
‘Beste jongen ga liggen! hier ben je veilig!’
Kuro kan het niet geloven. Waar is hij? Hoelang heeft hij geslapen? En wat is die pijn in zijn rug? Onrustig laat Kuro enkele woorden vallen:
‘Waar… waar ben ik heer? En wat is die pijn in mijn rug?’
Kuro beseft nu pas hoe moeilijk het is om deze woorden over zijn lippen te krijgen.
‘Mijn jongen weet je het niet meer? Laat ik me even voorstellen. Ik ben Marcus Leroni, handelaar eerste klas! Ik verkoop waren waaronder een paard. ‘

‘Mijnheer, waarvan komt die pijn dan? En waarom lig ik hier?’

‘Mijn jongen toch! Herinner je je dan niets meer?’, zei de koopman zacht, ‘Mijn paard heeft je van een trage dood gered! Iemand had je in je rug gestoken, ik zag hem veel te laat mijn jongen.’.
De koopman neemt even een slok water van zijn glas en gaat dan verder met het verhaal.
‘Maar mijn paard had je vijand zien aankomen en heeft hem verjaagt. Mijn paard heeft je leven gered!’
Kuro kijkt met grote ogen naar het gezicht van de man. Kuro schat hem veertig. Hij is al redelijk oud en had vele rimpels op zijn hoofd. De koopman gaat verder:
‘En toen zag ik je. Je lag op de grond naast mijn paard. Je was je bewustzijn verloren, toen heb ik je mee genomen naar mijn huis en hier heb ik je verzorgt. Je ligt hier nu al drie dagen te slapen en te genezen van de wonde.’
Kuro slikt even. Hij is drie dagen niet thuis geweest. Zijn moeder zal nu dood ongerust zijn.
‘Kan ik het paard zien?’ stamelde Kuro.
‘Jazeker, als je de kracht hebt om te lopen, volg me maar’ zei de koopman zacht.
Zijn stem is zo vriendelijk dat kuro zicht hier echt veilig voelt. Toch zegt zijn instinct dat hij op zijn hoede moet zijn. Kuro staat op, eerst lukt het hem niet, zijn benen voelen zwaar aan. Dan heft hij zijn hand op en beseft dat hij weer dat hij kan aardsturen. Met een zwaai komt er een stenen staaf naast hem uit de grond geschoten en ondersteunt hem. De koopman kijkt verbaast. Hij heeft nog nooit iemand ontmoet die over de aardsturingskracht beschikt. Samen lopen ze het huis uit naar een afgelegen hutje, net groot genoeg voor één paard. De koopman zegt het volgende voor ze binnengaan:
‘Jongen, let op van mijn paard ze is zeer mensenschuw. Toch leek het of ze je drie dagen geleden wel erg mocht. Maar ik waarschuw je blijf toch op je goede.’

Met een zachte looppas loop ik het hutje binnen. Er komt licht door een spleetje van het dak, net genoeg om het paard te herkennen. Het is het witte paard van op de markt. Ik roep met een zachte stem naar Marcus, die nog buiten staat:
’Wat is haar naam?’
Hij antwoordt zacht.
‘Ik heb haar Liria genoemd!’
Kuro probeert het paard te aaien. Liria komt dichter bij Kuro staan. Kuro voelt een mysterieuze kracht bij hem toenemen, de kracht neemt de pijn van zijn wonde weg. Kuro voelt zich op slag beter. Het is alsof Liria met Kuro in verbinding staat.
‘Hoeveel kost Liria Marcus?’ Vraagt Kuro.
‘Ze is onbetaalbaar, maar hoeveel kan je mij betalen?’
Kuro denkt terug aan de het ondergronds Colosseum. Daar heeft hij achtien goudstukken gewonnen. Met een onzekere stem zegt kuro:
‘Ik kan je er achtien goudmunten voor geven.’
De oude koopman denkt even na. Daarbij bijt hij even op zijn nagels, kijkt naar Liria en laat dan een glimlach op zijn gezicht verschijnen.
‘Het is een deal mijn jongen, Liria is veel meer waard dan achtien goudmunten maar ik weet dat ze bij jouw een goed leven zal leiden!’
Kuro geeft Marcus de achtien munten en neemt dan afscheid. Samen met liria , die hij aan een touw vasthoud, gaat hij naar huis.

Reacties: