FanFic.nl

flashback

3

Bill
‘Neen Tom, niet nu! Ik heb het je al 10 keer gezegd, ik wil geen tafeltennis spelen! Ik heb er geen zin in vandaag.’ Ik smeet de deur dicht voor Tom zen neus en leunde er tegen aan. Ik weet dat ik lastig ben vandaag, maar ik heb alle redenen. Vandaag is het een jaar geleden dat ik mijn meisje verloor. Mijn schat, mijn alles. 3 jaar lang waren wij het gelukkigste koppel dat er bestond, tot dat het management root in ons geluk kwam gooien. Ofwel mijn grootte liefde, ofwel de band. Ik kon de keuze niet maken. Mijn hart brak toen Gaby me zei dat ik voor de band moest kiezen. En zij dan? Moest ik haar achterlaten? Ik had geen andere keuze. Ik heb niemand meer gehad sinds Gaby. Ik hou nog steeds van haar, en ik mis haar elke dag. De 1ste maanden waren de ergste. Na 1 maand werd ik zo gek van het verdriet en van het gemis dat ik haar moest bellen, ik moest haar stem horen. Ik belde haar op haar gsm, maar het nummer bestond niet meer. Ze had het laten veranderen. Ik belde naar haar thuis en haar moeder nam op. ‘Neen je krijgt haar niet aan de lijn, je hebt genoeg gedaan om heel haar leven te verwoesten. Ze is helemaal kapot, en dat is jouw fout. Vanaf de eerste keer dat ik je zag wist ik al dat er problemen gingen komen’ zei ze en toen hing ze op. Haar moeder was altijd al tegen onze relatie geweest, dus ik had niets beters verwacht. Daarna heb ik haar nooit meer opgebeld. Ik heb haar wel nog gezien, vaak zelfs. Ik weet nog goed de eerste keer dat ik haar terug zag. Het was 2 maand nadat het uit was op 1 van onze concerten.[flashback] Ik was helemaal in mijn element. Ik weet niet waarom maar sinds de eerste keer in 2 maanden genoot ik van een concert. Waarschijnlijk heeft het te maken met dat ik vandaag het gevoel heb dat er magie in de lucht hangt, dat er iets speciaal staat te gebeuren. Ik liep van de 1ne kant naar de andere en stopte bij Tom. Ik liet mijn ogen over de eerste rijen gaan en stopte toen ik een bekent gezicht zag. Ze was magerder geworden en haar haar was een stuk korter, maar het was zij. De magie, Gaby. Ik bleef haar aankijken met een verbaast gezicht. Opeens gaf ze me zo een trieste glimlach, dezelfde als de dag dat ik haar achterliet. En liep er een traan langs haar wangen. Ja, nu wist ik het zeker, het was Gaby. Ik gaf haar een trieste glimlach terug en hoopte dat ze hieruit kon afleiden dat het me spijt van alles wat ik haar aan heb gedaan. En dat ze kon zien aan mij dat ik haar nog steeds graag zag en haar terug wilde. Het liedje was gedaan en we gingen achter de coulissen omdat ze alles aan het klaar zetten waren voor de akoestische nummers. Ik nam Tom zijn arm en trok hem naar me toe.’Wat is’ begon Tom.’ Gaby is hier.’ ‘Waaaat? Hier? In de zaal?’ ‘JAA! Echt waar ik zag haar en ze glimlachte naar me.’ Ik nam hem mee naar de zijkant van het podium en wees naar de plaats waar Gaby stond. Ik stond versteend te kijken. Ze was weg. ‘Wel, waar is?’ Vroeg Tom. ‘Ze is weg!’ Riep ik. ‘echt waar Tom daarnet was ze er nog!’ ‘omg, Bill het gaat nog slechter met je als ik gedacht had’ en Tom ging zijn gitaar halen, en we stapten het podium weer op. Ik ben niet gek, ze is echt hier. Ik keek naar de eerste rijen, maar Gaby was er niet meer. De magie was weg.

Sindsdien zie ik haar op bijna elk concert en elke keer geef ik haar een glimlach en daarna is ze weg. Ik vond het spijtig elke keer als ze weg ging, dus wachtte ik zo lang mogelijk met te lachen zodat ze niet onmiddellijk weg zou gaan. Ik wilde dat ze bleef. Maar elke keer weer ging ze weg, en ik liet haar gaan. Maar dat is nu gedaan. Als ze vandaag bij het concert is zal ik ervoor zorgen dat ze terug komt naar mij en dat ze blijft. Voor altijd deze keer.

Reacties: