FanFic.nl

Mission Tom Kaulitz

×Monday

Grommend krab in mijn haar en laat het geroep van mijn moeder tot mij doordringen. Het is weer maandagochtend, de eerste dag van de vijf helse aankomende dagen. Het ergste van al, wat mijn buik doet omkeren, is dat ik voor het eerst als mijn nieuwe ik ga. Zelf begin ik er al aardig aan te wennen, dat kapsel moet ik nog tijd geven. Ik doe geen zwarte lijnen rond mijn ogen en heb wat geëxperimenteerd met make-up die ik van Eve mag houden. Het zijn vooral hele lichte en vrolijke kleuren. Het is mooi, en ik hoop dat ik er nu goed genoeg mee overweg kan om fatsoenlijk het schoolgebouw in te lopen.
“Chrisje, het wordt echt tijd dat je opstaat!”�
“Ja-aah,”� kreun ik en trap de dekens tot mijn voeteneind. Met één zwiep heb ik mijn beide benen over de rand van mijn bed gekregen en kijk al zittend naar de kast die tegen de linker zijde van mijn muur staat. Wat moet ik aantrekken? Ik heb zo onmenselijk veel keus gekregen door mijn nicht.
Nog een keer krab ik over mijn slaaphaar en sta dan wankelend op om de kastdeuren open te trekken. Al mijn oude kleding hebben ruimte gemaakt voor het nieuwe die dominant de hele kast hebben bevorderd. Ik laat mijn hand langs het hangende stof gaan en beoordeel ze ieder.
“Deze dan maar.”� Glad materiaal trek ik van een schap en houd het voor mijn neus. Het heeft een crèmekleurtje en voelt als satijn. Het is een blouseje, niet zo lang als die ik aan had bij het uitgaan. De mouwen zijn kort en wijd. Ik vergelijk het steeds met een elfenpakje, hoe ik mij een elfenpakje dan voorstel.
Met een grijs tot zilver tanktopje eronder doe ik de blouse aan en knoop het tot net onder mijn borst dicht. De mouwtjes voelen comfortabel aan, zo lekker groot. Ik trek de boord van mijn kraag omhoog tegen mijn nek aan. Van de hanger trek ik een vale skinny broek uit die ook een beetje neigt naar de kleur grijs. Trek die aan, stop mijn topje in de broek en knoop het dicht. Het blouseje haal ik terug goed over de broek heen. Het voelt net aan als een tweede huid. Alsof ik niet eens kleding draag, maar die gedachte wis ik liever gelijk uit mijn hoofd.
De kastdeuren klap ik dicht en loop door naar mijn bureau waar een kist vol juwelen zit. De vorige ik gaf nooit echt geld uit aan juwelen of kleding. Eve heeft laten zien hoe leuk het is en alles lijk ik nu ingehaald te hebben en in deze kist gestopt. Er zit een lange halsnoer in met verschillende hangertjes aan als één bos. De parelmoer bolletjes die er tussen hangen laat het perfect bij de crèmegekleurde blouse pakken.
Glimlachend haal ik het over mijn hoofd, draai nog wat aan de ketting om het slotje achter mijn nek te verstoppen en leg de ketting dan half in mijn open blouse. Perfect.
Met een borstel in mijn hand en een make-uptasje in mijn andere hand loop ik de badkamer in, omdat daar meer licht zit dan op mijn kamer. Eerst haal ik water in mijn gezicht om al mijn slaap weg te spoelen en dep dan alles goed droog om dan secuur aan mijn make-up te beginnen. Ik zal nooit zo goed worden als Eve, maar ik dacht zelf aan de kleuren goud en wit. Niet te uitbundig. Daarbij komt er nog eyeliner en mascara die alles wat donkerder zal maken.
Goedkeurend bekijk ik naar het resultaat. Goud staat geweldig bij een getinte gezicht. Die zondag ben ik nog een keer naar de zonnebank geweest voor een paar minuten, na aanraden van Eve. Ze heeft gelijk, mijn huid ziet er inderdaad al stralender uit. De nieuwe ik begin ik steeds meer te mogen. Het lijkt uit het binnenste van mijn lichaam gestapt te zijn. Niet meer verstopt onder al dat zwart.
Ruig ga ik door mijn geklitte haren en probeer het te fatsoeneren. Zuchtend knijp ik een goedje in mijn palm die het woord ‘silk’ op zijn verpakking toont en smeer het in de uiteindes van mijn lokken. ‘Helemaal bovenin smeren is niet goed,’ hoor ik Eve nog zeggen,‘dat maakt je haar alleen maar vettig’.
Witte schuifspeldjes schuif ik boven mijn linker oor en een paar om een deel van mijn lok rechts in bedwang te houden. Wat haarlak er op en het zit naar mijn mening prima.
“Mam!”� De laatste trees spring ik en glijd als gewoonlijk op mijn sokken door de gang de keuken in. Tostigeur groet me gelijk. Ik adem eerst even diep in, houd me in van watertanden en bedenk me dan weer wat ik wilde zeggen. “Mag ik die parfum van jou lenen. Die ene?”�
“Die ene? Je bedoeld die zo naar kokos en vanille ruikt? Natuurlijk!”� Haar stem klinkt vrolijker dan de andere ochtends. Het laat me glimlachen en kruip op de keukenstoel.
“Ik krijg echt nooit genoeg van jouw tosti’s! Wanneer vertel je mij nou eens wat je geheim is? Want zelf kan ik het niet zo lekker.”� Ze grinnikt van mijn woorden en legt een bord met twee tosti’s voor mijn neus.
“Ik heb geen geheim. Ik maak het gewoon op mijn manier.”�
“Hmm,”� zeg ik met mondvol en zie hoe Boo de keuken inloopt. “Bwoo!”� De hond lijkt haar naam gehoord te hebben met mijn eten in de mond. Mijn moeder schud lachend haar hoofd en gaat verder met de tostiapparaat op te ruimen. “Kom!”� Gelijk gaat ze braaf naast me zitten en kijkt afwachtend naar mij op. “Hier.”� Ik geef een stuk tosti. Ik besef me opeens iets.
“Hé, je weet dat je haar niet te veel mag voeren.”� Ik negeer haar.
“Mam, mag ik op fitness? Ik zit niet op een sport en het lijkt me wel leuk.”�
“Sinds wanneer vind je dat leuk? Je hebt het nooit over sport.”�
“Nu wel. Dus, mag het?”� Verwachtingsvol kijk ik haar aan. Ik wil gewoon een paar kilootjes eraf, is dat zoveel gevraagd?
Ze zucht. “Goed, schrijf je maar in. Maar als ik één keer zie dat je een tijdje niet geweest bent dan haal ik je er gelijk af. Het is niet dat je een van de goedkoopste sporten hebt uitgekozen.”�
“Dankje!”� Opgewekt vlieg ik om haar hals. “Ik ben tandenpoetsen.”� Ik kus haar op de wang en vlieg de gang op. Mijn missie komt steeds meer op gang!

Reacties: