FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

3

Debio:
Als een bezetene vluchtte ik door de massa. Mijn hand stevig geklemd om het boekje en een hartslag die van een meter af te horen was.
Uiteindelijk stond ik stil... achter de koepel...
Daar zakte ik tegen het muurtje waar ik vijf jaar geleden ook had gezeten. Zwaar ademend...
In de verte hoorde ik de afloop van een muziek nummer. Het had geen grip op me. Ik wist dat ze mijn tekeningen hadden gezien...
Een traan rolde over mijn wang. En viel op het boekje. Ik voelde dat mijn schouders begonnen te schokken. 'waarom huil ik' was het enige wat ik kon bedenken. 'ik geef ze nu al vijf jaar tekeningen en nu ze het boekje doorkeken raakte ik van slag?' De gedachtes rolde door mijn hoofd.
Ik had niet door dat er een hand op mijn schouder werd gelegd. Er knielde een tweede iemand naast me neer. En bood me een zakdoekje aan.
Ik veegde mijn ogen af en keek voor me. Tom wreef troostend over mijn schouder en Bill maakte sussende geluidjes.

'waarom?' Was het enige wat ik kon zeggen. Daarna voelde ik een nieuwe tranenvloed opkomen...

Bill:
Daar zaten we dan...
Debio huilde en huilde. Het leek wel vijf jaar geleden. Alleen was de sfeer toen anders. En huilde ze toen niet.
Eindelijk hield ze een beetje op met huilen en vroeg toen nogmaals 'waarom?"voor een echte vriendin doe je zoiets ' fluisterde Tom zacht. Debio keek op met een niet begrijpende blik.'ik ben niet een vriendin van jullie. Ik ken jullie niet eens echt net als jullie mij.''dat is niet helemaal waar.' zei Tom en hij wees op het boekje.'je was er op de momenten die je met je vrienden deelt. alleen niet lijfelijk aanwezig maar verborgen.'
Even verscheen er een blozend lachje rond haar mond.
Het viel me op dat ze er heel lief en onschuldig uitzag zo met haar verwarde haren en uitgelopen make-up.
Ik stond op en trok haar overeind. Het was aan 't regenen. 'kom mee naar de tourbus. anders vat je straks nog kou' En zo liepen we zwijgend met zijn drieën naar de tourbus.

Debio:
Ik stapte voorzichtig de tourbus binnen. Twee verbaasde gezichten keken me aan.
'is dat niet dat meisje wat jou vloerde Bill?' vroeg Georg.'ze vloerde me niet! ze hield me in een houdgreep.' mopperde Bill terug.'en dit is Debio trouwens. Tevens ook onze kunstenaresse die ons die prachtige kunstwerkjes naliet.'
Gustav stapte naar voren en stak zijn hand uit. 'dan is het mij een eer je te mogen ontmoeten.' glimlachte hij. Ik bloosde en keek weer naar beneden.'je mag ons nu wel eens wat uitleggen.' zei Tom met een wenkbrauwiebel. Ik nam plaats aan de tafel en de rest ging ook zitten. 'nou?' vroeg Gustav.

'wat willen jullie weten?' vroeg ik nu iets zelfverzekerder.
'nou waarom je die tekeningen stuurde en waarom niet via fanmail bijvoorbeeld.' weer bloosde ik een beetje. vanaf het moment dat ik Tom en Bill leerde kennen en ik één tekening had achtergelaten tja eh.. wilde ik hun graag een beetje beter leren kennen.' Was hetgeen wat ik als eerste antwoordde. 'waarom las je dan niet gewoon die domme roddelbladen ofzo' zei Georg. 'omdat je dan de persoon niet echt leert kennen.' Was mijn verklaring terug. 'ik durfde niet naar jullie toe te stappen ofzo en dus liet ik telkens een tekening achter. als een soort van gebeurtenis. en tja in het begin ging dat wel omdat jullie in Nederland toerde maar toen jullie naar het buitenland gingen kon ik niet te vaak tekeningen sturen en achterlaten.'

Even was het stil. Toen werd er op onze deur geklopt.
'heren?, we moeten nu terug naar het hotel.”�ja is goed 'riep Tom terug.'ehm.. ik kan beter gaan zei ik en stond op.'wacht!' Bill pakte mijn arm. 'waar ga je heen en wil je niet met ons mee naar het hotel? ik heb nog veels te veel vragen.' Ik keek hem aan.'ik ga eigenlijk naar mijn huis maar ik wil wel mee als dat gelegen komt.' Bill glimlachte en ik nam weer plaats op de bank. De bus begon te rijden.

Na ongeveer tien minuutjes waren we bij het hotel en Bill leidde me naar de hotelkamer van hem en Tom. Een luxueuze suite met twee grote bedden, een bubbelbad, breedbeeld tv en een balkon. we plofte samen op het bed en Tom kwam ook aangelopen. Ook hij plofte naast ons neer.'eh... ik heb gewoon zoveel vragen ,ik weet niet waar te beginnen' zei Bill.

Bill:
We raakte zo aan de praat met z'n drieën. Even later ging Tom weg en zaten we hier met zijn tweeën. Debio was druk aan 't kletsen en ik luisterde geboeid.
Ik kon het niet laten haar aan te staren. Blonde haren met één zwarte lok lagen rustig over haar rechte schouders. Helblauwe ogen die lief straalde, kleding die aan alle kanten gescheurd en rafelig was en een gezichtje wat nog steeds onder de uitgelopen make-up zat.
Opeens begon ik te lachen. Verbaasd keek ze me aan. 'sorry maar je make-up...' Ik pakte een spiegel van de tafel en liet haar zichzelf zien. Ook zij schoot nu in de lach.'hihi, nou dat is de zoveelste make-up blunder van mij. Ik en make-up gaat gewoon niet samen.'
Ik pakte een doekje en veegde de uitgelopen zwarte vegen van haar gezicht.
Even verstrakte ze zich maar daarna ontspande ze weer.
'wil je anders mee vanavond?' vroeg ik. 'we gaan uit eten ergens hier in de stad en jij weet vast wel een goed restaurant.' Even twijfelde ze. Maar knikte toen. 'ja ik ga graag mee.'
'moet je dan niet nog eerst je ouders bellen ofzo?' vroeg ik gelijk. Ik wist hoe onze ouders vroeger flipte als we weer eens niet thuis kwamen na school. 'ik hoef niemand te bellen' zei ze.'ik woon nu inmiddels alleen.' Even keek ze wat droevig en ik kreeg de drang om haar te knuffelen. Maar ik hield me in.'oké maar als je mee wilt zul je wel wat anders aan moeten' Ze glimlachte weer.'wat is er mis met mijn eigen kleding? en ik heb mijn kleding niet bij me”�nou eh je kleding is nogal gescheurd?...' Even schoot ze in de lach.'ik denk dat we nieuwe kleding moeten gaan halen in de stad. zei ik.'maar de winkels zijn dicht' vervolgde Debio. 'maar hebben jullie naald,draad een schaar en een groot T-shirt?' Even keek ik verbaasd en knikte van ja. Ik liep naar een kast en viste er mijn naai kit uit. 'en een T-shirt?' tja euh... o wacht. Ik rende de kamer uit en zei tegen Debio dat ze even mee moest komen. We liepen samen naar Tom die bij het zwembad lag te niksen.
'op drie rennen we oké?' zei ik zacht. Debio knikte.
1..2..3!!!
We sprintte snel naar de stoel waar tom op lag. Griste zijn enorme T-shirt van de stoel en sprintte snel weer naar de hotelkamer terug. Achter ons hoorde we Tom ons nog verbaasd naschreeuwen maar we waren al te ver weg om er iets van te kunnen verstaan.

Een maal weer in de hotelkamer lieten we ons hijgend op het bed vallen.'je... T-shirt' zei ik met een grijns op mijn gezicht.
Een groot zwart T-shirt met een doodshoofd erop en een wit boord.
Debio pakte het lachend aan en ging toen op de rand van het bed zitten en pakte de schaar. Ze zette de schaar in de stof en begon druk te knippen en naaien.

Tom:
Waren ze er nou net vandoor gegaan met mijn T-shirt? Ik kon het even niet vatten. Toen barste ik in lachen uit. Ja ze waren er echt vandoor gegaan met MIJN T-shirt.
Wat zouden ze er mee gaan doen?
Ik barste van de nieuwsgierigheid en ging me daarom afdrogen om vervolgens zonder T-shirt terug te lopen naar de kamer van Bill en mij.

Reacties: